O μυστικός μουσικός κώδικας στα κείμενα του Πλάτωνα

Μυστικό κώδικα σε κείμενα του Πλάτωνα, υποστηρίζει ότι ανακάλυψε ο ερευνητής στο Κέντρο Ιστορίας της Επιστήμης, Τεχνολογίας και Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, δρ Τζέι Κένεντυ. Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις του καθηγητή, ο Πλάτων ήταν οπαδός της θεωρίας του Πυθαγόρα ότι οι πλανήτες και τα αστέρια παράγουν μια μη ακουστή μουσική, την περίφημη “αρμονία των σφαιρών”.

“Οι μυστικοί κώδικες του Πλάτωνα, τελικά υπάρχουν!” Βαδίζοντας στα χνάρια του, έναν αιώνα μετά ο Πλάτων χρησιμοποιούσε μια μυστική διάταξη των συμβόλων, έναν “πλατωνικό κώδικα”, προκειμένου να δώσει στα κείμενά του μια μουσική δομή! Αυτόν ακριβώς τον “κώδικα” υποστηρίζει ότι “έσπασε” ο δρ. Κένεντυ ανακαλύπτοντας τα κρυφά μηνύματα στα έργα του μεγάλου έλληνα φιλοσόφου.

“Οι μυστικοί κώδικες του Πλάτωνα, δεν είναι κάτι νέο”, εξηγεί ο καθηγητής. ” Στην αρχαιότητα, πολλοί από τους οπαδούς του υποστήριζαν ότι τα βιβλία του περιείχαν κι άλλα επίπεδα εννοιών και μυστικούς κώδικες, αλλά αυτό είχε αμφισβητηθεί και τελικά απορριφθεί από τους σύγχρονους μελετητές. Κι όμως εγώ έσπασα τον κωδικό. Έχω πλέον αποδείξεις ότι τα βιβλία περιέχουν κώδικες και σύμβολα και ότι η διαλεύκανση αυτών αποκαλύπτει την κρυμμένη φιλοσοφία του Πλάτωνα”.

Το μυστικό του σύμπαντος, μέσα από την αρμονία! Ο δρ Κέννεντυ, αφιέρωσε τα τελευταία πέντε χρόνια μελετώντας τα περίπου 30 βιβλία του έλληνα φιλοσόφου. Τα συμπεράσματά του, άκρως εντυπωσιακά, αφού κατάφερε να ανακαλύψει τις καλά κρυμμένες δώδεκα νότες της μουσικής κλίμακας! Ο λόγος που ο Πλάτων προχώρησε στη δημιουργία του κώδικα, ήταν μάλλον για να τον προστεύσει! “Η παρουσία και η φύση των κρυφών κωδίκων σημαίνουν ότι ο Πλάτωνας είχε 2.000 χρόνια πριν από τη γέννηση της σύγχρονης επιστήμης, συλλάβει το μήνυμα ότι το σύμπαν δημιουργήθηκε από τα μαθηματικά και τη λογική και όχι από τους θεούς!”, λέει ο καθηγητής!

Ο Πλάτων, έζησε μία ζωή “στην κόψη του ξυραφιού”, ενοχλώντας πολλούς με τις ιδέες και τις πράξεις του! Η κωδικοποίηση των απόψεών του, ήταν μάλλον ο μόνος τρόπος για να τις κληροδοτήσει στις επόμενες γενεές! Η προσπάθεια για αποκάλυψη της κρυφής γνώσης του, μόλις ξεκίνησε! Όπως λέει ο δρ Κένεντυ : “Υπάρχουν 2.000 σελίδες γεμάτες από κρυμμένα μηνύματα σε κάθε λέξη. Θεωρώ ότι οι σημαντικότερες απόψεις αυτού του κορυφαίου φιλοσόφου, μας περιμένουν να τις φέρουμε στο φως! Είμαστε μόνο στην αρχή κάτι πολύ σπουδαίου”.

Ποιος ήταν ο Πλάτωνας;

Αξίζει, με την ευκαιρία, να πούμε δύο λόγια για το ποιος ήταν ακριβώς ο μεγάλος Αθηναίος φιλόσοφος Πλάτων, για τον οποίον το Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό της Ματζέντα λέει, μεταξύ άλλων, τα εξής:

Ο Πλάτων (ή Πλάτωνας) είναι ο Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γιος του Αρίστωνα και της Περικτιόνης. Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια. Η μητέρα του ανήκε στο γένος του Σόλωνα κι ο πατέρας του στου Κόδρου. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 429 π.Χ., κατά το δεύτερο έτος του Πελοποννησιακού πολέμου. Ο μύθος διηγείται πολλές επινοήσεις για τη γέννηση του Πλάτωνα, όπως π.χ. ότι οι μέλισσες του Υμηττού κατέβηκαν κι έβαλαν στο στόμα του μέλι κ.ά.

Στην αρχή ονομάστηκε Αριστοκλής. Ο Σωκράτης όμως, ο δάσκαλός του, του έδωσε το όνομα Πλάτωνας, για το πλατύ του στήθος και το μέτωπο. Ο Πλάτωνας έζησε στην ακμή της αθηναϊκής πολιτείας, συναναστράφηκε πολλούς σπουδαίους σύγχρονούς του άντρες (Θουκυδίδη, Ξενοφώντα, Ευριπίδη, Αριστοφάνη, Φειδία) κι είχε δασκάλους του τους σοφότερους άντρες της εποχής του. Όλα αυτά του προετοίμασαν μια λαμπρή σταδιοδρομία στην πνευματική ζωή της χώρας μας. Από μικρός διδάχτηκε από τον Κρατύλο τις φιλοσοφικές απόψεις του Ηράκλειτου.

Σε ηλικία 20 χρονών γνώρισε το Σωκράτη κι από τότε έμεινε πιστός κοντά του μέχρι το Θάνατο του δασκάλου. Επίσης γνώρισε τις απόψεις των Ελεατών και Ιώνων φιλοσόφων και κυρίως του Παρμενίδη και του Αναξαγόρα. Ο Πλάτωνας επηρεάστηκε πολύ απ’ το δάσκαλό του Σωκράτη, που είχε στραφεί στην πρακτική φιλοσοφία, δηλ. στην φιλοσοφία σαν τρόπο ζωής. Γι’ αυτό στα συγγράμματά του δεν μπορούμε να διακρίνουμε ποιες απόψεις είναι του δασκάλου και ποιες του μαθητή. Ο Πλάτωνας έδωσε δείγματα αφοσίωσης στο δάσκαλό του, στη δίκη του Σωκράτη. Μετά την καταδίκη του Σωκράτη έφυγε λυπημένος απ’ την Αθήνα, της οποίας τη δημοκρατία δε συμπαθούσε. Πήγε στα Μέγαρα, στο μαθηματικό Ευκλείδη.

Απ’ την αγάπη του στη μάθηση και την έρευνα έκανε πολλά ταξίδια. Στην Ιταλία γνώρισε τις ιδέες των Πυθαγόρειων για τα μαθηματικά, τη φυσική και την ηθική, που, συνδυασμένες με τις δικές του απόψεις, τις βρίσκουμε στα συγγράμματά του. Στην Κυρήνη άκουσε το Θεόδωρο να διδάσκει μαθηματικά. Κατόπιν πήγε στην Αίγυπτο και μετά στη Σικελία, όπου τον φιλοξένησε ο Δίωνας. Έπεσε όμως στη δυσμένεια του τύραννου της Σικελίας Διόνυσου και γλίτωσε βέβαια το θάνατο, πουλήθηκε όμως σαν δούλος και τον ελευθέρωσε ο Αννίκερις ο Κυρηναίος.

Το 388 π.Χ. γύρισε στην Αθήνα κι άρχισε να διδάσκει στη σχολή που ίδρυσε κοντά στον Κηφισό, την Ακαδημία. Στα επόμενα 20 χρόνια έγραψε πολλά συγγράμματα. Το 367 π.Χ. και 361 π.Χ. ταξίδεψε και πάλι στη Σικελία, αλλά και πάλι αναγκάστηκε να φύγει. Εβδομήντα πια χρόνων γύρισε στην Αθήνα και συνέχισε να διδάσκει. Τότε έγραψε αρκετά βιβλία κι ασχολήθηκε να βρει ένα ιδανικό πολιτικό σύστημα για την εποχή του. Έκανε κι αρκετές διορθώσεις σε προηγούμενα έργα του.

Πέθανε το 348 π.Χ., σε ηλικία 81 χρονών. Οι μαθητές του τον αγαπούσαν και τον θαύμαζαν. Μεταξύ τους ήταν: ο Χαβρίας, ο Φωκίωνας, ο Δημοσθένης κ.ά. Οι οπαδοί του διάδωσαν τη διδασκαλία του και διατήρησαν για αρκετό χρόνο την Ακαδημία. Η μέθοδος του Πλάτωνα όπως και του Σωκράτη ήταν διαλογική. Και τα περισσότερα έργα του έχουν μορφή διαλόγου. Τα πρόσωπα του διαλόγου συζητούν κι εκθέτουν τις απόψεις τους πάνω σε διάφορα φιλοσοφικά θέματα. Ο ίδιος ο Πλάτωνας δεν εμφανίζεται και τις ιδέες του τις βάζει στο στόμα του Σωκράτη.

Το μόνο έργο που δεν έχει διαλογική μορφή είναι η “Απολογία του Σωκράτη”. Η φιλοσοφία του Πλάτωνα αγκαλιάζει όλους τους τομείς. Περίφημη είναι η θεωρία του “Περί Ιδεών”. Με τη θεωρία του αυτή ο Πλάτωνας μπορεί να θεωρηθεί πατέρας του φιλοσοφικού ρεύματος που λέγεται ιδεαλισμός. Για να στηρίξει τη θεωρία του αυτή, ο Πλάτωνας υποστηρίζει τη θεωρία της μετεμψύχωσης. Δηλ. η ψυχή δεν πεθαίνει μετά το θάνατο του ανθρώπου, αλλά πηγαίνει και ζει σε κάποιον άλλο οργανισμό. Σύμφωνα με τη θεωρία των ιδεών, η πραγματικότητα χωρίζεται σε αισθητή και νοητή. Στην πρώτη ανήκουν τα πράγματα και τα αντικείμενα που τα καταλαβαίνομε με τις αισθήσεις μας και στη δεύτερη ανήκουν οι ιδέες, που γίνονται αντιληπτές μόνο με το νου μας.

Οι ιδέες για τον Πλάτωνα είναι τα “καθαρά όντα”, τα “όντως όντα”, δηλ. αυτές που μόνο υπάρχουν πραγματικά, είναι άυλες, αιώνιες κι απόλυτες. Πηγή της γνώσης θεωρεί αυτές τις μεταφυσικές ιδέες. Τ’ αντικείμενα του αισθητού κόσμου που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας είναι ατελή αντίγραφα των ιδεών. Η ψυχή λοιπόν, βλέποντας τ’ αντικείμενα του αισθητού κόσμου, τα κατανοεί επειδή θυμάται (θεωρία της ανάμνησης) τις ιδέες τους, που είχε γνωρίσει σε κάποια προηγούμενη ζωή της στον κόσμο των Ιδεών.
Στην κορυφή του κόσμου των Ιδεών ανήκει η ιδέα του Αγαθού, που συμβολίζει και την έννοια της θεότητας. Η ιδέα του Αγαθού είναι η τελειότητα. Όλες οι άλλες ιδέες έχουν σαν πηγή τους την ιδέα του Αγαθού.

Η ψυχή, κατά τον Πλάτωνα, είναι αιώνια κι αθάνατη και χωρίζεται σε 3 μέρη: 1. Το λογιστικό (μ’ αυτό επικοινωνεί με τον κόσμο των ιδεών), 2. το θυμοειδές (που την οδηγεί στα ευγενή πάθη) και 3. το επιθυμητικό (που την οδηγεί στα αγενή πάθη). Ο Πλάτωνας, όπως είπαμε, ασχολήθηκε και με την πρακτική φιλοσοφία, δηλ. τη φιλοσοφία σαν τρόπο ζωής. Κατά τον Πλάτωνα ο άνθρωπος πρέπει να φροντίζει να φύγει το γρηγορότερο απ’ τη ζωή, για να ενωθεί με τον κόσμο των Ιδεών. Όσο όμως ζει πρέπει να εξασκεί την αρετή. Μέρη της αρετής είναι η σοφία, η αντρεία, η σωφροσύνη και η δικαιοσύνη. Οι αρετές αυτές χρειάζονται και για την καλή διοργάνωση της πολιτείας.

Ο Πλάτωνας, επειδή ήταν αριστοκρατικός στην ιδεολογία του, χωρίζει την ιδεώδη πολιτεία του σε 3 χωριστές τάξεις. Η μία είναι η τάξη των βιοτεχνών, των γεωργών και των εμπόρων, που θα εργάζονται και θα φροντίζουν για τις υλικές ανάγκες της κοινωνίας.
Η άλλη είναι η τάξη των φυλάκων, που θα φροντίζει για την ασφάλεια της πολιτείας. Τρίτη είναι η τάξη των αρχόντων, που θα διοικεί και θα νομοθετεί. Στις δύο ανώτερες τάξεις, τα αγαθά, οι γυναίκες και τα παιδιά είναι κοινά.

Τη μόρφωση των παιδιών την αναλαμβάνει η πολιτεία. Τα μορφωτικά αγαθά, που οδηγούν στην αληθινή φιλοσοφική γνώση, προορίζονται μόνο για τους άρχοντες, που πρέπει να γίνουν φιλόσοφοι για να διοικούν καλά. Τις ακραίες αριστοκρατικές αυτές απόψεις του τις αναθεώρησε αργότερα και στους “Νόμους”, όπου περιγράφει μια άλλη μορφή πολιτείας, που είναι μείγμα μοναρχίας και δημοκρατίας. Όλες τις απόψεις του αυτές τις εκθέτει στα έργα του, όπου ο Πλάτωνας αναδεικνύεται δυνατός κι αξιόλογος συγγραφέας, με ωραίο λογοτεχνικό ύφος.

Μερικοί ερευνητές αμφισβητούν τη γνησιότητα ορισμένων έργων του Πλάτωνα και κυρίως των επιστολών, απ’ τις οποίες μόνο μία, η 7η, θεωρείται γνήσια. Άλλο πρόβλημα γύρω απ’ τα έργα του είναι η χρονολογική σειρά που γράφηκαν. Γενικά διακρίνονται τρία στάδια στη δημιουργία του Πλάτωνα: η πρώιμη περίοδος, η μέση και η τελευταία. Τα έργα της πρώιμης περιόδου είναι επηρεασμένα πολύ απ’ το Σωκράτη.
Έργα της πρώιμης περιόδου είναι: “Ίων”, “Ιππίας ο Ελάσσων”, “Πρωταγόρας”, “Απολογία”, “Κρίτων”, “Λάχης”, “Λύσις”, “Χαρμίδης”, “Ευθύφρων”, “Πολιτεία” Ι, “Γοργίας”. Έργα της μέσης περιόδου (387-367 π.Χ.) είναι: “Μενέξενος”, “Μένων”, “Ευθύδημος”, “Κρατύλος”, “Συμπόσιον”, “Φαίδων”, “Πολιτεία” ΙΙ-Χ, “Φαίδρος”, “Θεαίτητος”, “Παρμενίδης”. Έργα της τελευταίας περιόδου είναι: “Φίληβος”, “Τίμαιος”, “Κριτίας”, “Έβδομη Επιστολή”, “Νόμοι.