Οι 12 θεοί του Ολύμπου και οι μοναδικές Υπερδυνάμεις τους

Οι 12 θεοί του Ολύμπου, συνεχίζουν να συναρπάζουν τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο ακόμα και σήμερα, προσπαθώντας να κατανοήσουν τις περίπλοκες σχέσεις τους και τους συμβολισμούς που υπάρχουν πίσω από τους μύθους που τους περιβάλουν.

Οι 12 Έλληνες θεοί είναι ο Δίας, ο Ποσειδώνας, η Ήρα, η Αφροδίτη, ο Απόλλωνας, η Άρτεμη, η Δήμητρα, ο Ήφαιστος, ο Ερμής, ο Άρης, η Αθηνά και ο Διόνυσος, οι οποίοι κατοικούσαν στο Όλυμπο. Άλλες θεότητες στην ελληνική μυθολογία συχνά συνδέονται με αυτές περιλαμβάνουν τον Άδη, την Εκάτη και την Εστία.

Δίας, ο θεός των θεών

Ο Δίας, γιος του Κρόνου και της Ρέας, ήταν ο κορυφαίος θεός του Ολύμπου. Ήταν ο Έλληνας θεός των θεών. Τα παιδιά του Δία ήταν η Αθηνά ,Απόλλωνας, Άρτεμης, Ερμής, Περσεφόνη και πολλά άλλα. Ο Δίας και τα αδέρφια του πολέμησαν εναντίον του Κρόνου και τον Τιτάνων για την κυριαρχία επάνω στην Γη. Τον ονομάζουν πατερά των θεών και Ανθρώπων .

Ο Δίας είναι ο θεός του ουρανού και του κεραυνού στην ελληνική μυθολογία. Είναι το νεότερο παιδί του Κρόνου και της Ρέας. Στις περισσότερες παραδόσεις είναι παντρεμένος με την Ήρα, αν και στο μαντείο της Δωδώνης, σύζυγος του αναφέρεται η Διώνη. Είναι γνωστός για τις ερωτικές περιπέτειες του.

Επί της βασιλείας του, ο Δίας απειλήθηκε από τους Γίγαντες, οι οποίοι με προτροπή της Γαίας ζητούσαν να εκδικηθούν την πάταξη των Τιτάνων. Στη Γιγαντομαχία, όπως ονομάστηκε ο πόλεμος που ακολούθησε, ο Δίας αναδείχτηκε νικητής. Οι ολύμπιοι θεοί βοηθούμενοι από τον Ηρακλή και τον Διόνυσο, πάλεψαν και νίκησαν σκοτώνοντας ή κατατροπώνοντας όλους τους Γίγαντες.

Ποσειδώνας, ο Θεός των θαλασσών

Ο Ποσειδώνας είναι ένας από τους γιους του Κρόνου και της Ρέας, ανήκει, επομένως, στην πρώτη γενιά των Ολυμπίων μαζί με τον Δία και την Ήρα. Είναι αδελφός του Άδη και του Δία, νεότερος κατά τον Όμηρο από τον τελευταίο (Ιλ. Ν 355). Τροφός του θεού είναι η νύμφη Άρνη ή η Ωκεανίδα Καφείρα που τον ανέθρεψε μαζί με τους Τελχίνες.

Σύμφωνα με τον Όμηρο, όταν τα τρία αδέλφια μεγάλωσαν, μοιράστηκαν με κλήρο την κυριαρχία του κόσμου· έτσι, κύριος του ουρανού έγινε ο Δίας, του Κάτω Κόσμου ο Πλούτωνας, της θάλασσας ο Ποσειδώνας (Ιλ., Ο 187-190). Μέσω του έπους, λοιπόν, ο Ποσειδώνας καθιερώθηκε ως θεός της θάλασσας, ήταν, επομένως, αγαπητός στους Έλληνες των θαλασσών, μαζί με τη σύζυγό του Αμφιτρίτη.

Ως προστάτης των ναυτικών και των αλιέων απεικονιζόταν, πάντα αυστηρός και γενειοφόρος, με τα αντίστοιχα σύμβολα, το ψάρι και την τρίαινα, όπλο των ψαράδων του τόνου, ανεβασμένος σε άρμα που το έσερναν μειξογενή τερατώδη ζώα, μισό άλογα, μισό φίδια.

Θεά Ήρα, η Βασίλισσα του ουρανού

Η Ήρα είναι η θεά που αντιπροσωπεύει τη γυναικεία φύση, τη μητρότητα και τον γάμο και συχνά παριστάνεται κρατώντας ένα ρόδι, που είναι το σύμβολο της γονιμότητας. Ο χαρακτήρας της είναι εκρηκτικός! Ζηλεύει πολύ τον σύζυγό της Δία, ο οποίος δεν παύει να της δίνει αφορμές, και δημιουργεί προβλήματα στις ερωμένες του και στα παιδιά που εκείνος αποκτά μαζί τους.

Ως σύζυγος του βασιλιά των θεών και των ανθρώπων, η Ήρα ήταν η νύφη του «ιερού γάμου», η βασίλισσα μητέρα και προστάτιδα του γάμου και των παντρεμένων γυναικών. Ανάμεσα στα δώρα του γάμου που έλαβε ήταν και ένα δέντρο με χρυσούς καρπούς, τα «μήλα των εσπερίδων».

Το όνομά της, όπως και η λέξη ήρωας, προέρχεται από τη ρίζα *ser που έχει τη σημασία «προστατεύω, προφυλάσσω».

Αφροδίτη, η θεά του έρωτα και της ηδονής

Η θεά Αφροδίτη, εκπληκτικά όμορφη, βασίλευε σε όλα τα θέματα που είχαν να κάνουν με την αγάπη. Προστάτευε τους εραστές και πρόσεχε τις γυναίκες κατά τον τοκετό. Ήταν παντρεμένη με τον Ολυμπιονίκη Ήφαιστο αλλά ήταν άπιστη, έχοντας μια μακροχρόνια σχέση με τον Άρη, με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά.

Σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησίοδου, γεννήθηκε όταν ο Κρόνος απέκοψε τα γεννητικά όργανα του πατέρα του, Ουρανού, και τα πέταξε στη θάλασσα. Από τον αφρό προήλθε η θεά, εξ ού και το όνομά της.
Ιερά σύμβολα της θεάς ήταν η μυρτιά, τα ρόδα, τα κοχύλια, τα περιστέρια, τα σπουργίτια, τα άλογα και οι κύκνοι.

Η Αφροδίτη είναι επίσης γνωστή ως Κυθέρεια και Κύπριδα από τους δύο βασικούς τόπους λατρείας της, τα Κύθηρα και την Κύπρο

Θεά Άρτεμις, θεά του κυνηγιού, προστάτης των παιδιών

Η Άρτεμις ήταν κόρη του Δία και της Λητούς, δίδυμη αδελφή του Απόλλωνα, βασίλισσα των βουνών και των δασών, θεά του κυνηγιού, προστάτιδα των μικρών παιδιών και ζώων, και θεά του φεγγαριού. Σε ορισμένες περιοχές λατρεύονταν ως Ελένη.

Ο Δίας τη θαύμαζε για την επιμονή της και, λόγω της ευστροφίας της, της έτρεφε πολύ μεγάλη αγάπη και ικανοποιούσε όλες της τις επιθυμίες. Ένα από τα πρώτα πράγματα που ζήτησε η Άρτεμις σαν δώρο από τον πατέρα της ήταν η αιώνια αγνότητα και παρθενία.

Ανάμεσα στα στοιχεία του χαρακτήρα της είναι η σχέση της με τη φύση και το κυνήγι, με την πόλη και τον πόλεμο, τον χορό και το τραγούδι, η παρθενία της σε συνδυασμό με την ιδιότητά της ως γονιμοποιού δύναμης.

Απόλλωνας, ο θεός του φωτός

Ο θεός του φωτός και του ήλιου, της ποίησης, της μουσικής και της μαντείας. Στον ύμνο για τον Πύθιο Απόλλωνα, οι Μούσες έψαλλαν, οι Χάριτες και οι Ώρες χόρευαν και ο Απόλλωνας έπαιζε τη λύρα του. Γι’ αυτό ήταν ο αρχηγός του χορού των Μουσών, ο Μουσηγέτης και η λύρα ήταν το όργανο του. Οι αρχαίοι Έλληνες του είχαν δώσει τα επίθετα αειγενέτης (εκείνος που γεννιέται ασταμάτητα), εκατήβολος (αυτός που ρίχνει τα βέλη του από μακριά), Φοίβος (ο λαμπερός θεός).

Ο Απόλλωνας γεννήθηκε από την ένωση του Δία και της Λητούς, σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησίοδου. Η Λητώ, κυνηγημένη από την Ήρα, περιπλανήθηκε από περιοχή σε περιοχή για να βρει ένα μέρος να γεννήσει τον Απόλλωνα μέχρι που ξαφνικά εμφανίστηκε μέσα από τη θάλασσα η Αστερία, η οποία μεταμορφώθηκε στη νήσο Δήλο και δέχτηκε την ετοιμόγεννη αδελφή της.

Σύμφωνα με το μύθο, όπως μας τον εξιστορεί ο τραγικός ποιητής Αισχύλος στο έργο του Ευμενίδες (στίχοι 1-8) πριν την εμφάνιση του Απόλλωνα, το μαντείο των Δελφών ανήκε σε πολλές άλλες θεότητες όπως η Γαία, η Θέμιδα και η Φοίβη. Η Ήρα είχε στείλει τον Πύθωνα να κυνηγήσει τη Λητώ για να μη γεννήσει. Αλλά ο δράκος δεν μπόρεσε εν τέλει να την εμποδίσει. Ο Απόλλωνας, τέσσερις ημέρες μετά τη γέννηση του, κυνήγησε και σκότωσε τον Πύθωνα με ένα χρυσό βέλος. Έτσι έγινε κύριος του μαντείου των Δελφών.

Θεά Δήμητρα, η μητέρα γή

Η Δήμητρα ήταν θεά της γης, που φημιζόταν για την παροχή σιτηρών στους θνητούς, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία. Όταν ο Άδης έκλεψε την κόρη της, την Περσεφόνη, η θλίψη της Δήμητρας κατέστρεψε όλες τις καλλιέργειες της γης. Αφού οι άνθρωποι αντιμετώπισαν την πείνα, ο Δίας ζήτησε από την Εκάτη και τον Ερμή να ταξιδέψουν στον κάτω κόσμο για να πείσουν τον Άδη να απελευθερώσει την Περσεφόνη.

Η Δήμητρα ήταν κόρη του Κρόνου και της Ρέας. Αδελφή της Ήρας, της Εστίας, του Δία, του Άδη και του Ποσειδώνα.. Η επικρατέστερη ετυμολογική άποψη θεωρεί ότι η λέξη Δήμητρα (Δημήτηρ στα Αττικά, Δαμάτηρ στα Δωρικά) είναι σύνθετη και σημαίνει Μητέρα γη, προέρχεται από τη λέξη Μήτηρ (Μάτηρ στα Δωρικά)

Ήφαιστος, ο τεχνίτης ανάμεσα στους Έλληνες θεούς

Ο Ήφαιστος ήταν ένας κορυφαίος τεχνίτης που εφηύρε περίτεχνες μηχανές, συμπεριλαμβανομένων των πρώτων ρομπότ. Ήταν ο θεός της φωτιάς του ουρανού, της γης και οποιασδήποτε τεχνικής ή τέχνης με αυτή, όπως της χαλκουργίας, και, εν γένει, μεταλλουργίας. Ο Ήφαιστος μαζί με την Εστία αποτελούσαν τις κύριες θεότητες του πυρός.

Ο Ήφαιστος είναι ο νεότερος των θεών, ο υστερότοκος των ύπατων θεών που όμως παραμένει ο “νεότερος” επειδή ποτέ δεν χάνει τη δύναμή του. Κατά τις γενικές περιγραφές φέρεται άσχημος και παραμορφωμένος, τόσο που η ίδια η μητέρα του, η Ήρα, τον πέταξε από τον Όλυμπο από τη ντροπή της. Από την πτώση του ο Ήφαιστος κατέστη κουτσός.

Ο θεός-βρέφος έπεσε στη θάλασσα, όπου τον περισυνέλεξαν η Θέτις η “κουροτρόφος” (θεότητα προστασίας των παίδων και της μητρικής στοργής) και η Ευρυνόμη, (θεότητα της θάλασσας), οι οποίες τον ανέθρεψαν για εννέα χρόνια.

Ερμής, ο αγγελιοφόρος των θεών

Ο Ερμής είναι ο αγγελιαφόρος των θεών της ελληνικής μυθολογίας. Ακόμη λειτουργεί ως ψυχοπομπός, οδηγεί δηλαδή τις ψυχές των νεκρών στον Άδη, αλλά είναι και προστάτης των κλεφτών, των τυχερών παιγνίων και του εμπορίου. Στα πόδια του απεικονιζόταν να έχει μικρά φτερά στα σανδάλια του.

Πρόκειται, ίσως, για την πιο συμπαθητική θεότητα του ελληνικού Δωδεκάθεου, καθώς συνδυάζει, αρχικά, πολύ έντονα τα ανθρώπινα με τα θεϊκά στοιχεία, αλλά και διότι θεωρείται, ουσιαστικά, ο πρώτος δάσκαλος του ανθρώπινου γένους. Εκείνος είναι που εισήγαγε τα γράμματα και τις επιστήμες στην ανθρωπότητα

Άρης ο θεός του πολέμου

Ο Άρης είναι ο Έλληνας θεός του πολέμου και ένας από τους Δώδεκα Ολύμπιους, γιος της Ήρας. Πολλοί λένε πως είναι γιος και του Δία, αλλά ο μύθος λέει πως η Ήρα έμεινε έγκυος με τον Άρη μυρίζοντας ένα λουλούδι που της έδωσε η θεά Ανθούσα. Στους μύθους ο Άρης εμφανίζεται πολεμοχαρής και προκλητικός, και εκπροσωπεί την παρορμητική φύση του πολέμου.

Είναι γνωστός ως εραστής της Αφροδίτης, της θεάς του έρωτα, που ήταν παντρεμένη με τον Ήφαιστο, θεό της χειροτεχνίας. Η πιο διάσημη ιστορία που σχετίζεται με τον Άρη και την Αφροδίτη τους δείχνει να εκτίθενται μέσω μίας έξυπνης συσκευής του αδικημένου συζύγου της

Αθηνά, θεά της σοφίας

Η θεά Αθηνά, ήταν η προστάτιδα της Αθήνας από την οποία ονομάστηκε η πόλη. Κατά τη γέννησή της, ξεπήδησε —πλήρως οπλισμένη— από το κεφάλι του Δία. Το αντίθετο από τον Άρη, ήταν γνωστή για τη σοφία και την πνευματική της προσέγγιση στον πόλεμο. Ο Παρθενώνας στην Αθήνα είναι ο πιο διάσημος ναός αφιερωμένος σ’ αυτήν. Ποτέ δεν είχε σύντροφο ή εραστή, αν και μια φορά ο Ήφαιστος προσπάθησε χωρίς να επιτύχει.

Η Αθηνά ήταν η αγαπημένη κόρη του Δία. Μητέρα της ήταν η Μήτις, πρώτη σύζυγος του Δία. Ο Δίας ύστερα από προφητεία έμαθε ότι η Μήτις θα γεννούσε το παιδί το οποίο θα τον ανέτρεπε. Αργότερα, ο Δίας άρχισε να υποφέρει από πονοκεφάλους και κάλεσε τον Ήφαιστο να τον βοηθήσει. Τότε ο Ήφαιστος με ένα μεγάλο σφυρί χτύπησε το κεφάλι του Δία και η Αθηνά πετάχτηκε πάνοπλη, φορώντας περικεφαλαία και κρατώντας μια ασπίδα. Βλέποντας τον Δία, η Αθηνά τα πέταξε στα πόδια του, δείγμα αναγνώρισής του ως υπέρτατου θεού και πατέρα της.

Διόνυσος, ο θεός του κρασιού και του χορού

Ο Διόνυσος ήταν ο εμπνευστής του θεάτρου – όλες οι αρχαίες ελληνικές τραγωδίες ήταν αφιερωμένες σε αυτόν. Ως μυθολογική οντότητα «δεν είναι μήτε παιδί ούτε άντρας, αλλά αιώνιος έφηβος, καταλαμβάνοντας μια θέση ανάμεσα στα δύο». Ο Διόνυσος γεννιέται από τον μηρό του πατέρα του, στη Θήβα όπου και πέρασε τα παιδικά του χρόνια, και παραδίδεται σε δώδεκα νύμφες ή υδάτινα πνεύματα, τις Υάδες, οι οποίες γίνονται τροφοί του θεϊκού παιδιού.

Η λατρεία του σχετίζεται με τους εορτασμούς της βλάστησης, της ιερής τρέλας που προκαλεί η πόση του οίνου και της γονιμότητας. Κοινό στοιχείο στις λατρευτικές πρακτικές του είναι το στοιχείο της έκστασης, ενίοτε της οργιαστικής φρενίτιδας, που απελευθερώνει από τις φροντίδες της καθημερινότητας, προσδίδοντάς του την προσωνυμία Λύσιος