Κάτω από την επιφάνεια των ωκεανών του πλανήτη μας, υπάρχουν καταρράκτες και ποτάμια που εκτείνονται για χιλιάδες χιλιόμετρα. Και ενώ μπορεί να μην σκεφτόμαστε τίποτα περισσότερο γι’ αυτούς, οι επιστήμονες έκαναν μία τρελή ανακάλυψη.
Μία ομάδα επιστημόνων βρήκε μία από αυτές τις τεράστιες υδάτινες κηλίδες στη μέση του Ατλαντικού Ωκεανού, που εκτείνεται από την άκρη της Βραζιλίας έως τον Κόλπο της Γουινέας.
Αυτή η νεοανακαλυφθείσα υδάτινη μάζα, που ονομάστηκε Ατλαντικό Ισημερινό Νερό (Atlantic Equatorial Water), αποτέλεσε έκπληξη, διότι ενώ παρόμοιες υδάτινες μάζες ήταν γνωστό ότι αναμειγνύονται κατά μήκος του ισημερινού στον Ειρηνικό και στον Ινδικό Ωκεανό, δεν είχαν παρατηρηθεί ποτέ πριν στον Ατλαντικό.
Αυτό συνέβη έπειτα από έρευνα του 1942, σύμφωνα με το LiveScience.
Ωστόσο, χάρη στα δεδομένα που συλλέχθηκαν από το πρόγραμμα Argo, εντοπίστηκε μια καμπύλη θερμοκρασίας-αλατότητας (T-S) παράλληλα με τα κεντρικά ύδατα του Βόρειου και του Νότιου Ατλαντικού.
Αυτό συνέβη αφού η ομάδα εγκατέστησε μια διεθνή συλλογή ρομποτικών, αυτοβυθιζόμενων πλωτήρων σε όλους τους ωκεανούς της Γης. Στη συνέχεια μπόρεσαν να χαρτογραφήσουν τη θερμοκρασία και την αλατότητα σε ένα ευρύ φάσμα ωκεάνιων περιβαλλόντων.
Χρησιμοποιώντας αυτά τα δεδομένα, οι ερευνητές μοντελοποίησαν τα ανώτερα 2.000 μέτρα του Ατλαντικού κατά μήκος του ισημερινού, αναζητώντας μια καμπύλη T-S – και πράγματι, τη βρήκαν!
«Φαινόταν αμφιλεγόμενο ότι η ισημερινή υδάτινη μάζα είναι παρούσα στον Ειρηνικό και τον Ινδικό ωκεανό, αλλά λείπει από τον Ατλαντικό ωκεανό, επειδή η ισημερινή κυκλοφορία και η ανάμιξη και στους τρεις ωκεανούς έχουν κοινά χαρακτηριστικά», δήλωσε ο φυσικός και ωκεανολόγος στο Ινστιτούτο Ωκεανολογίας Shirshov στη Μόσχα, Viktor Zhurbas.
«Η νέα υδάτινη μάζα που εντοπίστηκε μας επέτρεψε να συμπληρώσουμε (ή τουλάχιστον να περιγράψουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια) το φαινομενολογικό πρότυπο των βασικών υδάτινων μαζών του Παγκόσμιου Ωκεανού» πρόσθεσε.
Το Ατλαντικό Ισημερινό Νερό
Το Ατλαντικό Ισημερινό Νερό σχηματίζεται από την ανάμιξη διαφορετικών υδάτινων σωμάτων από τα ρεύματα κατά μήκος του ισημερινού.
Για να προσδιορίσουν αυτές τις υδάτινες μάζες, οι ωκεανογράφοι μελετούν τη σχέση μεταξύ θερμοκρασίας και αλατότητας για να αποκαλύψουν την πυκνότητα του θαλασσινού νερού.
Ο Zhurbas εξήγησε ότι είναι εύκολο να συγχέουμε το Ατλαντικό Ισημερινό Νερό με το Κεντρικό Νερό του Νότιου Ατλαντικού. «Για να τα διακρίνουμε, ήταν απαραίτητο να έχουμε ένα αρκετά πυκνό δίκτυο κατακόρυφων προφίλ θερμοκρασίας και αλατότητας που να καλύπτει ολόκληρο τον Ατλαντικό Ωκεανό», πρόσθεσε.
Αυτή η αξιοσημείωτη ανακάλυψη λύνει ένα μυστήριο δεκαετιών σχετικά με αυτή την εξαφανισμένη κηλίδα του Ατλαντικού. Οι ειδικοί μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτό το εύρημα για να κατανοήσουν καλύτερα τους ωκεανούς και τον τρόπο με τον οποίο αναμειγνύονται για να μεταφέρουν θερμότητα, οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά σε όλο τον κόσμο.
Ακολουθήστε το Hellas-now.com στο Facebook και στο Google news. Μπορείτε επίσης να μας βρείτε στο Telegram και στο Twitter
