Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία NASA θα επιταχύνει τα σχέδια για την κατασκευή πυρηνικού αντιδραστήρα στη Σελήνη μέχρι το 2030, σύμφωνα με αμερικανικά μέσα ενημέρωσης.
Είναι μέρος των φιλοδοξιών των ΗΠΑ να οικοδομήσουν μια μόνιμη βάση για τους ανθρώπους να ζουν στη σεληνιακή επιφάνεια.
Σύμφωνα με το Politico, ο επικεφαλής της NASA αναφέρθηκε σε παρόμοια σχέδια από την Κίνα και τη Ρωσία και είπε ότι αυτές οι δύο χώρες «θα μπορούσαν ενδεχομένως να κηρύξουν μια ζώνη διατήρησης» στη Σελήνη.
Ωστόσο, παραμένουν ερωτήματα σχετικά με το πόσο ρεαλιστικός είναι ο στόχος και το χρονοδιάγραμμα, δεδομένων των πρόσφατων και απότομων περικοπών του προϋπολογισμού της NASA, και ορισμένοι επιστήμονες ανησυχούν ότι τα σχέδια καθοδηγούνται από γεωπολιτικούς στόχους.
Έθνη όπως οι ΗΠΑ, η Κίνα, η Ρωσία, η Ινδία και η Ιαπωνία σπεύδουν να εξερευνήσουν την επιφάνεια της Σελήνης, με ορισμένους να σχεδιάζουν μόνιμους ανθρώπινους οικισμούς.
«Για να προωθήσουμε σωστά αυτή την κρίσιμη τεχνολογία ώστε να μπορέσουμε να υποστηρίξουμε μια μελλοντική σεληνιακή οικονομία, την παραγωγή ενέργειας υψηλής ισχύος στον Άρη και να ενισχύσουμε την εθνική μας ασφάλεια στο διάστημα, είναι επιτακτική ανάγκη ο οργανισμός να κινηθεί γρήγορα», έγραψε στη NASA ο υπουργός Μεταφορών των ΗΠΑ Sean Duffy, ο οποίος διορίστηκε προσωρινός επικεφαλής της NASA από τον πρόεδρο Donald Trump, σύμφωνα με τους New York Times.
Ο κ. Duffy ζήτησε προτάσεις από εμπορικές εταιρείες για την κατασκευή ενός αντιδραστήρα που θα μπορούσε να παράγει τουλάχιστον 100 κιλοβάτ ενέργειας. Αυτό είναι σχετικά μικρό. Μια τυπική χερσαία ανεμογεννήτρια παράγει 2-3 μεγαβάτ.
Η ιδέα της κατασκευής ενός πυρηνικού αντιδραστήρα ως πηγής ενέργειας στη Σελήνη δεν είναι νέα. Το 2022 η NASA εξέδωσε τρία συμβόλαια 5 εκατομμυρίων δολαρίων σε εταιρείες για τον σχεδιασμό ενός αντιδραστήρα.
Και τον Μάιο του τρέχοντος έτους, η Κίνα και η Ρωσία ανακοίνωσαν ότι σχεδιάζουν να κατασκευάσουν έναν αυτοματοποιημένο πυρηνικό σταθμό στη Σελήνη μέχρι το 2035.
Πολλοί επιστήμονες συμφωνούν ότι θα ήταν ο καλύτερος ή ίσως ο μόνος τρόπος για την παροχή συνεχούς ισχύος στη σεληνιακή επιφάνεια.
Μια σεληνιακή ημέρα ισοδυναμεί με τέσσερις εβδομάδες στη Γη, αποτελούμενη από δύο εβδομάδες συνεχούς ηλιοφάνειας και δύο εβδομάδες σκότους. Αυτό καθιστά την εξάρτηση από την ηλιακή ενέργεια πολύ δύσκολη.
«Η κατασκευή ακόμη και ενός μέτριου σεληνιακού οικοτόπου για να φιλοξενήσει ένα μικρό πλήρωμα θα απαιτούσε παραγωγή ενέργειας κλίμακας μεγαβάτ. Οι ηλιακές συστοιχίες και οι μπαταρίες από μόνες τους δεν μπορούν να ικανοποιήσουν αξιόπιστα αυτές τις απαιτήσεις», προτείνει ο Δρ Sungwoo Lim, ανώτερος λέκτορας διαστημικών εφαρμογών, εξερεύνησης και οργάνων στο πανεπιστήμιο του Surrey
«Η πυρηνική ενέργεια δεν είναι απλώς επιθυμητή, είναι αναπόφευκτη», προσθέτει.
Ο Lionel Wilson, καθηγητής γήινων και πλανητικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ, πιστεύει ότι είναι τεχνικά δυνατό να τοποθετηθούν οι αντιδραστήρες στη Σελήνη μέχρι το 2030 «δεδομένης της δέσμευσης αρκετών χρημάτων» και τονίζει ότι υπάρχουν ήδη σχέδια για μικρούς αντιδραστήρες.
«Είναι απλώς θέμα να έχουμε αρκετές εκτοξεύσεις Artemis για να χτίσουμε την υποδομή στη Σελήνη μέχρι τότε», προσθέτει, αναφερόμενος στο πρόγραμμα διαστημικών πτήσεων Artemis της NASA που στοχεύει να στείλει ανθρώπους και εξοπλισμό στη Σελήνη.
Υπάρχουν επίσης ορισμένα ερωτήματα σχετικά με την ασφάλεια.
«Η εκτόξευση ραδιενεργού υλικού μέσω της ατμόσφαιρας της Γης εγείρει ανησυχίες για την ασφάλεια. Πρέπει να έχεις ειδική άδεια για να το κάνεις αυτό, αλλά δεν είναι ανυπέρβλητο», λέει ο Δρ Simeon Barber, ειδικός πλανητικής επιστήμης στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο.
