Ο ηλιακός κύκλος έχει γίνει αρκετά καλά κατανοητός από το 1843, όταν ο Samuel Schwabe πέρασε 17 χρόνια παρατηρώντας την παραλλαγή των ηλιακών κηλίδων. Από τότε, παρατηρούμε τακτικά την άμπωτη και τη ροή του κύκλου των ηλιακών κηλίδων κάθε 11 χρόνια.
Πιο πρόσφατα, το Solar Orbiter της ESA έλαβε τακτικές εικόνες του Ήλιου για να παρακολουθεί την πρόοδο καθώς κατευθυνόμαστε προς την κορυφή του τρέχοντος ηλιακού κύκλου.
Δύο εικόνες που κυκλοφόρησαν πρόσφατα από τον Φεβρουάριο του 2021 και τον Οκτώβριο του 2023 δείχνουν πώς τα πράγματα εξελίσσονται πραγματικά καθώς κατευθυνόμαστε προς το ηλιακό μέγιστο.
Ο Ήλιος είναι μια μεγάλη μεγάλη μπάλα πλάσματος, ηλεκτρικά φορτισμένου αερίου, που έχει την εκπληκτική ιδιότητα ότι μπορεί να κινήσει ένα μαγνητικό πεδίο που μπορεί να είναι ενσωματωμένο μέσα. Καθώς ο Ήλιος περιστρέφεται, το μαγνητικό πεδίο σέρνεται μαζί του, αλλά, επειδή ο Ήλιος περιστρέφεται γρηγορότερα στον ισημερινό παρά στους πόλους, οι γραμμές πεδίου τυλίγονται όλο και πιο σφιχτά.
Κάτω από αυτό το τεράστιο άγχος, οι γραμμές πεδίου περιστασιακά σπάνε, σπάνε ή ξεσπούν στην επιφάνεια του Ήλιου και όταν γίνονται, βλέπουμε μια ηλιακή κηλίδα. Αυτές οι σκοτεινές κηλίδες στην ορατή επιφάνεια του Ήλιου είναι περιοχές όπου πυκνότερες συγκεντρώσεις ηλιακού υλικού απαγορεύουν τη ροή θερμότητας στην ορατή επιφάνεια προκαλώντας ελαφρώς πιο ψυχρές και επομένως πιο σκούρες κηλίδες στον Ήλιο.
Η αργή περιστροφή του Ήλιου και η αργή αλλά συνεχής περιέλιξη των γραμμών του πεδίου σημαίνει ότι οι ηλιακές κηλίδες γίνονται όλο και περισσότερες καθώς το πεδίο παραμορφώνεται. Παρατηρούμενες σε μια περίοδο ετών, οι κηλίδες φαίνεται να μεταναστεύουν αργά από τις πολικές περιοχές στις ισημερινές περιοχές καθώς προχωρά ο ηλιακός κύκλος.
Για να προσπαθήσει να βοηθήσει στην κατανόηση αυτού του περίπλοκου κύκλου και να ξεκλειδώσει άλλα μυστήρια του Ήλιου, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος εκτόξευσε το Solar Orbiter του στις 10 Φεβρουαρίου 2020. Η αποστολή του να εξερευνήσει τις πολικές περιοχές του Ήλιου, να κατανοήσει τι οδηγεί τον 11χρονο ηλιακό κύκλο και τι οδηγεί τον θέρμανση του στέμματος, των εξωτερικών στρωμάτων της ατμόσφαιρας του Ήλιου.
Δημοσιεύτηκαν εικόνες από το Solar Orbiter που δείχνουν κοντινές λήψεις της ορατής επιφάνειας του Ήλιου, της φωτόσφαιρας καθώς πλησιάζει στο αποκορύφωμα της ηλιακής δραστηριότητας.
Στην αρχή του κύκλου, στο ηλιακό ελάχιστο το 2019, υπήρχε σχετικά μικρή δραστηριότητα και μόνο λίγες ηλιακές κηλίδες. Από τότε τα πράγματα αυξάνονται σιγά σιγά. Η εικόνα από τον Φεβρουάριο του 2021 έδειχνε έναν αρκετά ήσυχο Ήλιο, αλλά μια εικόνα που τραβήχτηκε τον περασμένο Οκτώβριο δείχνει ότι τα πράγματα, τολμώ να πω, ζεσταίνουν!
Το μέγιστο αυτού του κύκλου αναμένεται να συμβεί το 2025, γεγονός που υποστηρίζει τις θεωρίες ότι η περίοδος μέγιστης δραστηριότητας θα μπορούσε να φτάσει ένα χρόνο νωρίτερα.
Η κατανόηση του κύκλου δεν είναι απλώς ιδιόρρυθμου επιστημονικού ενδιαφέροντος, είναι ζωτικής σημασίας να διασφαλίσουμε ότι ελαχιστοποιούμε τις ζημιές στα επίγεια και σε τροχιά συστήματα, αλλά καταλαβαίνουμε κρίσιμα τον αντίκτυπο στη ζωή στη Γη.