Νέα έρευνα αποκαλύπτει ότι ένα από τα πιο ανατριχιαστικά τεχνουργήματα των Αζτέκων, οι πήλινες σφυρίχτρες θανάτου, που μοιάζουν με ανθρώπινο κρανίο και παράγουν έναν ήχο σαν κραυγή, όχι μόνο τρόμαζαν τους ακροατές στην αρχαιότητα, αλλά είχαν επίσης βαθιά επίδραση στην ικανότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου να αυξάνουν τις καταστάσεις συναγερμού και φόβου.
Η νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε αυτό το μήνα στο περιοδικό Communications Psychology, διερεύνησε την επίδραση αυτών των ήχων στους σύγχρονους ακροατές, βρίσκοντας την ικανότητά τους να προκαλούν αρνητικές συναισθηματικές αντιδράσεις και αυξημένη νευρική δραστηριότητα στον ακουστικό φλοιό.
Για πρώτη φορά, οι επιστήμονες ερεύνησαν τις επιπτώσεις αυτών των ανησυχητικών σφυριγμάτων στον εγκέφαλο σύγχρονων Ευρωπαίων εθελοντών, πραγματοποιώντας δύο ξεχωριστά πειράματα με διαφορετικά δείγματα συμμετεχόντων.
Οι σφυρίχτρες θανάτου των Αζτέκων συνήθως σε σχήμα κρανίου σχεδιάστηκαν για να παράγουν έναν ψηλό, διεισδυτικό ήχο παρόμοιο με μια κραυγή, που προκύπτει από τη σύγκρουση διαφορετικών ρευμάτων αέρα. Πολλά παραδείγματα έχουν βρεθεί σε τάφους που χρονολογούνται μεταξύ 1250 και 1521 Κ.Χ.
Οι σφυρίχτρες θανάτου πιστεύεται ότι χρησιμοποιήθηκαν από τους αρχαίους Αζτέκους για να εκφοβίσουν τους αντιπάλους κατά τη διάρκεια της μάχης. Βρίσκονται συχνά δίπλα σε σκελετούς θυμάτων θυσιών, τροφοδοτώντας υποθέσεις ότι θα μπορούσαν να είχαν περισσότερο μια τελετουργική λειτουργία. Για παράδειγμα, σύμφωνα με ορισμένους ειδικούς, οι σφυρίχτρες θανάτου σχεδιάστηκαν για να μοιάζουν με τους διαπεραστικούς ανέμους του Mictlan, του υπόκοσμου των Αζτέκων που πίστευαν ότι λάμβανε αφιερώματα θυσιών. Μερικοί πιστεύουν ότι ο ήχος είχε σκοπό να συμβολίσει τον Θεό των Αζτέκων του ανέμου, Ehecatl, ο οποίος σχημάτισε την ανθρωπότητα από τα λείψανα των νεκρών.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν εθελοντές από τη σύγχρονη Ευρώπη για να πραγματοποιήσουν μια σειρά ψυχοακουστικών τεστ. Όταν οι ερευνητές κατέγραψαν τις νευρικές και ψυχολογικές αντιδράσεις των συμμετεχόντων στο άκουσμα της κραυγής του θανάτου, διαπίστωσαν ότι ο ήχος θεωρήθηκε ότι «έχει μια υβριδική φυσική-τεχνητή προέλευση», καθιστώντας δύσκολη την κατηγοριοποίηση του εγκεφάλου.
Οι συμμετέχοντες στην έρευνα περιέγραψαν τους ήχους ως «τρομακτικούς» και «αποκρουστικούς», που ταιριάζουν με τον σκοπό της χρήσης σφυριγμάτων σε τελετουργίες και πολέμους των Αζτέκων.
Τα ψυχοακουστικά πειράματα που πραγματοποιήθηκαν στη μελέτη αποκάλυψαν ότι ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται τον ήχο ως φυσικό και τεχνητό, δημιουργώντας ένα αίσθημα ασάφειας που αιχμαλωτίζει τη νοητική προσοχή. Αυτή η πολύπλοκη αντίδραση περιλαμβάνει ακουστική επεξεργασία χαμηλότερης τάξης και γνωστικά συστήματα υψηλότερης τάξης, ενισχύοντας τη συναισθηματική επίδραση του ήχου.
εικόνα CC BY-SA 4.0
Ακολουθήστε το Hellas-now.com στο Facebook και στο Google news. Μπορείτε επίσης να μας βρείτε στο Telegram και στο Twitter
