Γεωργία Βασιλειάδου: Τι απάντησε όταν Θεατής την είπε άσχημη

Πώς αντέδρασε η Γεωργία Βασιλειάδου στην ατάκα θεατή πως είναι άσχημη.

Υπήρξε μια από τις πιο σπουδαίες ηθοποιούς της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου. Έχει μείνει στην ιστορία ως η “πιο όμορφη-άσχημη” του ελληνικού σινεμά.

Η “προξενήτρα”, η “μαμή”, η “καφετζού”, η “θεία από το Σικάγο” κλπ, είχε μια δύσκολη ζωή. Δούλεψε σκληρά για να μεγαλώσει τα αδέλφια της χωρίς να τους λείψουν τα απαραίτητα όταν οι γονείς της πέθαναν.

Ο άνθρωπος που την ανακάλυψε και της έδωσε την ευκαιρία να κάνει μεγάλη καριέρα ήταν ο Αλέκος Σακελλάριος έτσι στα σαράντα δύο της χρόνια η Γεωργία Βασιλειάδου κάνει ένα νέο δυναμικό ξεκίνημα.

Όμως, στην αρχή τουλάχιστον, η Γεωργία Βασιλειάδου δεν ένιωθε και πολύ άνετα από τα σχόλια για την εξωτερική της εμφάνιση, ειδικά όταν αυτά γίνονταν μπροστά της από αγενείς θεατές.

Σε συνέντευξή της τον Ιούνιο του 1972, η Γεωργία Βασιλειάδου θυμήθηκε ένα σχετικό περιστατικό:

“Δούλευα στην Σπηλιά του Παρασκευά. Καθώς έβγαινα στην πίστα περνώντας από τα τραπέζια, κάποια επίτηδες φώναξε, για να την ακούσω, “πόσο άσχημη είναι η Βασιλειάδου!”. Το νόμισμα που της πλήρωσα ήταν πολύ ακριβό.

Ανεβαίνοντας στην πίστα, πριν αρχίσω το νούμερό μου, είπα: Τώρα που ερχόμουν στην πίστα, κάποια φώναξε για την ακούσω: “Πόσο άσκημη είναι η Βασιλειάδου”. Κυρία μου, της απάντησα, εγώ με την ασχήμια μου έγινα διάσημη. Εσάς ποιος σας ξέρει;”

Γεννήθηκε σε οικογένεια με 10 παιδιά

Γεννήθηκε στην Αθήνα στην περιοχή της Κυψέλης το 1897 σε μια οικογένεια με δέκα παιδιά. Το πραγματικό της όνομα ήταν Γεωργία Αθανασίου, αλλά η ίδια το άλλαξε σε Βασιλειάδου όταν αποφάσισε να ασχοληθεί με το τραγούδι και την υποκριτική. Υποχρεώθηκε να αφήσει νωρίς το σχολείο για να εργαστεί σε κατάστημα και να βοηθήσει την πολυμελή οικογένειά της, μετά τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα της κατόπιν πτώσης από άλογο, ο οποίος ήταν αξιωματικός του ιππικού.

Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίσθηκε το 1930 στην ταινία του ολλανδού ηθοποιού και σκηνοθέτη Λου Τέλεγκεν «Το Όνειρον του γλύπτου».

Έμενε στο Μαρούσι και είχε μια κόρη, τη Φωτεινή Αποστολίδου από το πρώτο της γάμο, ενώ το 1945 παντρεύτηκε τον δεύτερο σύζυγο της, Κώστα Γάμπαρο, με τον οποίο έζησαν μαζί μέχρι τον θάνατο της. Πέθανε στις 12 Φεβρουαρίου του 1980