Ο Μπγιάρνι Χέργιουλφσον θα μπορούσε να είχε γίνει ένας από τους πιο φημισμένους εξερευνητές της ιστορίας, αν βέβαια είχε βγει από το πλοίο του. Ο Μπγιάρνι είχε χαθεί στη θάλασσα.
Στο δρόμο του προς τη Γροιλανδία, τον 10ο αιώνα, άγριες φθινοπωρινές θύελλες έκαναν το καράβι του να παραδέρνει για μέρες. Είχε ξεφύγει τόσο πολύ από την πορεία του ώστε δεν είχε ιδέα πού βρισκόταν. Μόλις καθάρισε ο καιρός, ανακουφίστηκε βλέποντας στο βάθος ξηρά. Αλλά το μέρος φαινόταν εντελώς άγνωστο.
Δεν είχε καθόλου βουνά ή παγετώνες όπως η Γροιλανδία, αλλά μόνο χαμηλούς λόφους και δάση. Ο Μπγιάρνι δεν το ήξερε, αλλά είχε διασχίσει τον Ατλαντικό και είχε φτάσει στη γη που τώρα λέγεται Καναδάς. Το πλήρωμά του τον παρακάλεσε να αποβιβαστούν. Αν είχε το πνεύμα ενός Χριστόφορου Κολόμβου, αυτή θα μπορούσε να είναι μια καθοριστική στιγμή στην ιστορία των εξερευνήσεων. Αλλά ο Μπγιάρνι είχε σκοπό να πάει σπίτι του και όχι να μείνει στον ιστορία.
Έτσι, χωρίς να βγει από το πλοίο του, έκανε μεταβολή και ανοίχτηκε στη θάλασσα. Μαζί με το πλήρωμα του έφτασαν τελικά στη Γροιλανδία μια εβδομάδα αργότερα. Μετά από χρόνια, διηγήθηκε την περιπέτειά του σε έναν φίλο, ο οποίος αποφάσισε να ακολουθήσει ξανά τη διαδρομή του Μπγιάρνι. Αγόρασε και το πλοίο του για το χρησιμοποιήσει στο ταξίδι του. Κι έτσι ο Λέιφ Έρικσον έχει δίκαια τον τίτλο του πρώτου Ευρωπαίου που πάτησε στην αμερικανική ήπειρο.
Ο Μπγιάρνι έμεινε στην ιστορία ως ο άνθρωπος δίχως περιέργεια…