Η ζωή στην αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη απείχε πολύ από τις λαμπερές ιστορίες που οραματιζόμαστε. Τα υψηλά ποσοστά θνησιμότητας τροφοδοτήθηκαν από κινδύνους τοκετού, με την κακή υγιεινή να συμβάλλει στη βρεφική θνησιμότητα. Η ελονοσία, μια ύπουλη ασθένεια που μεταδίδεται από τα κουνούπια, ευδοκιμούσε στις ελώδεις συνθήκες γύρω από τη Ρώμη, συμβάλλοντας σε επιδημίες που αναδιαμόρφωσαν την πόλη. Επιδημίες, όπως η πανώλη των Αντωνίνων και αργότερα βουβωνικές εστίες, σάρωσαν τους αρχαίους πληθυσμούς με καταστροφικές συνέπειες. Τα αφροδίσια νοσήματα, που διευκολύνθηκαν από την κακή υγιεινή και τις παρανοήσεις, πρόσθεσαν ένα άλλο στρώμα θλίψης. Η χολέρα βρήκε γόνιμο έδαφος στο πολυπληθές και ανθυγιεινό περιβάλλον της αρχαίας Ρώμης, ακμάζοντας ανάμεσα σε κοινές δημόσιες εγκαταστάσεις.
Ο πόλεμος, ένα συνεχές φάντασμα στην ιστορία, στοίχισε πολλές ζωές σε επικές συγκρούσεις όπως οι Καρχηδονιακοί Πόλεμοι και οι αψιμαχίες πόλεων-κρατών. Η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, που συχνά συνδέεται με τελετουργικές πρακτικές, οδήγησε σε αύξηση της εγκληματικότητας και της βίας. Σε μια κοινωνία γεμάτη διαιρέσεις με βάση την τάξη, τη φυλή και τη θρησκεία, οι συγκρούσεις ήταν αναπόφευκτες, με αποτέλεσμα ληστείες, εγκλήματα στο δρόμο και θανατηφόρες επιθέσεις. Εν μέσω αυτών των προκλήσεων, ο καρκίνος εμφανίστηκε ως ένας σιωπηλός αντίπαλος, διαγνωσμένος αλλά περιορισμένος από μικρότερη διάρκεια ζωής και διαφορετικό περιβάλλον. Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι αντιμετώπισαν μια σκληρή, αβέβαιη ύπαρξη, αμφισβητώντας τις ρομαντικές απόψεις μας για τον κόσμο τους.