Έχει υποστηριχθεί ότι στο παρελθόν, η Βρετανία καλυπτόταν από τόσο πυκνό και αδιάσπαστο δάσος που ένας σκίουρος θα μπορούσε να διανύσει όλο το μήκος του νησιού χωρίς να αγγίξει ποτέ το έδαφος.
Αλλά μια μελέτη της αρχαίας γύρης δείχνει ότι η φυσική κατάσταση των δασών της Ευρώπης ήταν πολύ πιο ποικίλη, με πολλά λιβάδια και ανοιχτά δάση
«Κατά μέσο όρο, σε κάθε μέρος που κοιτάξαμε, πάνω από το ήμισυ της βλάστησης ήταν ανοιχτό ή ανοιχτό δάσος. Φανταστείτε ένα είδος τοπίου σαβάνας», λέει η Elena Pearce στο Πανεπιστήμιο Aarhus στη Δανία.
Αυτό πιθανότατα οφείλεται στη μεγαλοπανίδα, συμπεριλαμβανομένων των ελεφάντων με ίσιο χαυλιόδοντα και των ρινόκερων, λέει, καθώς καταστέλλουν την ξυλώδη βλάστηση τρώγοντας και πατώντας νεαρά δέντρα.
Σχεδόν όλες οι προηγούμενες μελέτες εξέτασαν τα 10.000 περίπου χρόνια από την τελευταία περίοδο των παγετώνων. Μέχρι εκείνη τη στιγμή οι άνθρωποι ήταν ήδη κυρίαρχος παράγοντας στη διαμόρφωση του τοπίου. Έτσι, η Pearce και οι συνάδελφοί της κοίταξαν πολύ πιο πίσω, στην προηγούμενη μεσοπαγετωνική περίοδο περίπου πριν από 115.000 έως 130.000 χρόνια.
Η ομάδα της ανέλυσε σχεδόν 100 δείγματα γύρης από αυτήν την εποχή από τοποθεσίες σε όλη την Ευρώπη, από την Αρκτική έως τη Μεσόγειο. Η γύρη που διατηρείται στα ιζήματα της λίμνης δείχνει ποια φυτά υπήρχαν σε μια περιοχή, αλλά μπορεί να δώσει και μια εικόνα της βλάστησης του παρελθόντος αναφέρει το newscientist.com
Πριν από 125.000 χρόνια, οι Νεάντερταλ κυνηγούσαν γιγάντιους ελέφαντες στη Γερμανία
Μερικές φορές αποκαλείται «αρχαίος ελέφαντας», στα αγγλικά είναι πιο γνωστός ως «ευθύγραμμος ελέφαντας». Τώρα εξαφανισμένο, το Palaeoloxodon antiquus ήταν ένα όμορφο θηρίο, στην πραγματικότητα το μεγαλύτερο ζώο της ξηράς που περιπλανήθηκε στην Ευρώπη πριν από 800.000 έως 100.000 χρόνια.
Τα μεγαλύτερα αρσενικά ήταν πάνω από 4 μέτρα στον ώμο και ζύγιζαν έως και 13 μετρικούς τόνους, περισσότερο από τα μάλλινα μαμούθ και δύο φορές περισσότερο από τους αφρικανικούς ελέφαντες.
Το εντυπωσιακό ανάστημα του αρχαίου ελέφαντα, ωστόσο, δεν εμπόδισε τον Νεάντερταλ να τον κυνηγήσει, όπως αποκάλυψε μια γερμανο-ολλανδική μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Science Advances.
Αυτά τα κυνήγια έγιναν στη σημερινή Γερμανία, στην τοποθεσία Neumark-Nord, όχι μακριά από τη Λειψία. Πριν από 125.000 χρόνια, κατά την τελευταία μεσοπαγετωνική περίοδο, όταν ο Homo sapiens εξακολουθούσε να χαζεύει στην Αφρική, αυτή η τοποθεσία ήταν περιοχή του Νεάντερταλ σε ένα τοπίο διάσπαρτο με λίμνες.
Ο αρχαιολογικός χώρος “είναι πολύ γνωστός για την πανίδα που συνδέεται με αυτόν. Είναι αρκετά εξαιρετικός όσον αφορά τη διατήρηση, την ηλικία και την αφθονία του υλικού”, δήλωσε ο Stéphane Péan, ανώτερος λέκτορας αρχαιοζωολογίας και προϊστορίας στο Muséum National d’histoire naturelle (το εθνικό μουσείο φυσικής ιστορίας) στο Παρίσι.
Οι συγγραφείς της μελέτης Science Advances εργάστηκαν στα λείψανα 57 προϊστορικών παχύδερμων. Αρχικά παρατήρησαν ότι τα οστά έδειξαν ελάχιστα ή καθόλου στοιχεία σάρωσης από ζώα, εξ ου και η ιδέα ότι οι Νεάντερταλ ήταν οι πρώτοι που επιτέθηκαν στα πτώματα.
Το πιο σημαντικό είναι ότι οι επιστήμονες ανακάλυψαν πολλά σημάδια κοπής, ενώ το κρέας ήταν ακόμη φρέσκο, σε διάφορα σημεία του σώματος, γεγονός που υποδηλώνει συστηματική εκμετάλλευση αυτών των προβοσκιδών.
Ακολουθήστε το Hellas-now.com στο Facebook και στο Google news. Μπορείτε επίσης να μας βρείτε στο Telegram και στο Twitter
