Κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου, η αδυναμία του στρατού να αναγνωρίσει τους νεκρούς, δημιούργησε την ανάγκη για μια μέθοδο αναγνώρισης των νεκρών στρατιωτών.
Σύμφωνα με το αμερικανικό Ίδρυμα «U.S. Army Quartermaster Foundation», πριν από τη μάχη του Mind Run στη βόρεια Βιρτζίνια το 1863, τα στρατεύματα του στρατηγού George Meade, έγραψαν τα ονόματά και τις ονομασίες των Μονάδων τους, σε χάρτινες ετικέτες (tags) και τις καρφίτσωσαν στα ρούχα τους.
Ταυτόχρονα, άλλοι στρατιώτες δημιούργησαν ετικέτες αναγνώρισης από κομμάτια ξύλου, τρυπώντας το ένα άκρο τους, έτσι ώστε να μπορούν να φορεθούν με ένα κορδόνι γύρω από το λαιμό τους.
Μεταξύ των ετών 1862 και 1913, ενώ ο αμερικάνικος στρατός μελετούσε μια σειρά από μεθόδους για τον εντοπισμό των νεκρών οπλιτών στο πεδίο της μάχης, μεμονωμένοι στρατιώτες συνέχισαν να χρησιμοποιούν αυτοσχέδιους μεθόδους αναγνώρισης. Το 1906, παρουσιάστηκε ένας κυκλικός δίσκος αλουμινίου. Μέχρι το 1913, οι ετικέτες αναγνώρισης (μεταλλικές ταυτότητες) έγιναν υποχρεωτικές από το στρατό.
Κυλινδρικές ταυτότητες, με χαραγμένο το όνομα, το βαθμό, το σειριακό αριθμό, τη μονάδα, και τη θρησκεία χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, κατά τον οποίο οι στρατιώτες φορούσαν δύο ταυτότητες: Η μία από αυτές παρέμεινε με το σώμα, δεμένη γύρω από τα πόδια, τους αστραγάλους ή τις πατούσες.
Περίπου κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η κυλινδρική ταυτότητα, αντικαταστάθηκε από το πιο οβάλ σχήμα που χρησιμοποιείται από το στρατό σήμερα. Η ομοιότητά της με τις ταυτότητες που χρησιμοποιούνταν στα κολάρα των σκύλων για τον εντοπισμό τους, οδήγησε στο χαρακτηρισμό της ως «dog tag». Οι ταυτότητες που χρησιμοποιούνταν κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου είχαν σφραγιστεί από μια μηχανή και είχαν ένα ορθογώνιο σχήμα με στρογγυλά άκρα και μια εγκοπή στη μία πλευρά. Σκοπός της ταυτότητας ήταν να παραμείνει στο λαιμό του νεκρού, συμβάλλοντας στην αναγνώριση του.
* Προς κατάρρευση κρίσιμο σύστημα ωκεάνιων ρευμάτων – Θα επηρεάσει ολόκληρο τον πλανήτη
Σύμφωνα με τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, έγιναν αλλαγές στις πληροφορίες που αναγράφονταν στις ετικέτες. Αρχικά είχαν οκτώ ψηφία (ΑΣΜ) και στις μέρες μας έχουν τον εννιαψήφιο Αριθμό Κοινωνικής Ασφάλισης. Θα μπορούσε κάποιος να έχει και τα δύο στοιχεία στη μεταλλική ταυτότητα, αλλά ο Αριθμός Κοινωνικής Ασφάλισης ήταν ο κύριος αναγνωριστικός αριθμός.
Επιπλέον, οι ταυτότητες που φοριούνται από το Σώμα των Πεζοναυτών έχουν μια ποικιλία από πρόσθετα στοιχεία, συμπεριλαμβανομένου και το μέγεθος της μάσκας αερίου, καθώς επίσης τη θρησκεία ή και το πλήρες όνομα του κατόχου.
Οι σημερινές μεταλλικές ταυτότητες, χρησιμοποιούν ένα σύστημα δύο-μεταλλικών ταυτοτήτων: Μία ταυτότητα περασμένη σε μια μακρυά αλυσίδα, η οποία φοριέται στο λαιμό και άλλη μία η οποία είναι περασμένη με μια μικρότερη αλυσίδα. Σκοπός αυτής της μεθόδου, είναι η μια ταυτότητα η οποία να παραμένει στο λαιμό και άλλη μία, η οποία να μένει στο δάκτυλο του ποδιού για τους σκοπούς του ιατροδικαστή.
Παρόλο που η μεταλλική ταυτότητα έχει παραμείνει σε μεγάλο βαθμό αμετάβλητη από τον πόλεμο του Βιετνάμ, ο στρατός των ΗΠΑ αναπτύσσει νέους τύπους ταυτοτήτων, οι οποίες θα ειίαι εφοδιασμένες με microchip και θα περιέχουν διάφορα στοιχεία, όπως ιατρικά, προσωπικά δεδομένα, και άλλα.
