Το κινεζικό ρόβερ Chang’e-4 βοήθησε τους επιστήμονες να δούν «κρυμμένες» δομές βαθιά κάτω από την επιφάνεια της σκοτεινής πλευράς του φεγγαριού – μια πρόοδος που αποκαλύπτει δισεκατομμύρια χρόνια σεληνιακής ιστορίας.
Το ρόβερ Yutu-2 βοήθησε στην ανακάλυψη μέσω του σεληνιακού διεισδυτικού ραντάρ του (LPR) που απεικόνιζε βαθιά στην επιφάνεια του φεγγαριού ακούγοντας την ηχώ κάτω από τη σεληνιακή επιφάνεια.
Το rover και το όχημα προσεδάφισης της αποστολής είχαν γράψει ιστορία το 2019 ως τα πρώτα ανθρώπινα αντικείμενα που προσγειώθηκαν στην σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού – την πλευρά που βλέπει μακριά από τη Γη.
Οι επιστήμονες είχαν χρησιμοποιήσει προηγουμένως το ραντάρ διείσδυσης εδάφους (GPR), αλλά αυτές οι προηγούμενες προσπάθειες θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη χαρτογράφηση μόνο των πρώτων 40 μέτρων της επιφάνειας του φεγγαριού. Αυτή η νέα ανακάλυψη βρήκε τις «κρυμμένες» δομές σε βάθος περίπου 300 μέτρων.
Τα νέα δεδομένα υποδηλώνουν ότι τα πρώτα 130 πόδια κάτω από την επιφάνεια της Σελήνης αποτελούνται από στρώματα σκόνης, χώματος και βράχων.
Η ανάλυση ραντάρ αποκάλυψε επίσης την παρουσία ενός θαμμένου κρατήρα που σχηματίστηκε όταν ένα μεγάλο αντικείμενο χτύπησε στη σεληνιακή επιφάνεια ενώ βοήθησε και στη χαρτογράφηση των αρχαίων ροών λάβας κάτω από το φεγγάρι.
«Το GPR στέλνει ηλεκτρομαγνητικούς παλμούς στο εσωτερικό της Σελήνης και λαμβάνει ηχώ από τα υπόγεια στρώματα. Χρησιμοποιούμε τα δεδομένα του καναλιού υψηλής συχνότητας για να ανιχνεύσουμε τη δομή άνω των 40 μέτρων κατά μήκος της διαδρομής του ρόβερ, που αποτελείται κυρίως από συντρίμμια βράχου και χώμα», εξήγησαν οι ερευνητές στη μελέτη.
Οι επιστήμονες εικάζουν ότι οι σπασμένοι βράχοι που περιβάλλουν αυτόν τον σχηματισμό ήταν πιθανότατα συντρίμμια που παρήχθησαν από την πρόσκρουση.
«Μέσω αυτής της έρευνας, ανακαλύψαμε πολλαπλά στρώματα στα ανώτερα 300 μέτρα, τα οποία πιθανώς υποδηλώνουν μια σειρά από εκρήξεις βασάλτη που συνέβησαν πριν από δισεκατομμύρια χρόνια».
Η νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό της γεωφυσικής έρευνας: Πλανήτες, αποκάλυψε ότι η σεληνιακή λάβα πιθανότατα κύλησε σε όλο το τοπίο σε αυτό το μέρος του φεγγαριού πριν από δισεκατομμύρια χρόνια.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι τα στρώματα ηφαιστειακών πετρωμάτων είναι πιο λεπτά όσο πιο κοντά βρίσκονται στη σεληνιακή επιφάνεια.
«Η διακύμανση του πάχους αυτών των ροών λάβας υποδηλώνει μείωση της κλίμακας της έκρηξης με την πάροδο του χρόνου».
Με βάση αυτά τα στοιχεία, είπαν ότι η σεληνιακή ηφαιστειακή δραστηριότητα ψύχθηκε σταδιακά από το σχηματισμό του φεγγαριού πριν από περισσότερα από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν ένα αντικείμενο μεγέθους του Άρη χτύπησε στη Γη και έσπασε ένα κομμάτι που τελικά συνενώθηκε στο φεγγάρι.
Ακολουθήστε το Hellas-now.com στο Facebook και στο Google news. Μπορείτε επίσης να μας βρείτε στο Telegram και στο Twitter
