Ένα βήμα… παραπέρα από το ρεπορτάζ για τις συζητήσεις ανάμεσα σε Αθήνα και Λονδίνο για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα προχωράει, με δημοσίευμά του, ο βρετανικός «Telegraph».
Την ώρα που, από πλευράς Βρετανικού Μουσείου, επιβεβαιώνεται, για πρώτη φορά, ότι συμμετέχει σε «εποικοδομητικές συζητήσεις» με την Ελλάδα και το ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού διαμηνύει ότι δεν αναγνωρίζει νομή, κατοχή και κυριότητα στους Βρετανούς, ο «Telegraph»… αποκαλύπτει ακόμα και το τι θα μπορούσε να δώσει η Αθήνα ως αντάλλαγμα για την επιστροφή των Γλυπτών.
Σε δημοσίευμα, με τίτλο «Τα Ελγίνεια Μάρμαρα θα μπορούσαν να ανταλλαγούν με χάλκινο άγαλμα αναβάτη ηλικίας 2.000 ετών», η βρετανική εφημερίδα αναφέρεται στον «Τζόκεϊ του Αρτεμισίου», που ανασύρθηκε σε κομμάτια το 1928 και το 1937 από τη θάλασσα, κοντά στο ακρωτήριο Aρτεμίσιο της Eύβοιας, και φιλοξενείται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.
Ειδικότερα, υπογραμμίζεται πως «η συμφωνία θα μπορούσε να δει αρχαία έργα τέχνης, που δεν έφυγαν ποτέ από την Ελλάδα, να δανείζονται στη Βρετανία, συμπεριλαμβανομένου του Τζόκεϊ του Αρτεμισίου, ενός γλυπτού που απεικονίζει ένα νεαρό αγόρι πάνω σε ένα άλογο. Η Ελλάδα είναι έτοιμη να προσφέρει τα σημαντικότερα κομμάτια της συλλογής του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, για να γλυκάνει οποιαδήποτε συμφωνία για κάποια από τα Ελγίνεια Μάρμαρα».
Μάλιστα, αναφέρεται ότι θα μπορούσαν να δανειστούν στο Βρετανικό Μουσείο ακόμα και το ηλικίας 3.600 ετών προσωπείο του Αγαμέμνονα, καθώς και το θρυλικό κύπελλο του Νέστορα.
Το βρετανικό δημοσίευμα, επικαλούμενο ελληνικές πηγές, εκτιμά ότι η ανταλλαγή αντικειμένων θα μπορούσε να ξεκινήσει «μάλλον νωρίτερα, παρά αργότερα».
«Τα αντικείμενα που πήρε ο λόρδος Έλγιν στις αρχές του 19ου αιώνα και πουλήθηκαν στο Βρετανικό Μουσείο, θα μπορούσαν να μεταφερθούν στο Μουσείο της Ακρόπολης στην Αθήνα και να επανενωθούν με τους άλλους θησαυρούς που δημιουργήθηκαν για να κοσμήσουν το ναό του Παρθενώνα, ο οποίος ολοκληρώθηκε το 432 π.Χ..» καταλήγει το ρεπορτάζ.
Ο «Τζόκεϊ του Αρτεμισίου» (ή ο Μικρός Ιππέας του Αρτεμισίου)
Το ναυάγιο με το άγαλμα ανακαλύφθηκε το 1926 μαζί με το περί το 460 π.Χ. χάλκινο Αρτεμίσιον, ένα άγαλμα ύψους δύο μέτρων, που απεικόνιζε είτε τον Δία είτε τον Ποσειδώνα. Είναι το μεγαλοπρεπέστερο χυτό άγαλμα αλόγου με αναβάτη, που σώζεται από την ελληνική αρχαιότητα. Ανασύρθηκε σε κομμάτια και έχει συμπληρωθεί στην ουρά και στο κέντρο του κορμού.
Το άλογο αποδίδεται σε έντονο καλπασμό τη στιγμή του αγώνα. Στο δεξιό μηρό του υπάρχει εγχάρακτη μορφή Νίκης, που κρατάει στεφάνι στα ανυψωμένα χέρια της, σφράγισμα σύνηθες σε καθαρόαιμα άλογα στην αρχαιότητα.
Η κίνηση και η ανατομία του ζώου αποδίδονται με τρόπο απόλυτα ρεαλιστικό. Ο αναβάτης είναι μικρός σε ηλικία και διαστάσεις, και τα χαρακτηριστικά του προσώπου του δείχνουν ότι πρέπει να ήταν μαύρος. Η μικροσκοπική μορφή του έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το υπερήφανο, μεγαλόσωμο ζώο.
Στρέφει προς τα αριστερά το κεφάλι του και τα μαλλιά του είναι ατημέλητα. Φορά σανδάλια και χιτωνίσκο που ανεμίζει από την ταχύτητα, ενώ στο αριστερό χέρι θα κρατούσε τα ηνία και στο δεξί το μαστίγιο.
Το άγαλμα, έργο άγνωστου γλύπτη, πρέπει να ήταν αφιερωμένο σε κάποιο σημαντικό ιερό.