Ο αριθμός των ατόμων που διαγιγνώσκονται με διαταραχή του φάσματος του αυτισμού (ΔΦΑ) και διαταραχή ελλειμματικής προσοχής υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) έχει αυξηθεί απότομα τις τελευταίες δεκαετίες και η έρευνα συνεχίζει να ερευνά τους παράγοντες που εμπλέκονται σε αυτές τις καταστάσεις.
Μια μελέτη αποκάλυψε ότι υπάρχει διαφορά στον τρόπο με τον οποίο τα παιδιά με αυτισμό ή ΔΕΠΥ καθαρίζουν το κοινό πλαστικό πρόσθετο δισφαινόλη Α (BPA), σε σύγκριση με τα νευροτυπικά παιδιά.
Το BPA χρησιμοποιείται σε πολλές διαδικασίες παραγωγής πλαστικών και πλαστικών, και μπορεί επίσης να βρεθεί μέσα σε κουτιά τροφίμων και ποτών. Ωστόσο, προηγούμενες έρευνες το έχουν συνδέσει επίσης με ζητήματα υγείας που περιλαμβάνουν διαταραχή των ορμονών, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου του μαστού και της στειρότητας.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Rowan και το Πανεπιστήμιο Rutgers στις ΗΠΑ εξέτασαν τρεις ομάδες παιδιών: 66 με αυτισμό, 46 με ΔΕΠΥ και 37 νευροτυπικά παιδιά. Συγκεκριμένα, ανέλυσαν τη διαδικασία της γλυκουρονίωσης, μια χημική διαδικασία που χρησιμοποιεί το σώμα για να καθαρίσει τις τοξίνες στο αίμα μέσω των ούρων.
Διαπίστωσαν ότι τα παιδιά με ΔΑΦ και ΔΕΠΥ δεν μπορούσαν να καθαρίσουν το BPA και μια άλλη παρόμοια ένωση που ονομάζεται φθαλικός διαιθυλεξυλεστέρας (DEHP) με την ίδια αποτελεσματικότητα όπως τα άλλα παιδιά, οδηγώντας ενδεχομένως σε μεγαλύτερη έκθεση στις τοξικές τους επιδράσεις.
«Η αποτοξίνωση αυτών των δύο πλαστικοποιητών διακυβεύεται σε παιδιά με ΔΑΦ και ΔΕΠΥ», έγραψαν οι ερευνητές στη δημοσιευμένη εργασία τους. «Συνεπώς, οι ιστοί τους είναι πιο εκτεθειμένοι σε αυτούς τους δύο πλαστικοποιητές».
Μόνο στην περίπτωση της BPA η διαφορά ήταν στατιστικά σημαντική όμως: η αποτελεσματικότητα μειώθηκε κατά περίπου 11 τοις εκατό για τα παιδιά με ΔΑΦ και 17 τοις εκατό για τα παιδιά με ΔΕΠΥ, σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου των παιδιών.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι οι γονιδιακές μεταλλάξεις σε ορισμένα άτομα σημαίνουν ότι η BPA δεν μπορεί να καθαριστεί τόσο καλά όσο χρειάζεται, πράγμα που σημαίνει ότι η ουσία κολλάει στο σώμα. Αυτό δυνητικά θα μπορούσε να προκαλέσει βλάβη όσον αφορά την ανάπτυξη και τη λειτουργία του νευρώνα.
Καταστάσεις όπως η ΔΑΦ και η ΔΕΠΥ πιστεύεται ότι προκαλούνται από έναν συνδυασμό γενετικών και περιβαλλοντικών επιρροών και αυτή η νέα μελέτη συγκεντρώνει και τις δύο. Ωστόσο, αυτό είναι μόνο ένα μέρος της ιστορίας – δεν είχαν όλα τα παιδιά με νευροαναπτυξιακή διαταραχή προβλήματα με την έκπλυση της BPA, επομένως υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που παίζουν ρόλο επίσης.
Συνεχίζονται οι εργασίες για τον εντοπισμό του πώς ακριβώς αναπτύσσονται η ΔΑΦ και η ΔΕΠΥ στους ανθρώπους – είτε είναι στη μήτρα πριν από τη γέννηση για παράδειγμα, είτε αργότερα στη ζωή – καθώς τα δεδομένα δεν επαρκούν για να δείξουν εάν η έκθεση σε BPA προκαλεί διαταραχή.
«Υπάρχει ένα εκτενές σύνολο επιδημιολογικών στοιχείων για μια σχέση μεταξύ νευροαναπτυξιακών διαταραχών και περιβαλλοντικών ρύπων όπως πλαστικοποιητές», έγραψαν οι ερευνητές.
«Το πόσο σημαντική είναι η νευροαναπτυξιακή διαταραχή που προέρχεται από πλαστικοποιητή στη συνολική εμφάνιση αυτών των διαταραχών δεν είναι γνωστό, αλλά πρέπει να αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό ποσοστό αλλιώς δεν θα ήταν τόσο εύκολο να εντοπιστεί σε μια μεταβολική μελέτη μέτριου μεγέθους όπως αυτή η μελέτη» αναφέρει το sciencealert.com.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο PLOS ONE.
Ακολουθήστε το Hellas-now.com στο Facebook και στο Google news. Μπορείτε επίσης να μας βρείτε στο Telegram και στο Twitter
