Ένα απολιθωμένο οστό που ανακαλύφθηκε στον αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών αντιπροσωπεύει ένα από τα παλαιότερα γνωστά παραδείγματα αρχαίου κυνηγιού απολιθωμάτων.
Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Scientific Reports, το οστό ανήκε σε ένα Stephanorhinus, ένα εξαφανισμένο γένος ρινόκερων που προέρχεται από την Ευρασία και τη Βόρεια Αφρική. Πριν καταλάβουν οι άνθρωποι το πραγματικό πλαίσιο των απολιθωμάτων, τα ερμήνευσαν μέσα από το πρίσμα των πολιτισμικών, θρησκευτικών και μυθολογικών τους πεποιθήσεων.
Στην Αρχαία Ελλάδα, τα απολιθωμένα υπολείμματα μεγάλων ζώων μπορούσαν να θεωρηθούν ως οστά από μυθικούς γίγαντες, δράκους ή άλλα θρυλικά πλάσματα. Το παράδειγμα που περιγράφεται στη μελέτη ανακαλύφθηκε αρχικά στις Μυκήνες, μια αρχαία πόλη στη βορειοανατολική Πελοπόννησο.
Βρέθηκε σε αποθήκη αντικειμένων που είχαν τοποθετηθεί σε ένα υπόγειο χώρο κάποια στιγμή κατά τον 13ο αιώνα π.Χ. Το απολίθωμα ανακτήθηκε αρχικά από ανασκαφές τη δεκαετία του 1970, αλλά μόλις πρόσφατα το παράδειγμα αναλύθηκε στο Μουσείο Μυκηνών. Αν και εικάζεται, οι συγγραφείς της εργασίας έχουν εξερευνήσει τις πιθανές ερμηνείες για το τι συνελέγη το απολίθωμα.
«Θα μπορούσε να αντικατοπτρίζει ένα μεταδοτικό μαγικό αντικείμενο που έφερε τύχη, θρησκευτική ή/και μυθική ουσία σε έναν χρήστη ή μια κατάσταση. Αυτή η υπερφυσική ιδιότητα θα μπορούσε να είχε συνδεθεί με ένα γιγάντιο μυθικό ον, όπως οι μεταγενέστεροι συσχετισμοί απολιθωμάτων με ήρωες και τέρατα στους ελληνικούς ιστορικούς χρόνους», είπαν οι συγγραφείς της μελέτης.
Οι ερευνητές τόνισαν επίσης τη σημασία της εύρεσης ενός απολιθώματος μέσα σε ένα ασφαλές αρχαιολογικό πλαίσιο, επιβεβαιώνοντας ότι το κυνήγι απολιθωμάτων στην ηπειρωτική Ελλάδα εκτείνεται από την Ύστερη Εποχή του Χαλκού.
Ακολουθήστε το Hellas-now.com στο Facebook και στο Google news. Μπορείτε επίσης να μας βρείτε στο Telegram και στο Twitter
