H ιστορία πίσω από το σύμβολο @

Το σύμβολο @, γνωστό ως “σαλιγκάρι” στους Ιταλούς και ως “ουρά μαϊμούς” στους Ολλανδούς, αποτελεί το «ψωμοτύρι» της ηλεκτρονικής επικοινωνίας, κυρίως λόγω των email και του Twitter. Πως όμως φτάσαμε να χρησιμοποιούμε το συγκεκριμένο σύμβολο;

Οι βασικές εκδοχές για την προέλευση του @
Μπορεί το @ να είναι στις μέρες μας ευρέως διαδεδομένο, όμως η προέλευση του ίδιου του συμβόλου αποτελεί ένα μυστήριο. Μία θεωρία υποστηρίζει ότι οι μεσαιωνικοί μοναχοί, αναζητώντας συντομεύσεις κατά την αντιγραφή χειρογράφων, μετέτρεψαν τη λατινική λέξη “προς”—ad—σε “a” με την πίσω πλευρά του “d” ως ουρά. Μια άλλη εκδοχή αναφέρει ότι προήλθε από τη γαλλική λέξη “σε”—à—, επειδή οι συγγραφείς περιέβαλαν την κορυφή και την πλευρά του με την πέννα τους. Η πρώτη τεκμηριωμένη χρήση του συμβόλου ήταν το 1536, σε μία επιστολή του Ιταλού εμπόρου Francesco Lapi, που χρησιμοποίησε το @ για να δηλώσει κρασιά, που αποστέλλονταν σε μεγάλα πήλινα δοχεία.

Το σύμβολο αργότερα έπαιξε έναν ιστορικό ρόλο στο εμπόριο, καθώς οι έμποροι το χρησιμοποιούσαν ευρέως. Για παράδειγμα, η φράση «12 αντικείμενα @ $1» σήμαινε ότι το συνολικό ποσό είναι $12 και όχι $1. Παρ’ όλα αυτά, η εποχή της μηχανής δεν ήταν τόσο ευνοϊκή για το @. Οι πρώτες γραφομηχανές, που κατασκευάστηκαν στα μέσα του 1800, δεν περιλάμβαναν το σύμβολο. Ομοίως, το @ δεν συμπεριλαμβανόταν μεταξύ των συμβόλων των πρώτων συστημάτων διάτρητων καρτών, τα οποία ήταν πρόδρομοι του προγραμματισμού υπολογιστών.

Μια νέα σελίδα ανοίγει στα ’70s
Το 1971 όμως άνοιξε μια νέα σελίδα στην ιστορία του, όταν ένας ειδικός υπολογιστών, ονόματι Ray Tomlinson, αντιμετώπισε ένα δυσάρεστο πρόβλημα: πώς να συνδέσει προγραμματιστές υπολογιστών μεταξύ τους. Εκείνη την εποχή, κάθε προγραμματιστής συνδεόταν συνήθως με μία συγκεκριμένη κύρια μηχανή μέσω τηλεφωνικής σύνδεσης και μιας τηλετυπικής μηχανής -ουσιαστικά ένα πληκτρολόγιο με ενσωματωμένο εκτυπωτή. Αλλά αυτοί οι υπολογιστές δεν ήταν συνδεδεμένοι μεταξύ τους, μια έλλειψη που η κυβέρνηση των ΗΠΑ προσπάθησε να ξεπεράσει όταν προσέλαβε την BBN Technologies, την εταιρεία του Cambridge, όπου εργαζόταν ο Tomlinson, για να βοηθήσει στην ανάπτυξη ενός δικτύου που ονομάστηκε Arpanet, πρόδρομος του Διαδικτύου.

Η πρόκληση του Tomlinson ήταν πώς να απευθύνει ένα μήνυμα που δημιουργείται από ένα άτομο και αποστέλλεται μέσω του Arpanet σε κάποιον σε έναν διαφορετικό υπολογιστή. Η διεύθυνση χρειαζόταν το όνομα του ατόμου, όπως σκέφτηκε, καθώς και το όνομα του υπολογιστή, που μπορεί να εξυπηρετεί πολλούς χρήστες. Και το σύμβολο που θα χώριζε αυτά τα δύο στοιχεία της διεύθυνσης δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιείται ήδη ευρέως σε προγράμματα και λειτουργικά συστήματα, για να μην προκαλεί σύγχυση.

Τα μάτια του Tomlinson έπεσαν στο @, το οποίο βρισκόταν πάνω από το “P” στoν τηλέτυπο Model 33 που χρησιμοποιούσε. «Κυρίως έψαχνα για ένα σύμβολο που δεν χρησιμοποιούνταν πολύ», ανέφερε ο ίδιος. «Και δεν υπήρχαν πολλές επιλογές—ένα θαυμαστικό ή ένα κόμμα. Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω το ίσον, αλλά αυτό δεν θα είχε πολύ νόημα». Ο Tomlinson επέλεξε το @—«πιθανώς σώζοντάς το από τη μοίρα του συμβόλου “cent” στα πληκτρολόγια των υπολογιστών». Χρησιμοποιώντας το εν λόγω σύστημα, έστειλε στον εαυτό του ένα email, το οποίο ταξίδεψε από το δωμάτιό του, μέσω του Arpanet, και επέστρεψε σε έναν άλλο τηλέτυπο στο ίδιο δωμάτιο.

Ο Tomlinson δεν θυμάται τι έγραψε σε εκείνο το πρώτο e-mail. Ωστόσο, με αυτή την κίνηση μετέτρεψε το απαρχαιωμένο @ σε κεντρικό σύμβολο μιας επανάστασης στον τρόπο που συνδέονται οι άνθρωποι.