Ένα ναυάγιο ορίζεται γενικά ως βυθισμένο ή κατεστραμμένο πλοίο, ωστόσο, μερικές φορές ο όρος μπορεί να εφαρμοστεί και στα βυθισμένα υπολείμματα του φορτίου ενός πλοίου.
Αυτή είναι η περίπτωση ενός ναυαγίου που βρέθηκε στα ανοικτά των ακτών της Τουρκίας, για το οποίο υποβρύχιες έρευνες που πραγματοποιήθηκαν από το Πανεπιστήμιο Nicolaus Copernicus στο Τορούν δεν έχουν ακόμη εντοπίσει δομικά υπολείμματα, θραύσματα ξύλου ή ακόμα και άγκυρες.
Το μόνο που σώζεται είναι ράβδοι χαλκού στον βυθό, που μεταφέρονταν με πλοίο που άφηνε τον κόλπο της Αττάλειας στην ανοιχτή θάλασσα κατά την Εποχή του Χαλκού.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, το σκάφος πιθανότατα έπεσε σε βράχια και βυθίστηκε γρήγορα. Λόγω του μεγάλου φορτίου και της πρόσληψης νερού, το σκάφος γλίστρησε σε μια βυθισμένη πλαγιά που προκάλεσε την εκκένωση του φορτίου των ράβδων χαλκού κατά μήκος της διαδρομής της ολίσθησης σε διαφορετικές θέσεις στην πλαγιά.
Κάποιες από τις ράβδους βρίσκονται σε βάθος 35 μέτρων, ενώ άλλες βρίσκονται στα 50 μέτρα. Ωστόσο, η ομάδα καταδύσεων πιστεύει ότι το μεγαλύτερο μέρος του φορτίου του πλοίου βρίσκεται σε πολύ μεγαλύτερα βάθη.
Μέχρι σήμερα έχουν ανακαλυφθεί 30 ράβδοι χαλκού, μαζί με θραύσματα χάλκινων αγγείων.
Η έλλειψη υλικών αποδεικτικών στοιχείων του πραγματικού σκάφους εξηγείται σε ανακοίνωση τύπου: «Στη Μεσόγειο, οποιοδήποτε ξύλινο μέρος ενός πλοίου που δεν καλύπτεται από ιζήματα βυθού ή φορτίο τρώγεται από τον τρυπητή του πλοίου (Teredo navalis). Μπορεί να συγκριθεί με ένα μεγάλο σκαθάρι φλοιού που τρώει το ξύλο πολύ γρήγορα. Εμφανίζεται σε νερά που είναι αλμυρά και αρκετά ζεστά».
Επιπλέον, το αγγείο είναι πιθανότατα το παλαιότερο γνωστό παράδειγμα που βρέθηκε μεταφέροντας ράβδους χαλκού, κάτι που η προκαταρκτική χρονολόγηση υποδηλώνει γύρω στο 1500 π.Χ.
(φώτο Πανεπιστήμιο Nicolaus Copernicus στο Τορούν – Mateusz Popek)
Ακολουθήστε το Hellas-now.com στο Facebook και στο Google news. Μπορείτε επίσης να μας βρείτε στο Telegram και στο Twitter
