Μια ενδελεχής έρευνα που δημοσιεύθηκε τον Μάιο του 2023 διαπίστωσε ότι ο εσωτερικός πυρήνας της Σελήνης είναι, στην πραγματικότητα, μια συμπαγής μπάλα με πυκνότητα παρόμοια με αυτή του σιδήρου. Αυτό, ελπίζουν οι ερευνητές, θα βοηθήσει να διευθετηθεί μια μακρά συζήτηση σχετικά με το εάν η εσωτερική καρδιά της Σελήνης είναι συμπαγής ή λιωμένη και θα οδηγήσει σε μια πιο ακριβή κατανόηση της ιστορίας της Σελήνης – και, κατ’ επέκταση, της ιστορίας του Ηλιακού Συστήματος.
«Τα αποτελέσματά μας», έγραψε μια ομάδα με επικεφαλής τον αστρονόμο Arthur Briaud του Γαλλικού Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας, «αμφισβητούν την εξέλιξη του μαγνητικού πεδίου της Σελήνης χάρη στην απόδειξη της ύπαρξης του εσωτερικού πυρήνα».
Οι επιστήμονες ανακάλυψαν αρκετά ενδιαφέροντα ευρήματα. Πρώτον, τα μοντέλα που έμοιαζαν περισσότερο με αυτό που γνωρίζουμε για τη Σελήνη περιγράφουν την ενεργό ανατροπή βαθιά μέσα στο σεληνιακό μανδύα. Αυτό σημαίνει ότι πυκνότερο υλικό μέσα στη Σελήνη πέφτει προς το κέντρο και λιγότερο πυκνό υλικό ανεβαίνει προς τα πάνω. Αυτή η δραστηριότητα έχει προταθεί εδώ και καιρό ως ένας τρόπος εξήγησης της παρουσίας ορισμένων στοιχείων σε ηφαιστειακές περιοχές της Σελήνης.
Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι ο σεληνιακός πυρήνας είναι πολύ παρόμοιος με αυτόν της Γης – με ένα εξωτερικό ρευστό στρώμα και έναν συμπαγή εσωτερικό πυρήνα. Σύμφωνα με τη μοντελοποίησή τους, ο εξωτερικός πυρήνας έχει ακτίνα περίπου 362 χιλιόμετρα (225 μίλια) και ο εσωτερικός πυρήνας έχει ακτίνα περίπου 258 χιλιόμετρα (160 μίλια). Αυτό είναι περίπου το 15 τοις εκατό της συνολικής ακτίνας της Σελήνης.
Ο εσωτερικός πυρήνας, σύμφωνα με την ομάδα, έχει επίσης πυκνότητα περίπου 7.822 κιλών ανά κυβικό μέτρο. Είναι πολύ κοντά στην πυκνότητα του σιδήρου.
Περιέργως, το 2011 μια ομάδα με επικεφαλής τον πλανητικό επιστήμονα της NASA Marshall, Renee Weber, βρήκε ένα παρόμοιο αποτέλεσμα χρησιμοποιώντας τις τότε σεισμολογικές τεχνικές αιχμής στα δεδομένα του Apollo για τη μελέτη του σεληνιακού πυρήνα. Βρήκαν στοιχεία ενός συμπαγούς εσωτερικού πυρήνα με ακτίνα περίπου 240 χιλιομέτρων και πυκνότητα περίπου 8.000 κιλών ανά κυβικό μέτρο.
Τα αποτελέσματά τους, λένε ο Briaud και η ομάδα του, επιβεβαιώνουν αυτά τα προηγούμενα ευρήματα και αποτελούν μια αρκετά ισχυρή περίπτωση για έναν σεληνιακό πυρήνα που μοιάζει με τη Γη. Και αυτό έχει μερικές ενδιαφέρουσες συνέπειες για την εξέλιξη της Σελήνης.
Γνωρίζουμε ότι λίγο μετά τη δημιουργία της, η Σελήνη είχε ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο, το οποίο άρχισε να μειώνεται περίπου 3,2 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Ένα τέτοιο μαγνητικό πεδίο δημιουργείται από την κίνηση και τη μεταφορά στον πυρήνα, επομένως από τι αποτελείται ο σεληνιακός πυρήνας είναι σχετικό με το πώς και γιατί εξαφανίστηκε το μαγνητικό πεδίο.
Δεδομένης της ελπίδας της ανθρωπότητας να επιστρέψει στη Σελήνη σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, ίσως δεν θα χρειαστεί πολύ να περιμένουμε για σεισμική επαλήθευση αυτών των ευρημάτων.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Nature.
Ακολουθήστε το Hellas-now.com στο Facebook και στο Google news. Μπορείτε επίσης να μας βρείτε στο Telegram και στο Twitter
