Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι μεγάλα τμήματα του θαλάσσιου πυθμένα κάτω από τη Βόρεια Θάλασσα φαίνεται να αναποδογυρίζουν, αποκαλύπτοντας μια σπάνια γεωλογική διαδικασία που θα μπορούσε να αναδιαμορφώσει τον τρόπο με τον οποίο κατανοούμε την κίνηση των ιζημάτων και τη σταθερότητα του υπεδάφους. Οι σχηματισμοί εντοπίστηκαν χρησιμοποιώντας τεχνικές σεισμικής απεικόνισης που αποκάλυψαν μεγάλης κλίμακας δομικές αναστροφές.
Σύμφωνα με το Science Alert, τα ευρήματα αυτά βασίζονται σε δεδομένα που δείχνουν πυκνά στρώματα άμμου τοποθετημένα κάτω από ελαφρύτερα ιζήματα, σε αντίθεση με την αναμενόμενη γεωλογική διαστρωμάτωση. Η έρευνα επικεντρώνεται σε μια περιοχή όπου ο θαλάσσιος πυθμένας έχει υποστεί σημαντική αναδιοργάνωση εδώ και εκατομμύρια χρόνια, αλλά αποκαλύπτει λίγα μέχρι στιγμής για τις ευρύτερες γεωλογικές επιπτώσεις πέρα από το τοπικό πλαίσιο.
Μια ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ και την Aker BP στη Νορβηγία έχει εντοπίσει εκατοντάδες τεράστιους αναχώματα άμμου, μερικά από τα οποία εκτείνονται σε αρκετά χιλιόμετρα, που βρίσκονται πάνω σε παλαιότερα, ελαφρύτερα ιζήματα. Αυτό το φαινόμενο έρχεται σε άμεση αντίθεση με τις παραδοσιακές γεωλογικές αρχές, όπου τα παλαιότερα στρώματα βρίσκονται κάτω από τα νεότερα.
Αυτή η ασυνήθιστη διαστρωμάτωση είναι το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας που ονομάζεται στρωματογραφική αναστροφή, η οποία στην περίπτωση αυτή οδήγησε στο σχηματισμό προηγουμένως άγνωστων δομών που η ομάδα ονομάζει sinkites. Σε σεισμικές σαρώσεις της περιοχής, αυτοί εμφανίζονται όπου πυκνότερα, νεότερα στρώματα άμμου έχουν μεταναστεύσει προς τα κάτω σε μαλακότερα, πορώδη υλικά, αναγκάζοντας το ελαφρύτερο ίζημα να ανέβει.
Τα ανερχόμενα ανώτερα στρώματα, που τώρα κάθονται πάνω στην πυκνότερη άμμο, έχουν ονομαστεί πλωτήρες. Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα ανώτερα στρώματα αποτελούνται από ένα.
Η ομάδα εκτιμά ότι η διαδικασία συνέβη περίπου 5,3 εκατομμύρια χρόνια πριν, στο όριο μεταξύ της εποχής του Μειόκαινου και του Πλειόκαινου. Πιστεύουν ότι διαταραχές όπως οι σεισμοί θα μπορούσαν να έχουν σπάσει το ανώτερο στρώμα σε άμμο, το οποίο στη συνέχεια βυθίστηκε στο ασθενέστερο υποκείμενο πλούσιο σε ορυκτά στρώμα. Κατά τη διάρκεια εκατομμυρίων ετών, αυτή η ανεστραμμένη δομή θάφτηκε κάτω από νέα στρώματα ιζημάτων, διαμορφώνοντας τον πυθμένα όπως υπάρχει σήμερα.
Η ανακάλυψη προστίθεται σε ένα αυξανόμενο σύνολο στοιχείων ότι ο θαλάσσιος πυθμένας είναι πολύ πιο δυναμικός από ό, τι πιστεύαμε προηγουμένως.
Τα ευρήματα έχουν προκαλέσει ανάμεικτες αντιδράσεις στην επιστημονική κοινότητα.
Εάν επικυρωθεί, το μοντέλο θα μπορούσε να ενημερώσει μελλοντικές μελέτες σχετικά με την αποθήκευση άνθρακα, τους ταμιευτήρες υδρογονανθράκων και την ακεραιότητα των γεωλογικών σφραγίδων που χρησιμοποιούνται σε έργα μηχανικής που σχετίζονται με το κλίμα.
