H Ισραηλινή αεροπορία εξαπολύει προληπτικό χτύπημα κατά του ιρακινού πυρηνικού αντιδραστήρα στο Οσιράκ. Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 το Ιράκ απέκτησε έναν ερευνητικό πυρηνικό αντιδραστήρα τύπου «Osiris» από τη Γαλλία. Το Ισραήλ το θεώρησε ως απειλή, πιστεύοντας ότι σύντομα θα προχωρούσε στον εμπλουτισμό ουρανίου και στην κατασκευή πυρηνικών όπλων. Έτσι οργάνωσε μια επιχείρηση για την καταστροφή του, ενώ αυτός χτιζόταν 17 χιλιόμετρα έξω από τη Βαγδάτη.
Στις 30 Σεπτεμβρίου του 1980 η Ισλαμική Ιρανική αεροπορία εξαπέλυσε την επιχείρηση «Scorch Sword» με τον ίδιο σκοπό, αλλά το χτύπημα προκάλεσε μικρές ζημιές, που επιδιορθώθηκαν από τους Γάλλους τεχνικούς. Το ισραηλινό σχέδιο όμως προέβλεπε τη διείσδυση 14 αεροσκαφών μέσω των Ιορδανο-Σαουδαραβικών συνόρων (με τη σιωπηρή αλλά σύμφωνη γνώμη των δύο χωρών) και πτήση μέσω της Ιρακινής ερήμου, αποφεύγοντας επιμελώς κατοικημένους τόπους, για να μην υπάρχει προειδοποίηση.
Ο στόχος προστατευόταν από πυκνό δίκτυο αντιαεροπορικών που είχε ενισχυθεί μετά το ιρανικό χτύπημα. Πάνω από το στόχο τα 8 F-16 θα έπαιρναν ύψος και θα εκτελούσαν αναστροφή και κάθετη βύθιση.
Στη φάση αυτή θα έπρεπε να αναγνωρίσουν το στόχο, να ευθυγραμμιστούν και να αφήσουν τις 2 βόμβες Μk-84 που έφερε το καθένα στοχεύοντας στη βάση του κτιρίου. Οι επιτελείς υπολόγιζαν ότι 8 βόμβες θα ήταν αρκετές. Επίσης 6 F-15 συνόδευαν τα 8 F-16 παρέχοντας προστασία. Στη συνέχεια όλα θα επέστρεφαν στη βάση τους πετώντας σε χαμηλό ύψος.
Οι βόμβες έφεραν πυροσωλήνες αδράνειας για να πυροδοτηθούν με ελάχιστη χρονική καθυστέρηση και τη βόμβα να έχει διεισδύσει λόγω κινητικής ενέργειας εντός του (μη ενεργού ακόμη) αντιδραστήρα για καλύτερα αποτελέσματα. Τα καύσιμα επαρκούσαν οριακά, για αυτό κάθε εμπλοκή σε αερομαχία απαγορευόταν. Η επίθεση πέτυχε καθώς τουλάχιστον 8 βόμβες πέτυχαν το στόχο τους καταστρέφοντάς τον, ενώ 10 Ιρακινοί κι ένας Γάλλος τεχνικός σκοτώθηκαν.
Μετά την επίθεση αποκαλύφθηκε ότι μισή ώρα πριν την άφιξη των αεροσκαφών οι χειριστές των αντιαεροπορικών έκλεισαν τα ραντάρ και αποσύρθηκαν για φαγητό! Παρά την διεθνή κατακραυγή και την καταδίκη του Ισραήλ από το Συμβούλιο Ασφαλείας και τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ο στόχος επετεύχθη. Το Ιράκ δεν ανέπτυξε ποτέ πυρηνικές ικανότητες.
ΤΟ ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΟΠΛΟΣΤΑΣΙΟ ΤΟΥ ΙΡΑΚ
Το Ιράκ είχε δημιουργήσει ένα πυρηνικό πρόγραμμα κάποια στιγμή στη δεκαετία του 1960 και στα μέσα της δεκαετίας του 1970, προσπάθησε να το επεκτείνει μέσω της απόκτησης ενός πυρηνικού αντιδραστήρα.
Αφού απέτυχε να πείσει τη γαλλική κυβέρνηση να της πουλήσει έναν αντιδραστήρα και εργοστάσιο επανεπεξεργασίας πλουτωνίου με ψύξη γραφίτη με ψύξη αερίου , και ομοίως απέτυχε να πείσει την ιταλική κυβέρνηση να τους πουλήσει έναν αντιδραστήρα Cirene, η ιρακινή κυβέρνηση έπεισε τη γαλλική κυβέρνηση να πουλήσει είναι ένα ερευνητικό αντιδραστήρα κατηγορίας Osiris .
Η αγορά περιελάμβανε επίσης έναν μικρότερο συνοδευτικό αντιδραστήρα τύπου Isis, την πώληση 72 κιλών εμπλουτισμένου ουρανίου 93% και την εκπαίδευση του προσωπικού.
Το συνολικό κόστος έχει δοθεί σε 300 εκατομμύρια δολάρια (που ισοδυναμεί με 1,62 δισεκατομμύρια δολάρια το 2022).
Τον Νοέμβριο του 1975, οι χώρες υπέγραψαν συμφωνία πυρηνικής συνεργασίας και το 1976 οριστικοποιήθηκε η πώληση του αντιδραστήρα.
Στις 6 Απριλίου 1979, Ισραηλινοί πράκτορες σαμποτάρισαν τον αντιδραστήρα Osirak που περίμενε την αποστολή στο Ιράκ στο La Seyne-sur-Mer στη Γαλλία.
Στις 14 Ιουνίου 1980, πράκτορες της Μοσάντ επιτέθηκαν τον Yahya El Mashad , έναν Αιγύπτιο πυρηνικό επιστήμονα που ήταν επικεφαλής του ιρακινού πυρηνικού προγράμματος, σε ένα ξενοδοχείο στο Παρίσι.
Το Ιράκ και η Γαλλία ισχυρίστηκαν ότι ο ιρακινός αντιδραστήρας προοριζόταν για ειρηνική επιστημονική έρευνα.
Οι συμφωνίες μεταξύ Γαλλίας και Ιράκ απέκλειαν τη στρατιωτική χρήση.
Η αμερικανική ιδιωτική υπηρεσία πληροφοριών STRATFOR έγραψε το 2007 ότι ο αντιδραστήρας με καύσιμα ουρανίου «πιστεύονταν ότι ήταν στα πρόθυρα παραγωγής πλουτωνίου για ένα οπλικό πρόγραμμα».
