Oι μυθολογικές εκστρατείες των Ελλήνων

«Συμπατριώτες, για σας δεν έχει καμιά χρησιμότητα η καταγωγή σας από τον Ηρακλή, αν δεν κάνετε εκείνα για τα οποία αναδείχθηκε εκείνος, ο πιο ένδοξος και ο πιο ευγενής»
Λυκούργος ο Αθηναίος

Πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι η “Μυθολογία”,οι ελληνικοί μύθοι είναι απλά ένα παραμύθι,είναι φανταστικές ιστορίες! Δηλαδή οι περιγραφές του Ομήρου,του Ησιόδου,του Ορφέως και άλλων συγγραφέων είναι απλά μόνο αποκυήματα της φαντασίας τους;Η άποψη αυτή είναι εσφαλμένη και είναι λάθος να θεωρούμε την ελληνική μυθολογία ως ένα όμορφο παραμύθι.

Η ελληνική μυθολογία είναι στην πραγματικότητα η πιο αρχαία ιστορία των λαών που έζησαν στη γη η οποία, πολύ αργότερα, ονομάστηκε Ελλάς. Αυτή η γη,είναι το Αιγαίο και ο Περι-Αιγαιακός χώρος. Η ελληνική μυθολογία επομένως αποτελεί την κρυπτογραφημένη προϊστορία των πρώτων Ελλήνων και κυρίως τις αγωνίες τους και τον αγώνα τους για επιβίωση αρχικά και την ανάπτυξή τους στη συνέχεια.

Τα σύνορα όμως,ανάμεσα στον μύθο και την πραγματικότητα είναι ασαφή.Γι’ αυτό, σύμφωνα με μελέτη του καθηγητή της γεωλογίας του πανεπιστημίου Αθηνών Ηλία Μαριολάκου, “ορισμένοι από τους μυθικούς ήρωες είναι ιστορικά πρόσωπα, ενώ κάποιοι άλλοι δεν είναι. Όμως, σχεδόν όλοι και όλα,εκπροσωπούν κάτι που περιγράφει κάποια δραστηριότητα του προϊστορικού ανθρώπου σε σχέση με το γεωπεριβάλλον του ή με το φυσικογεωλογικό γίγνεσθαι του χώρου του”.

Η μελέτη του παραπάνω καθηγητού,καταλήγει σε πολλά συναρπαστικά συμπεράσματα, όπως ότι οι αρχαίοι Έλληνες που έζησαν την 3η και 2η χιλιετία π.Χ. γνώριζαν τους Υπερβόρειους, τη Βαλτική Θάλασσα, την Ιρλανδία, τη Βρετανία, την Ισλανδία και την απόστασή της από τη Βρετανία. Επίσης, ότι δυτικά της Ισλανδίας υπήρχαν τρία νησιά, στα οποία ο ήλιος δύει για μόνο μία ώρα την ημέρα (Γροιλανδία,Baffin, Newfoundland) και ότι πέρα από αυτά τα νησιά και προς τα δυτικά υπάρχει μια μεγάλη ήπειρος (Αμερική), η οποία περιβάλλει τον Ωκεανό.”Είναι δυνατόν για κάποιον (ή για περισσότερους ) να περιγράψουν όλα αυτά τα μέρη, εάν δεν είχαν επισκεφτεί ή διασχίσει τον Ωκεανό;”, αναρωτιέται ο καθηγητής στο τέλος της εργασίας του !

Μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, αρχαιολόγοι και ιστορικοί πίστευαν πως από κάθε γραπτό αρχαίων συγγραφέων, όπως του Ησίοδου, του Πλάτωνα, του Στράβωνα, του Διόδωρου του Σικελιώτη και κυρίως του Ομήρου, που συνδέονταν με τη μυθολογία, έλειπε κάθε “σπέρμα” αλήθειας. Μετά τις ανασκαφές του Σλήμαν, όμως, αποδείχθηκε ότι όλα όσα έγραψε ο Όμηρος για την Τροία ήταν αληθινά, ότι οι Μυκήνες υπήρχαν και ήταν αντίπαλες των Τρώων και πολλά ακόμα.

Ο Όμηρος και ο Ησίοδος έγραψαν πως ο Ωκεανός είναι ένα “ποτάμι” που ρέει συνεχώς, ότι αυτό το ποτάμι περιβάλλει τη Γη και ότι η ροή του είναι τυρβώδης (στροβιλώδης), όχι μόνο στην επιφάνεια, αλλά και στο βάθος του, γεγονός που παραπέμπει στα ωκεάνια ρεύματα, τα οποία, όπως είναι γνωστό σήμερα, εκτείνονται σε βάθος περίπου 800 – 1200 μ.

Σαφείς αναφορές τόσο του Πλάτωνος στον “Τιμαίο-Κριτία” και του Ομήρου για έξοδο των πλοίων των Ελλήνων απο τις Ηράκλειες Στήλες (Στενά Γιρβλατάρ) στον Ωκεανό (Ατλαντικό) όσο και νεότερες έρευνες Ελλήνων και ξένων συγγραφέων – ερευνητών σε συνδιασμό με αρχαιολογικές ανασκαφές και γλωσσολογικές ομοιότητες, οδηγούν σε ένα εκπληκτικό συμπέρασμα : “Η Αμερικανική Ήπειρος ηταν γνωστή απo τα αρχαία χρόνια και είχε ανακαλυφθεί απο τους Ελληνες οι οποίοι την είχαν επισκεφθεί αρκετές φορές”.

“Δυστυχώς, όμως, όλη αυτή η γνώση σταδιακά ξεχάστηκε απ’ όλους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Οδύσσεια θεωρείται απλώς ένα ψυχαγωγικό ποίημα και ο νόστος του Οδυσσέα μια φανταστική ιστορία, χωρίς ίχνη ιστορικής πραγματικότητας”, υποστηρίζει καθηγητής Ηλίας Μαριολάκος.