Στη λαογραφία, το διάσημο σπήλαιο ρωγμών μήκους 34 μέτρων, γνωστό ως Pirunkirkko, ή Εκκλησία του Διαβόλου στα αγγλικά, ήταν γνωστό ως ένα μέρος όπου οι ντόπιοι σοφοί θα συναντιόντουσαν για να έρθουν σε επαφή με τον κόσμο των πνευμάτων.
Το εθνικό πάρκο Koli στην ανατολική Φινλανδία, το σπήλαιο Pirunkirkko, χρησιμοποιείται μερικές φορές από σαμάνους ασκούμενους, οι οποίοι πραγματοποιούν τελετουργίες τυμπάνων και τραγουδιών.
Οι επιστήμονες προσπάθησαν να ανακαλύψουν γιατί σοφοί και σαμάνοι επισκέπτονταν συχνά αυτό το συγκεκριμένο σπήλαιο και οι ερευνητές μπορεί τώρα να έχουν μια απάντηση σε αυτό το ερώτημα.
Ένα νέο άρθρο στο Open Archaeology από την Riitta Rainio, ερευνήτρια αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι, και την Elina Hytönen-Ng, ερευνήτρια πολιτισμικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Φινλανδίας, διερευνά την ακουστική της Εκκλησίας του Διαβόλου και διερευνά εάν οι ακουστικές ιδιότητες του σπηλαίου θα μπορούσαν να εξηγήσουν τις πεποιθήσεις που σχετίζονται με αυτό και γιατί επιλέχθηκε ως τόπος για δραστηριότητες και τελετουργίες που περιλαμβάνουν ήχο.
Φινλανδοί και Καρελιανοί σοφοί
«Η οροσειρά Koli που βρίσκεται στην επαρχία της Βόρειας Καρελίας (ανατολική Φινλανδία) είναι ένα μυθικό μέρος για τους Φινλανδούς. Για πάνω από 100 χρόνια, η θέα από τις κορυφές των βουνών στη λίμνη Pielinen και τα τεράστια δάση έχουν φέρει καλλιτέχνες και τουρίστες στην περιοχή και το δέος που προκαλεί το τοπίο έχει οδηγήσει σε αμέτρητους πίνακες, φωτογραφίες και γραπτά έργα. Τα αξιοθέατα του Εθνικού Πάρκου Koli περιλαμβάνουν επίσης το Pirunkirkko (‘Εκκλησία του Διαβόλου’), ένα από τα μεγαλύτερα και πιο γνωστά σπήλαια στη Φινλανδία. Η πολιτιστική ιστορία αυτού του σπηλαίου – μια φυσική ρωγμή στο βουνό – είναι ανεξερεύνητη, αλλά η ευρέως διαδεδομένη και κοινή παράδοση αναφέρει ότι ήταν τόπος συγκέντρωσης σοφών, γνωστός στα φινλανδικά ως tietäjä, velho ή noita.
Οι σοφοί ήταν πνευματικοί ειδικοί στις αγροτικές κοινότητες της Φινλανδίας και της Καρελίας τους τελευταίους αιώνες. Το κύριο καθήκον τους ήταν να έρθουν σε επαφή με τα πνεύματα στο περιβάλλον, να θεραπεύσουν τους αρρώστους και να λύσουν διάφορα προβλήματα που προκλήθηκαν από ανισορροπίες ή διαταραχές μεταξύ των ανθρώπων, της φύσης και του πνευματικού κόσμου. Οι σοφοί συχνά εκτελούσαν σε μια εκστατική κατάσταση του νου, η οποία συνδέει το επάγγελμά τους με τον σαμανισμό και τους σύγχρονους σαμάνους ασκούμενους, οι οποίοι μπορούν να θεωρηθούν ότι συνεχίζουν την παράδοση. Στις τελετουργίες τους, οι σοφοί φώναζαν, μαινόταν, πηδούσαν, κλωτσούσαν και έτρεμαν, σαν να πολεμούσαν ή να εκφόβιζαν αόρατες δυνάμεις. Επιπλέον, πυρακτώθηκαν, τραγούδησαν, έφτυσαν, πυροβόλησαν με όπλα και έκαναν άλλους δυνατούς θορύβους», ενημερώνει η μελέτη.
Στη μελέτη τους, οι επιστήμονες αφηγούνται την ιστορία του Kinolainen, του πιο ισχυρού από τους σοφούς Pirunkirkko.
«Το πραγματικό του όνομα λέγεται ότι ήταν Tossavainen. Μιλούσε ελάχιστα, αλλά μπορούσε να κάνει πολλά είδη μαγείας. Για παράδειγμα, ανέστησε τους νεκρούς από τους τάφους, έκανε το νερό της πηγής του βουνού να βράσει και πολέμησε με τα ξωτικά του βουνού ώστε να πέσουν τα δέντρα. Θεράπευσε επίσης έναν άρρωστο που βασανιζόταν από εννέα διαβόλους μεταφέροντάς τον τη νύχτα στην εκκλησία Lieksa (που βρίσκεται 30 χιλιόμετρα από το Koli):
Όταν ήρθαν στην πόρτα και έσκυψαν μια φορά, η πόρτα άνοιξε. Μετά μπήκαν μέσα και στο βωμό. Ένας ομιλητής ήρθε εκεί και ρώτησε: «Τι συμβαίνει;» «Δεν με νοιάζει για σένα, ο άλλος πρέπει να έρθει εδώ», είπε ο Kinolainen, κλωτσώντας με το πόδι του. Στη συνέχεια, ένα άλλο, ένα μεγαλύτερο, το κύριο αφεντικό ήρθε εκεί και συμβούλεψε τι να κάνει.
Μια άλλη φορά ο Kinolainen πήρε έναν μαθητευόμενο σε μια εκκλησία της οποίας το όνομα και η τοποθεσία παραμένουν απροσδιόριστα:
Πήρε αυτόν τον άνθρωπο στην πλάτη του και μετά φόρεσε ένα μεγάλο παλτό και έτσι πήγε στην πόρτα της εκκλησίας και είπε: «Άνοιξε την πόρτα». Κάποιος από την εκκλησία απάντησε: «Είστε δύο». Ο Kinolainen είπε, «Όχι, μόνο ένας». Και πάλι η απάντηση ήταν: «Υπάρχουν δύο». Ο Kinolainen αναφώνησε: «Ας είναι, αλλά ανοίξτε την πόρτα τώρα». Τότε η πόρτα άνοιξε και ο Kinolainen πήδηξε πολύ γρήγορα πάνω από το κατώφλι και η πόρτα έκλεισε αμέσως μετά από αυτόν.
Υπήρχε ένας άσχημος άνθρωπος μέσα και ο Kinolainen ρώτησε πού είναι. Η σανίδα της γέφυρας σηκώθηκε από τη θέση της και ένας ακόμη πιο άσχημος άνθρωπος άρχισε να ανεβαίνει από εκεί. Ο Kinolainen αναφώνησε: «Όχι εσύ, αλλά άσε το να έρθει». Τότε το άσχημο πλάσμα βυθίστηκε ξανά κάτω από τη γέφυρα και ένα πραγματικά άσχημο κερασφόρο πλάσμα σηκώθηκε και είπε στον Kinolainen, ‘Τι έχεις στην πλάτη σου;’ Ο Kinolainen είπε: «Είναι ένας άνθρωπος». Αυτό το άσχημο πλάσμα είπε, ́ ́Γιατί τον έφερες εδώ; ́ ́ Ο Kinolainen είπε: «Θα υποταχθεί στη θέλησή σας για να λάβει τα ίδια δώρα με μένα». Ο άσχημος είπε, ́ ́Λοιπόν, βάλε τον κάτω. ́ ́
Τότε ο Kinolainen τον έβαλε κάτω, και ο κύριος καλικάντζαρος πήρε τη Βίβλο, μεγάλη σε μέγεθος, την άνοιξε στο πάτωμα και διέταξε τον άνδρα να σταθεί πάνω της. Αλλά έτρεμε όλη την ώρα βλέποντας αυτή τη φασαρία, και όταν έπρεπε να πάει στη Βίβλο και να ορκιστεί, δεν ήθελε να το κάνει καθόλου, αλλά ήθελε να τρέξει έξω.
Αλλά η πόρτα ήταν κλειδωμένη και δεν μπορούσε να ανοίξει. Οργίστηκαν εναντίον του και τον έβριζαν, και οργίστηκαν με τον Kinolainen που τον έφερε, και ο Kinolainen εξοργίστηκε μαζί του ότι σε αμφισβήτησα και σου ζήτησα να ορκιστείς και υποσχέθηκες να εκπληρώσεις τα πάντα. Και με τη βοήθεια του Kinolainen βγήκε από την εκκλησία.
Τελικά, σε έναν αγώνα, τα ξωτικά σκότωσαν τον Kinolainen. Μετά το θάνατό του, αναφέρθηκαν πολλά θαύματα: μια καταιγίδα σηκώθηκε, οι καμπάνες της εκκλησίας έπεσαν και το μαγικό πορτοφόλι του, το οποίο προσπάθησε να απαλλαγεί από την καύση, πήδηξε από τη φωτιά.
Επιπλέον, εθεάθη στο Pirunkirkko. Πολλές από αυτές τις ιστορίες είναι ευρέως διαδεδομένες στη Φινλανδία και λέγονται σε σχέση με άλλους σοφούς. Έτσι, τα κίνητρά τους είναι γενικά και δεν σχετίζονται αποκλειστικά με τον Kinolainen. Ωστόσο, οι ιστορίες είναι εξαιρετικά αποκαλυπτικές, γιατί μιλούν για γενικές σκέψεις, εμπειρίες και πρακτικές που σχετίζονται με τους σοφούς τους τελευταίους αιώνες. Αν και το πλήρες όνομα του Kinolainen, γνωστό και ως Tossavainen, δεν αναφέρεται ποτέ, τα βιβλία της ενορίας αποκαλύπτουν ότι μια οικογένεια με το όνομα Tossavainen έζησε στο χωριό Koli από τα μέσα του δέκατου όγδοου αιώνα.
Στις αρχές του δέκατου ένατου αιώνα, τα μέλη αυτής της οικογένειας ίδρυσαν ένα αγρόκτημα που ονομάζεται Kinola στο βόρειο τμήμα της οροσειράς. Έτσι, ο φασκόμηλος Kinolainen θα μπορούσε να συνδεθεί με αυτό το σπίτι και την εποχή, και η φήμη του θα μπορούσε να βασίζεται σε ένα ιστορικό πρόσωπο. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι τρία θεραπευτικά ξόρκια Kalevala – για δάγκωμα σαύρας, τσίμπημα σφήκας και επιπλοκές τοκετού – συλλέχθηκαν το 1854 από ένα άτομο που ονομάζεται Tossavainen από το Koli.
Κάτι πρέπει να προσέλκυσε σαμάνους στο Pirunkirkko, αλλά τι θα μπορούσε να είναι;
Κατά τη μελέτη του σπηλαίου, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η Εκκλησία του Διαβόλου στεγάζει ένα ξεχωριστό φαινόμενο συντονισμού που ενισχύει και επιμηκύνει τον ήχο σε μια συγκεκριμένη συχνότητα. Αυτό το φαινόμενο μπορεί να έχει επηρεάσει σημαντικά τις πεποιθήσεις και τις εμπειρίες που σχετίζονται με το σπήλαιο.
Ο συντονισμός ως ενισχυτής θεραπευτικών τελετουργιών και συνεδριών τυμπάνων
Οι ερευνητές εξέτασαν ιστορικά αρχεία που δείχνουν ότι αρκετοί γνωστοί σοφοί και θεραπευτές λειτουργούσαν στην περιοχή Koli. Ο πιο διάσημος από τους σοφούς ήταν ένας άνθρωπος γνωστός ως Kinolainen, μερικές φορές αναφέρεται επίσης ως Tossavainen, ο οποίος χρησιμοποίησε την Εκκλησία του Διαβόλου για μαγικές τελετουργίες.
Σύμφωνα με τη λαογραφία, ο Kinolainen πήγαινε τους ασθενείς του στην «εκκλησία» για να μιλήσει με τον Διάβολο για τις αιτίες και τις θεραπείες των ασθενειών τους. Αυτό το είδος θεραπευτικής τελετουργίας περιλάμβανε συχνά δυνατές φωνές, ποδοπατήματα, πυροβολισμούς και χτυπήματα», λέει ο Rainio, συνοψίζοντας τα παραδοσιακά αρχεία.
Ο Hytönen-Ng πήρε επίσης συνέντευξη και παρατήρησε έναν σύγχρονο ασκούμενο του σαμανισμού που χρησιμοποιεί την Εκκλησία του Διαβόλου για τελετουργίες. Σύμφωνα με τον θεραπευτή, υπάρχει μια ιδιαίτερη ενέργεια στο σπήλαιο, δημιουργώντας μια ισχυρή σύνδεση με τη γύρω φύση και με τις ρίζες κάποιου.
«Ο θεραπευτής είπε στη συνέντευξη ότι οι συνεδρίες τυμπάνων, ειδικά στο πίσω μέρος του σπηλαίου, έχουν ανοίξει «νέους ορίζοντες».
Σύμφωνα με τον Rainio, οι ακουστικές μετρήσεις που πραγματοποιήθηκαν στο διάδρομο, λείο τοίχωμα πίσω μέρος του σπηλαίου δείχνουν ένα ισχυρό φαινόμενο συντονισμού. Το φαινόμενο προκαλείται από ένα στάσιμο κύμα μεταξύ των λείων παράλληλων τοιχωμάτων, δημιουργώντας έναν τόνο στη φυσική συχνότητα του σπηλαίου, 231 Hz, που παραμένει ακουστός για περίπου ένα δευτερόλεπτο μετά από αιχμηρά ερεθίσματα, όπως παλαμάκια, τύμπανα ή δυνατά κτυπήματα.
Οι ήχοι που ακούγονται στο σπήλαιο κοντά στη συχνότητα των 231 Hz ενισχύονται και επιμηκύνονται από το σπήλαιο.
«Καταγράψαμε τον σαμάνο ασκούμενο και διαπιστώσαμε ότι επανειλημμένα εκφωνούσαν τόνους στα 231 Hz, οι οποίοι στη συνέχεια ενισχύθηκαν από το σπήλαιο στη φυσική του συχνότητα».
Ένα σπάνιο φαινόμενο στο φυσικό περιβάλλον
Ο συντονισμός είναι ένα κοινό φαινόμενο στο δομημένο περιβάλλον, ειδικά σε μικρούς χώρους, αλλά είναι σπάνιος στο φυσικό περιβάλλον όπου σπάνια βρίσκονται λείες και συμπαγείς, παράλληλες επιφάνειες. Σύμφωνα με τους ερευνητές, μπορεί επομένως να υποτεθεί ότι η αντήχηση που συμβαίνει στο εσώτατο μέρος της Εκκλησίας του Διαβόλου ήταν ένα εξαιρετικό ηχητικό φαινόμενο για τους ανθρώπους που ζούσαν στην περιοχή πριν από αιώνες.
Παρόμοιες διακριτές αντηχήσεις στο φυσικό περιβάλλον έχουν μετρηθεί, για παράδειγμα, στα παλαιολιθικά σπήλαια της Γαλλίας και της Ισπανίας, που εμφανίζονται ιδιαίτερα κοντά σε ζωγραφιές σε τοίχους σπηλαίων.
Ο Rainio και ο Hytönen-Ng υποψιάζονται ότι ένας ενισχυμένος με απήχηση, επίμονος τόνος έχει πιθανώς ακουστεί στο παρασκήνιο των τελετουργιών που εκτελούνται στην Εκκλησία του Διαβόλου. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η επίδραση αυτού του συντονισμού μπορεί να ήταν λεπτή και ασυνείδητη, αλλά μπορεί να έχει διαμορφώσει σημαντικά τις πεποιθήσεις και τις εμπειρίες που σχετίζονται με το σπήλαιο.
«Όταν ένας ερευνητής ακουστικής ακούει ως συντονισμό, οι άνθρωποι του παρελθόντος μπορεί να έχουν αισθανθεί την παρουσία ενός πνεύματος και ένας σαμάνος ασκούμενος μπορεί να αισθάνεται την παρουσία μιας εξαιρετικής ενέργειας, ο καθένας ανάλογα με το υπόβαθρό του».
Η μελέτη παρέχει έτσι ένα παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο ο συντονισμός μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την καθιέρωση συγκεκριμένης επικοινωνίας και διαλόγου με έναν φυσικό χώρο, τοποθεσία ή φυσικό περιβάλλον.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Open Archaeology
Ακολουθήστε το Hellas-now.com στο Facebook και στο Google news. Μπορείτε επίσης να μας βρείτε στο Telegram και στο Twitter
