Ο Homo erectus έδειξε την ικανότητα να προσαρμόζεται και να ευδοκιμεί σε περιβάλλοντα που μοιάζουν με έρημο πριν από 1,2 εκατομμύρια χρόνια. Έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Communications Earth & Environment δείχνει ότι οι προσαρμογές συμπεριφοράς τους περιελάμβαναν τη συνεχή επιστροφή σε συγκεκριμένα ποτάμια και λίμνες για γλυκό νερό για χιλιάδες χρόνια και την ανάπτυξη εξειδικευμένων εργαλείων. Αυτή η προσαρμοστικότητα επέκτεινε ενδεχομένως τη γεωγραφική τους περιοχή.
Υπήρξε σημαντική συζήτηση σχετικά με το πότε οι πρώιμοι ανθρωπίνοι ανέπτυξαν την ικανότητα να επιβιώνουν σε ακραία περιβάλλοντα όπως οι έρημοι ή τα τροπικά δάση, με προηγούμενες μελέτες να υποδηλώνουν συχνά ότι μόνο ο Homo sapiens διέθετε τέτοια προσαρμοστικότητα.
Οι ερευνητές συνέλεξαν αρχαιολογικά, γεωλογικά και παλαιοκλιματικά δεδομένα από το Engaji Nanyori στο φαράγγι Oldupai της Τανζανίας — έναν σημαντικό αρχαιολογικό χώρο των πρώιμων ανθρωπίνων. Βρήκαν ότι μεταξύ περίπου 1,2 εκατομμυρίου και 1 εκατομμυρίου ετών πριν, επικρατούσαν εκεί συνθήκες ημιερήμου, που χαρακτηρίζονταν από ξεχωριστή φυτική ζωή.
Τα αρχαιολογικά στοιχεία δείχνουν ότι ομάδες H. erectus προσαρμόστηκαν επισκεπτόμενοι συχνά πηγές γλυκού νερού όπως λιμνούλες και δημιουργώντας εξειδικευμένα πέτρινα εργαλεία όπως ξύστρες και εργαλεία με εγκοπές (οδοντογλυφίδες), που πιθανότατα χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση της αποδοτικότητας του κρεοπωλείου.
Οι συγγραφείς της μελέτης προτείνουν ότι αυτά τα ευρήματα αποκαλύπτουν μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα του H. erectus σε ακραία περιβάλλοντα από ό,τι είχε αναγνωριστεί προηγουμένως. Τα συμπεράσματά τους αμφισβητούν προηγούμενες θεωρίες που υποδηλώνουν ότι μόνο ο H. sapiens θα μπορούσε να προσαρμοστεί σε τέτοια οικοσυστήματα, υποδεικνύοντας αντ ‘αυτού ότι ο H. erectus μπορεί να ήταν ένα γενικό είδος ικανό να επιβιώσει σε διάφορα τοπία στην Αφρική και την Ευρασία.
“Οι προσομοιώσεις παλαιοκλίματος και μοντέλων βλάστησης4,5 υποδηλώνουν ότι οι περιβαλλοντικές συνθήκες στη βόρεια Τανζανία μπορεί να ήταν μετρίως ευνοϊκές για την κατοχή ανθρωποειδών κατά τη διάρκεια του MIS 30. Οι πολυμεσολαβητές, βασισμένες σε πεδίο, παλαιοπεριβαλλοντικές ανακατασκευές για την περιοχή Oldupai που παρουσιάζουμε εδώ δεν υποστηρίζουν αυτές τις προσομοιώσεις. και αντίθετα σημαίνει ότι οι συνθήκες χαρακτηρίζονταν από εξαιρετική ξηρότητα.
Τα μοντέλα Biome υπερεκτιμούν την έκταση των δασικών εκτάσεων, καθώς βρίσκουμε λίγα στοιχεία για αυτή τη βλάστηση στις βιογεωχημικές ακολουθίες που αναλύσαμε.
Επιπλέον, κατά τη διάρκεια του MIS 30, το φαράγγι Oldupai χαρακτηρίζεται από αποξήρανση λιμνών, αλατούχα/αλκαλικά εδάφη, σχηματισμό ερυθρού στρώματος της ερήμου και αυξημένες πυρκαγιές. Κάτω από τέτοιες περιβαλλοντικές συνθήκες, το τοπίο κυριαρχούνταν από ξερόφυτες εφεδρικές θαμνώδεις εκτάσεις και δεν θα ήταν οικολογικά κατάλληλο για δασικές εκτάσεις.
Παρά τις προκλήσεις που θέτουν οι ξηρές περιοχές, πιθανότατα έπαιξαν κρίσιμο ρόλο στη ρύθμιση της πρώιμης ανθρώπινης συμπεριφοράς, της τεχνολογίας, των διασπορών και των οικολογικών επεκτάσεων μέσω της Αφρικής, του Λεβάντε και της Αραβίας.
Τα νέα σύνολα δεδομένων από το Engaji Nanyori υποστηρίζουν το συμπέρασμα της μελέτης ότι ο Homo erectus επέδειξε πολύ μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα σε διαφορετικές οικολογίες από ό,τι είχε προηγουμένως κατανοηθεί, με την ικανότητα να καταλαμβάνει επίμονα ακραία περιβάλλοντα.
Οι ανθρωπίνοι έδειξαν μια απαιτητική και εμπειρική κατανόηση της οικολογίας τους μέσω ενός συνδυασμού προσαρμοστικών στρατηγικών αναζήτησης τροφής, χρήσης εργαλείων, περιβαλλοντικής εκμετάλλευσης και πρακτικών διαχείρισης πόρων προσαρμοσμένων στο συγκεκριμένο οικολογικό τους πλαίσιο», καταλήγουν οι ερευνητές στη μελέτη τους .
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο Communications Earth & Environment
Ακολουθήστε το Hellas-now.com στο Facebook και στο Google news . Μπορείτε επίσης να μας βρείτε στο Telegram και στο Twitter
