O Μενέλαος Ράπτης φοιτητής Φυσικής και Αστρονομίας στο Franklin & Marshall College με καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη είχε πάντα στραμμένο το βλέμμα στον ουρανό. Mε τη βοηθεια της NASA ανακάλυψε δύο νέους γαλαξίες
Ένας Έλληνας φοιτητής, ο Μενέλαος Ράπτης, έκανε μια πρωτοποριακή ανακάλυψη δύο γαλαξιών με τη βοήθεια του Διαστημικού Τηλεσκοπίου James Webb της NASA, ένα κατόρθωμα που ήδη αναδιαμορφώνει την επιστημονική κατανόηση του πρώιμου σύμπαντος.
Ο Ράπτης, φοιτητής Φυσικής και Αστρονομίας στο Franklin & Marshall College, εξασφάλισε τη χρήση του τηλεσκοπίου και ανακάλυψε δύο γαλαξίες, δημοσιεύοντας τα ευρήματά του στο The Astrophysical Journal Letters με τίτλο «CECILIA: Ultra-Deep Rest-Optical Spectra of Faint Galaxies at Cosmic Noon».
“Franklin & Marshall College is not just a place for students. It’s a place for protagonists. For students with a vision to create something new, to promote their passion through their ideas.” — Menelaos Raptis ’26 #whyfandm pic.twitter.com/UnzqiLp1Ce
— Franklin & Marshall (@FandMCollege) January 11, 2024
Η ανακάλυψή του επικεντρώνεται σε «αμυδρούς γαλαξίες στον κοσμικό μεσημβρινό» – τους πιο μακρινούς γαλαξίες που μπορούμε να παρατηρήσουμε, οι οποίοι εμφανίζονται όπως ήταν πριν από 12 δισεκατομμύρια χρόνια, λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Η ομάδα του Ράπτη ήταν η πρώτη που ανίχνευσε οξυγόνο σε τόσο μακρινούς και μικρούς γαλαξίες.
Ανακάλυψε οξυγόνο σε μακρινούς γαλαξίες
«Για πρώτη φορά, ανιχνεύσαμε οξυγόνο σε τόσο μακρινούς και μικρούς γαλαξίες», εξηγεί ο Ράπτης. «Το οξυγόνο που αναπνέουμε σήμερα βρίσκεται πλέον στην αρχή της ιστορίας των πάντων. Είναι σαν να βλέπουμε το Σύμπαν να παίρνει την πρώτη του ανάσα».
Αυτό το εύρημα δεν είναι απλώς μια αστρονομική περιέργεια. Έχει βαθιές επιπτώσεις στην αναζήτηση ζωής. Η παρουσία οξυγόνου σε αυτούς τους αρχαίους γαλαξίες υποδηλώνει ότι οι συνθήκες για τη ζωή μπορεί να έχουν προκύψει πολύ νωρίτερα από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως.
Το ταξίδι του Ράπτη προς αυτή την ανακάλυψη ξεκίνησε από ένα δια βίου πάθος για το σύμπαν. Ο φοιτητής, με καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη, βελτίωσε τις δεξιότητές του στην αστροφυσική και τον προγραμματισμό – γνώση που συνήθως χρειάζεται χρόνια για να αποκτηθεί – για να ενταχθεί στην ερευνητική ομάδα. Για αυτόν, η μελέτη του σύμπαντος είναι μια βαθιά προσωπική και φιλοσοφική προσπάθεια.
«Το θαύμα της ύπαρξής μας ξεπερνά τη φαντασία και την ομορφιά της δημιουργίας», σημειώνει ο Ράπτης. Βλέπει την ανθρωπότητα ως μια ασήμαντη οντότητα σε «κοσμικό χάος» και το πιο σημαντικό, παρομοιάζει το έργο του με έναν αρχαιολόγο που ανακαλύπτει όχι μόνο την ανθρώπινη ιστορία, αλλά και την ιστορία του ίδιου του σύμπαντος.
Ο Ράπτης έχει έντονη επίγνωση της απεραντοσύνης του σύμπαντος και της φευγαλέας φύσης της ανθρώπινης ύπαρξης. Στοχάζεται τα «σοκαριστικά γεγονότα» του κόσμου – τον θάνατο των αστεριών και την έλξη των μαύρων τρυπών – που κάνουν τη ζωή μας να φαίνεται μάταιη.
Ωστόσο, καταλήγει με μια αίσθηση σκοπού: η ανθρωπότητα δεν θα σταματήσει την αναζήτηση απαντήσεων, ακόμα και όταν κοιτάζει το αναπόφευκτο τέλος του μικρού μας κόσμου. Στο μεγάλο μωσαϊκό του κοσμικού χρόνου, οι τελευταίες στιγμές του πλανήτη μας μπορεί να είναι μια σύντομη, ανεπαίσθητη λάμψη, αλλά η αναζήτηση της γνώσης που μας ορίζει είναι ένα φως από μόνη της.
