Αυτό μπορεί να μοιάζει με αράχνη αλλά είναι κάτι πολύ πιο επικίνδυνο

Στην πραγματικότητα δεν είναι μια αράχνη αλλά ένα πολύ επικίνδυνο φίδι που εξελίχθηκε έτσι ώστε να μπερδεύει τα θύματα του.

Μερικά φίδια αναζητούν τη λεία τους κυνηγώντας, ενώ άλλα περιμένουν τη λεία τους να έρθει. Η κερασφόρος οχιά με αράχνη, γνωστή και ως Pseudocerastes urarachnoides, έχει έναν μοναδικό τρόπο να βρίσκει τα γεύματά της. Κινώντας μόνο την άκρη της ουράς της, αυτή η δηλητηριώδης οχιά μπορεί να την κάνει να μοιάζει με αράχνη που σέρνεται.

Οι κινήσεις της ουράς του είναι τόσο ακριβείς που ακόμη και ένας πεπειραμένος παρατηρητής μπορεί να το μπερδέψει με αράχνη.

Η «αράχνη» που χορεύει στην άκρη της ουράς του φιδιού είναι στην πραγματικότητα ένας ιστός με μακριές έλικες και στις δύο πλευρές. Όταν ηρεμεί, φαίνεται ακίνδυνο, αλλά ανά πάσα στιγμή μπορεί να ζωντανέψει. Αυτό το αποτέλεσμα είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό επειδή το υπόλοιπο φίδι δένει τέλεια με το πετρώδες περιβάλλον του. Ο κουκλοπαίκτης είναι σχεδόν αόρατος στα πουλιά που δεν γνωρίζουν ότι πρόκειται να γίνουν το θήραμά του.

Η κερασφόρος οχιά με την αράχνη είναι ένα φίδι με ένα από τα πιο περίτεχνα στολίδια της ουράς που έχουν καταγραφεί ποτέ. Ωστόσο, παρά την απίστευτη στρατηγική του για το κυνήγι, έμεινε απαρατήρητη από τους επιστήμονες για δεκαετίες αναφέρει το sciencealert.com.

Ένα ενιαίο, διατηρημένο δείγμα αυτού του φιδιού φυλάσσονταν στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Field στο Σικάγο για 35 χρόνια και ξεχάστηκε. Αν και η ουρά του δείγματος ήταν εξαιρετικά ασυνήθιστη, οι επιστήμονες δεν ήταν σίγουροι αν επρόκειτο για νέο είδος ή για παρέκκλιση.

Το 2003, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ένα νέο είδος οχιάς που ανήκε στην ίδια οικογένεια με μια άλλη οχιά. Ωστόσο, πολύ λίγα ήταν γνωστά για τη συμπεριφορά αυτού του νέου είδους, ιδιαίτερα για το πώς έπιασε τη λεία του. Παρόλο που βρέθηκαν υπολείμματα πουλιών στο στομάχι ορισμένων δειγμάτων, δεν ήταν σαφές πώς το φίδι κατάφερε να συλλάβει θηράματα που πετούν ψηλά.

Αφού παρατήρησαν το φίδι στο φυσικό του περιβάλλον για αρκετά χρόνια, μια ομάδα ερευνητών στο Ιράν δημοσίευσε τα ευρήματά της το 2015. Ανακάλυψαν ότι οι οχιές με ουρά αράχνης περνούσαν περίπου το ένα τρίτο του χρόνου τους κουνώντας την ουρά τους σε βασικές ενέδρες και όταν πουλί εμφανίστηκε, η ένταση της κίνησης της ουράς τους αυξήθηκε κατά περίπου τέσσερις φορές.

Ενώ άλλες οχιές και φίδια χρησιμοποιούν επίσης παρόμοιες τακτικές ουράς ενώ κυνηγούν, ο μιμητισμός που χρησιμοποιεί η οχιά με ουρά αράχνης είναι εξαιρετικά περίπλοκος.

Σύμφωνα με τα αρχικά δεδομένα, το τέχνασμα της οχιάς μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα στα αποδημητικά πουλιά, τα οποία δεν είναι τόσο εξοικειωμένα με τους κινδύνους.