Η Επική φωτογραφία του πλανήτη Ουρανού με τους λαμπερούς δακτύλιους, που τράβηξε το τηλεσκόπιο της NASA

Αυτή η εικόνα του Ουρανού από το NIRCam στο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA/ESA/CSA δείχνει τον πλανήτη με τους φωσφορίζοντες δακτυλίους του κάθως και πολλά από τα 27 φεγγάρια του με νέα ευκρίνεια.

Είναι η δεύτερη εικόνα του Ουρανού που έχει τραβήξει το τηλεσκόπιο James Webb φέτος. Η πρώτη,κυκλοφόρησε τον Απρίλιο, ήταν μια δίχρωμη φωτογραφία που αποτελείται από εικόνες που τραβήχτηκαν σε υπέρυθρα μήκη κύματος 1,4 και 3,0 microns. Αυτή η νέα εικόνα προσθέτει επιπλέον μήκη κύματος, συγκεκριμένα 2,1 και 4,6 μικρά, για να δώσει μια πολύ πιο ολοκληρωμένη επισκόπηση του έβδομου πλανήτη από τον ήλιο.

Ωστόσο, η νέα εικόνα του Ουρανού δεν δείχνει μόνο τον πλανήτη. Οι προαναφερθέντες δακτύλιοι του Ουρανού λάμπουν έντονα στο υπέρυθρο φως και τα οπτικά στοιχεία του τηλεσκοπίου έχουν “συλλάβει” ακόμη και τον άπιαστο, διάχυτο εσωτερικό δακτύλιο Ζέτα. Εκτίθενται επίσης πολλά από τα 27 φεγγάρια του Ουρανού.

Η περικομμένη όψη δείχνει μερικά από τα μικρότερα, πιο αμυδρά φεγγάρια του Ουρανού, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων ενσωματωμένων στους δακτυλίους, ενώ η ευρύτερη όψη δείχνει τα πέντε μεγάλα φεγγάρια του Ουρανού: Ariel, Miranda, Oberon, Titania και Umbriel.

Ο επιπλέον πλούτος λεπτομέρειας σε αυτές τις νέες εικόνες τοποθετεί το βόρειο πολο του Ουρανού στο επίκεντρο. Σε αντίθεση με τους πολους της Γης και του Άρη που είναι κατασκευασμένοι από συμπαγή πάγο, ο Ουρανός είναι ένας αέριος κόσμος και τα πολικά του καλύμματα είναι θολά φωτοστέφανα αερολυμάτων που βρίσκονται ψηλά στην ατμόσφαιρά του.

Το φωτεινό σημείο, που φαίνεται ως λευκό στην νέα εικόνα, είναι το πιο ζεστό σημείο στο περιβάλλον του Ουρανού και είναι το κέντρο μιας τεράστιας κυκλωνικής δίνης.

Φωτεινές καταιγίδες είναι επίσης ορατές να πνέουν γύρω από τους πολους και πιστεύεται ότι προκαλούνται τουλάχιστον εν μέρει από εποχιακές διακυμάνσεις. Ο Ουρανός είναι ένας πραγματικά περίεργος πλανήτης, καθώς για άγνωστους λόγους γυρνά γύρω από τον ήλιο στο πλάι του, με κλίση 98 μοιρών προς το επίπεδο της εκλειπτικής (το επίπεδο των τροχιών των άλλων πλανητών).

Αντί να βρίσκονται οι πόλοι του «στην κορυφή» του πλανήτη, τους βλέπουμε κατάματα, και αυτό δημιουργεί μοναδικές κλιματικές συνθήκες. Η κλίση του Ουρανού σημαίνει ότι για περίπου ένα τέταρτο του Ουρανικού έτους, που είναι 84 γήινα χρόνια, ο ένας πόλος βρίσκεται σε σταθερό φως της ημέρας και ο άλλος σε διαρκή νύχτα.