Ανακάλυψαν τεράστια πέτρα 2.000 ετών με ανάγλυφη μορφή του Διονύσου – Η λεπτομέρεια που καθιστά το εύρημα μοναδικό

H πέτρα ανακαλύφθηκε κατά την διάρκεια ανασκαφής για να γίνουν έργα υποδομών. Όπως όλα δείχνουν χρησίμευε ως φυσικό πιεστήριο για την συμπίεση των σταφυλιών και την παραγωγή του κρασιού, κατά τη Ρωμαϊκή Περίοδο.

Πλέον ο ογκώδης, αλλά στολισμένος, λίθος βρίσκεται στην έκθεση του Μουσείου Boğazkale, στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Η ανακάλυψη έγινε στην περιοχή Sungurlu του Çorum. Αυτό που ιντριγκάρει τους αρχαιολόγους είναι ο στολισμός, που δεν είναι παρά μια ανάγλυφη μορφή του Διονύσου, γνωστού ως “θεού του κρασιού”, στην μπροστινή όψη της πέτρας – η ηλικία της οποίας είναι 2 χιλιάδες χρόνια.

Ο Resul İbiş, διευθυντής του Μουσείου Boğazkale, εξηγεί: «Oι λίθοι συμπίεσης που χρησιμοποιούνταν για την παραγωγή του κρασιού, βρίσκονται σε αφθονία στην περιοχή. Οι πέτρες αυτές ήταν τμήματα του μηχανισμού της διαδικασίας της οινοπαραγωγής. Αυτό που έχει ξεχωριστή σημασία στο πρόσφατο εύρημα, είναι η ανάγλυφη μορφή του Διόνυσου στην μπροστινή πλευρά της πέτρας».

Στην μυθολογία, ο Διόνυσος είναι γιος του Δία και της Σεμέλης, κόρης του Κάδμου και της Αρμονίας. Ανήκει λοιπόν στη δεύτερη γενιά των Ολύμπιων θεών. Ο Διόνυσος, ο οποίος ονομάζεται και Βάκχος, στην Κλασική Εποχή είναι κατά κύριο λόγο, θεός του αμπελιού, του κρασιού και της μυστικής έκστασης.

Ο μύθος του είναι περίπλοκος, αφού συγκεντρώνει στοιχεία προερχόμενα, όχι μόνο απ’ την Ελλάδα, αλλά και από γειτονικές χώρες.

Άνευ προηγουμένου εύρημα
Οι ερευνητές γενικά, συνδέουν τους λίθους συμπίεσης με την κουλτούρα του Διονύσου. Αυτή όμως, είναι η πρώτη φορά, που εντοπίζεται στην περιοχή ανάγλυφο του Διόνυσου πάνω σε πέτρα που είναι παραδοσιακά συνδεδεμένη με την παραγωγή του κρασιού, Θεός του οποίου ήταν ο Διόνυσος.

Απεικόνιση που παραπέμπει στην Μέδουσα
Στην επιφάνεια της πέτρας, ο Διόνυσος απεικονίζεται με τρόπο που θυμίζει την Μέδουσα. Αξιοσημείωτη λεπτομέρεια, είναι τα τσαμπιά που κρέμονται από τ’ αυτιά του Διονύσου πέφτοντας στα μάγουλά του. Ο λίθος συμπίεσης με το ανάγλυφο του Διόνυσου, έχει χρονολογηθεί στον 1ο με 3ο αιώνα μ.Χ.