Γιατί στις φυλακές του Αλκατράζ είχαν μόνο ζεστό νερό;

Το διαβόητο σωφρονιστικό κατάστημα του Αλκατράζ, ο φοβερός και τρομερός «Βράχος», ήταν η μόνη αμερικανική φυλακή που φιλοξενούσε μια έξτρα άνεση στους κρατουμένους της: είχε ζεστό νερό στα ντους.

Παρά το γεγονός ότι οι ομοσπονδιακές φυλακές της Νήσου Αλκατράζ ήταν υψίστης ασφαλείας και δυστύχησαν να δουν στις εγκαταστάσεις τους τα μεγαλύτερα ονόματα του οργανωμένου εγκλήματος αλλά και τις ζοφερότερες κορυφές της ανθρώπινης παρακμής, φαίνεται ότι δεν αντιμετώπιζαν εκδικητικά τους αμετανόητους φονιάδες και τα αφεντικά της Μαφίας, παρέχοντάς τους μια πολυτέλεια από τις λίγες, σε όρους φυλακής πάντα.

Ο λόγος όμως για την παροχή ζεστού νερού σε σκληροτράχηλους εκτελεστές και πρωτοπαλίκαρα του υποκόσμου ήταν διαβολικά εφευρετικός και δεν είχε καμία σχέση με ανθρωπιστικά ιδεώδη και κοινωνικές ανοχές.

Κι έτσι είχε να κάνει λιγότερο με την επιβράβευση της καλής συμπεριφοράς του τροφίμου και σαφώς περισσότερο με την παραδειγματική τιμωρία της απαράδεκτης στάσης που αποκαλούμε συχνά απόπειρα απόδρασης!

Είχαν υποθέσει ότι αν το σώμα του φυλακισμένου συνήθιζε σε ζεστό και χλιαρό νερό κατά το προγραμματισμένο του ντους, τότε θα ήταν αδύνατο να τη βγάλει καθαρή πέφτοντας στα παγωμένα νερά του Κόλπου του Σαν Φρανσίσκο! Η επιβίωση στα παγωμένα νερά που περιέβαλλαν το διαβόητο νησί δεν θα τελεσφορούσε και άλλη μια προσπάθεια δραπέτευσης θα έπεφτε στο κενό.

Κάτι που πρέπει να δούλεψε, καθώς δεν υπάρχουν μητρώα με πετυχημένες αποδράσεις από τον «Βράχο»: από τους 36 τροφίμους που το αποπειράθηκαν, οι 23 ξαναπιάστηκαν, οι 6 εκτελέστηκαν από τους δεσμοφύλακες και άλλοι 2 πνίγηκαν. Οι 5 που μένουν εξαφανίστηκαν και κανείς έκτοτε δεν ξανάκουσε γι’ αυτούς, έχοντας χαρακτηριστεί επισήμως αγνοούμενοι και πιθανότατα νεκροί από πνιγμό.

Και κάτι ακόμα: το Αλκατράζ ξεκίνησε τη ζωή του ως οχυρό και ήταν ακριβώς το γεγονός της απομόνωσής του από τον πολιτισμό του γειτονικού κόλπου, εξαιτίας των παγωμένων νερών και των δυνατών θαλάσσιων ρευμάτων, που έπεισε τον αμερικανικό στρατό να το μετατρέψει σε σωφρονιστικό κατάστημα το 1934.

Μέσα σε 30 βέβαια χρόνια η κατάσταση των εγκαταστάσεών του επιδεινώθηκε τόσο από τις δριμείες καιρικές συνθήκες που αναγκάστηκαν το 1963 να κλείσουν οριστικά τον «Βράχο», θύμα κι αυτός των ίδιων σκληρών συνθηκών θάλασσας, αέρα και ομίχλης που έκαναν τη ζωή των ενοίκων του ζωντανή κόλαση…