Του Παναγιώτη Τερπάνδρου Ζαχαρίου
Αντί η Ελλάδα να ρευστοποιήσει το ανεξάντλητο ιστορικό της πολιτισμικό κεφάλαιο που χαίρει παγκοσμίας αναγνωρίσεως ως κόμβος ειρήνης και συνεννοήσεως των λαών, προτείνοντας το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο των Δελφών ως σημείον συνάντησης κάθε λογής αντιμαχόμενων συμφερόντων, ο ηλίθιος χειρισμός της Ουκρανικής κρίσης από τους συνασπισμένους βλάκες που ηγούνται του τόπου μας όχι μόνον έδωσε την ευκαιρία της Τουρκίας να αναδειχτεί (ώ τι ειρωνεία!) ως ειρηνοποιός δύναμη, αλλά και να βρίσκεται στο παγκόσμιο προσκήνιο, ξεπλυμένη από τα ειδεχθή της εγκλήματα και αναβαθμισμένη στα μάτια των ίδιων συμμάχων μας που ακόμη κάνουν στραβά μάτια στο Κυπριακό.
Συλλογιζόμενος όλα αυτά σε συνάρτηση με την επέτειο της Σφαγής της Χίου, δεν μπορώ παρά να νοιώθω οργή για τον χειρισμό της σημερινής ηγεσίας στο Ρωσο-Ουκρανικό ζήτημα.