Μια αξιοσημείωτη ανακάλυψη έγινε στο Skye, το δεύτερο μεγαλύτερο νησί της Σκωτίας.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν τον σκελετό ενός νέου είδους πτερόσαυρου, ενός ιπτάμενου δεινοσαύρου που θα μπορούσε να είχε ανέβει στους ουρανούς πριν από 168 εκατομμύρια χρόνια κατά τη Μέση Ιουρασική περίοδο.
Η αποκάλυψη του νέου πτερόσαυρου, ενός μέλους του κλάδου των Δαρβινοπτέρων, είναι μια εκπληκτική ανακάλυψη
που φωτίζει την ποικιλομορφία που υπήρχε κάποτε στον καθαρό πλανήτη μέσα σε αυτήν την ομάδα.
Είναι πολύ πιο πέρα από αυτό που είχαμε προηγουμένως φανταστεί, σύμφωνα με ερευνητές από το
Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, το Πανεπιστήμιο του Λέστερ και το Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ.
Αυτά τα υπέροχα πλάσματα ήταν παρόντα στη Γη για περισσότερα από 25 εκατομμύρια χρόνια, από την ύστερη Πρώιμη
Ιουρασική έως την τελευταία εποχή του Ιουρασικού, απλώνοντας τα φτερά τους σε κάθε γωνιά του πλανήτη μας.
Αυτή η ανακάλυψη ανοίγει το δρόμο για μια πιο περίπλοκη και συναρπαστική κατανόηση της πρώιμης
εξέλιξης των πτερόσαυρων. Ταυτόχρονα, είναι μια ακόμη απόδειξη της απεριόριστης δημιουργικότητας
και προσαρμοστικότητας της φύσης.
Το πρόσφατο εύρημα υποστηρίζει ένα πιο περίπλοκο μοντέλο για την αρχική εξέλιξη των πτερόσαυρων.
Η σπανιότητα και η μερική φύση των απολιθωμάτων των πτερόσαυρων της Μέσης Ιουρασικής περιόδου
εμπόδισαν ιστορικά τις προσπάθειες για την κατανόηση της πρώιμης εξέλιξης των πτερόσαυρων.
Ωστόσο, αυτή η νέα ανακάλυψη αποκαλύπτει ότι όλες οι κύριες ομάδες πτερόσαυρων του Jurassic αναπτύχθηκαν
πολύ νωρίτερα από ό, τι είχε προηγουμένως κατανοηθεί, ειδικά πριν από το τέλος της Πρώιμης
Ιουρασικής περιόδου.
Επιπλέον, υποδεικνύει ότι οι πτερόσαυροι συνέχισαν να υπάρχουν στην τελευταία Ιουρασική περίοδο, συνυπάρχοντας με πτηνά – δεινόσαυρους που τελικά εξελίχθηκαν στα σημερινά πουλιά. Τα υπολείμματα του ιπτάμενου δεινοσαύρου περιλαμβάνουν έναν μερικό σκελετό μιας μόνο οντότητας, που περιλαμβάνει τμήματα των ώμων, των ποδιών, των φτερών και της σπονδυλικής στήλης. Αυτά τα οστά εξακολουθούν να είναι πλήρως εγκλωβισμένα σε βράχο και μπορούν να εξεταστούν μόνο με τη χρήση τεχνολογίας αξονικής σάρωσης.
«Το Ceoptera βοηθά στον περιορισμό του χρόνου πολλών σημαντικών γεγονότων στην εξέλιξη των ιπτάμενων ερπετών.
Η εμφάνισή του στο Middle Jurassic του Ηνωμένου Βασιλείου ήταν μια πλήρης έκπληξη, καθώς οι περισσότεροι στενοί συγγενείς του είναι από την Κίνα. Δείχνει ότι η προηγμένη ομάδα ιπτάμενων ερπετών στην οποία ανήκει εμφανίστηκε νωρίτερα από ό,τι πιστεύαμε και γρήγορα απέκτησε σχεδόν παγκόσμια διανομή», δήλωσε ο καθηγητής Paul Barrett, Merit Researcher στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και ανώτερος συγγραφέας της εργασίας .
Η επικεφαλής συγγραφέας Dr Liz Martin-Silverstone, παλαιοβιολόγος από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, δήλωσε: «Η χρονική περίοδος από την οποία προέρχεται το Ceoptera είναι μια από τις πιο σημαντικές περιόδους εξέλιξης των πτερόσαυρων και είναι επίσης μια περίοδος στην οποία έχουμε μερικά από τα λιγότερα δείγματα , υποδεικνύοντας τη σημασία του. Η διαπίστωση ότι υπήρχαν περισσότερα οστά ενσωματωμένα μέσα στο βράχο, μερικά από τα οποία ήταν αναπόσπαστα για τον προσδιορισμό του είδους πτερόσαυρου Ceoptera, έκανε αυτό το εύρημα ακόμα καλύτερο από ό,τι αρχικά πιστεύαμε. Μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στην κατανόηση και όταν εξελίχθηκαν οι πιο προηγμένοι πτερόσαυροι».
Οι πτερόσαυροι είναι τα αρχαιότερα σπονδυλωτά ικανά για ενεργή πτήση και αναγνωρίζονται ως τα μεγαλύτερα ιπτάμενα πλάσματα που έχουν ανακαλυφθεί ποτέ.
Κυριάρχησαν στους ουρανούς για μια εκπληκτικά μεγάλη περίοδο 150 εκατομμυρίων ετών πριν από την εξαφάνισή τους, εξαπλώνοντας σε όλες τις ηπείρους και εξελίσσοντας σε μια σειρά από μορφές και μεγέθη.
Μέχρι σήμερα, έχουν εντοπιστεί περίπου 60 γένη και 120 είδη πτερόσαυρων, με μεγέθη που ποικίλλουν από ένα μικρό σπουργίτι έως εκείνα με άνοιγμα φτερών που ξεπερνούν τα 12 μέτρα.