Η εκπληκτική ηθοποιός Γεωργία Βασιλειάδου, που έμεινε στην ιστορία για τις εκπληκτικές της ατάκες στις ταινίες στις οποίες έχει παίξει, δεν λεγόταν στην πραγματικότητα έτσι.
Η ταλαντούχος κωμικός ηθοποιός γεννήθηκε στην Κυψέλη το 1897 σε μια οικογένεια με 10 παιδιά και το πραγματικό της όνομα ήταν Γεωργία Αθανασίου. Ήταν μόλις 7 χρόνων όταν ξεκίνησε να δουλεύει ως πωλήτρια στο κατάστημα με κορνίζες που διατηρούσε ο θείος της, για να μπορεί να βοηθά οικονομικά τη χήρα μητέρα της.
Η μικρή Γεωργία μην έχοντας τα απαραίτητα για την καθημερινότητα, πολλές φορές κυκλοφορούσε με τρύπια παπούτσια και χαλασμένα ρούχα, ενώ για να τη μετακίνησή της από και προς τη δουλειά της, πολλές φορές ανέβαινε λαθραία στο λεωφορείο, αφού δεν είχε χρήματα να αγοράσει εισιτήριο.
Γεωργία Βασιλειάδου: Η ενασχόληση με το θέατρο
Στην πραγματικότητα για πολλά χρόνια κανείς δεν την γνώριζε παρόλο που έπαιζε στο θέατρο, εως ότου την ανακαλύψει ο Αλέκος Σακελλάριος στην ηλικία των 42 ετών. Τότε ξεκίνησε η καριέρα της.
Σπούδασε φωνητική μουσική στη Γεννάδιο Σχολή και ξεκίνησε την καριέρα της στο Λυρικό Θέατρο ως χορωδός στην όπερα του Βέρντι «Ο Ερνάνης».
Στα μέσα της δεκαετίας του τριάντα, ύστερα από ένα άτυχο γάμο, αποφάσισε να αποσυρθεί από τον κόσμο του θεάματος για να αφοσιωθεί στην ανατροφή της κόρης της. Ωστόσο, το 1939 ο Αλέκος Σακελλάριος της προσέφερε ένα μικρό ρόλο στη μουσική κωμωδία «Κορίτσια της παντρειάς», που αποτέλεσε την αρχή μιας δεύτερης καριέρας για τη συμπαθή ηθοποιό.
Η Γεωργία Βασιλειάδου, που τη θυμόμαστε κυρίως σε ρόλους της καφετζούς, μ’ ένα φλυτζάνι στο χέρι, ή της Τσιγγάνας να λέει εκείνη τη χαρακτηριστική φράση «μεγάλη πόρτα θα διαβείς», ήταν ιδιαίτερα αγαπητή στο κοινό, και το όνομά της αρκούσε για να προσελκύσει κόσμο στα ταμεία. Οι επιθεωρησιογράφοι έβρισκαν πάντα κάποιο νούμερο να της γράφουν, μέσα από το οποίο η συμπαθής ηθοποιός σατίριζε τον ίδιο τον εαυτό της και κυρίως την «ομορφιά» της, πράγμα που έκανε το κοινό να γελάει με την ψυχή του.
Η σπουδαία κωμικός άφησε την τελευταία της πνοή στις 12 Φεβρουαρίου 1980 στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» της Αθήνας. Στη διάρκεια της βραχυχρόνιας νοσηλείας της, εκτός από τη χρόνια βρογχίτιδα από την οποία έπασχε, οι γιατροί διέγνωσαν καρδιακή ανεπάρκεια και κακοήθη εξεργασία του παγκρέατος.
