Η πεντάμορφη και το τέρας – Ποια ήταν η ιστορία του πραγματικού ζευγαριού

Η διαχρονική ιστορία της Ντίσνεϊ “Η πεντάμορφη και το τέρας”, πήρε πάλι σάρκα και οστά χάρη στην Έμμα Γουάτσον και τον Νταν Στίβεν. Το ξέρατε, όμως, ότι η μαγική ιστορία τους δεν είναι απλά αποκύημα της φαντασίας ενός παραμυθά; Στην πραγματικότητα, βασίζεται σε αληθινή ιστορία, που αποδεικνύει ότι η ομορφιά κρύβεται βαθιά μέσα μας.

Ο Πέντρο Γκονζάλες μεγάλωσε στην Τενερίφη της Ισπανίας το 1537, αλλά δεν μεγάλωσε ως ένα παιδί με φυσιολογική εμφάνιση. Είχε πυκνό τρίχωμα σε όλο το σώμα του, κερδίζοντας την φήμη του “Άγριου άντρα”, δηλαδή ενός πλάσματος από την μεσαιωνική ευρωπαϊκή μυθολογία που ήταν μισός άνθρωπος μισός ζώο. Πίστευαν, ότι αυτό το πλάσμα μεταμορφωνόταν σε άγριο πλάσμα όταν βράδιαζε. Καμιά φορά, έτρωγαν και ζωντανά παιδιά.

Η ιστορία του Πέντρο ξεκίνησε το βράδυ της στέψης του βασιλιά Ερρίκου Β’ στη Γαλλία κατά τα μέσα του 16ου αιώνα. Είχε παρουσιαστεί ως δώρο στον βασιλιά – ένας “Άγριος άντρας” στην διάθεσή του. Η παρουσία του προκάλεσε ενθουσιασμό στους παρευρισκομένους και τον κράτησαν στο μπουντρούμι του κάστρου ως αντικείμενο παρατήρησης.

Πορτρέτο του Πέντρο Γκονζάλες από ανώνυμο καλλιτέχνη.

Ενώ κρατούταν στο μπουντρούμι, τον εξέτασαν γιατροί και επιστήμονες και διαπίστωσαν ότι δεν ήταν “Άγριος άντρας”. Στην πραγματικότητα, ήταν ένα φυσιολογικό 10χρονο αγόρι με πολλή τριχοφυΐα, μια πάθηση γνωστή σήμερα ως συγγενής υπερτρίχωση. Η κατάστασή του, που ήταν γνωστή και ως “το σύνδρομο του λυκανθρώπου”, ήταν σπάνια και υπήρχαν μόνο 50 τεκμηριωμένες περιπτώσεις κατά την διάρκεια του μεσαίωνα, με τον Πέντρο να είναι η πρώτη.

Εκείνη την εποχή, τα άτομα με σωματικές ανωμαλίες θεωρούνταν περισσότερο σύμβολα πλούτου και λιγότερο ανθρώπινα όντα. Εξαιτίας της σπανιότητας της κατάστασής του, ο βασιλιάς τον είδε ως βραβείο. Και ως πείραμα μορφώθηκε ως ευγενής και του επετράπη να κρατήσει την λατινική μορφή του ονόματός του – Petrus Gonsalvus. Διαπίστωσαν ότι ο Πέντρο μάθαινε γρήγορα και μπόρεσε να μάθει 3 γλώσσες. Τελικά, μπόρεσε να κατακτήσει μια θέση στο δικαστήριο.

Ο Πέντρο έγινε ευγενής, χάρη στο Πείραμα του Δικαστηρίου.

Το 1559, ο βασιλιάς Ερρίκος Β’ πέθανε λόγω ενός τραυματισμού και άφησε πίσω την χήρα του, Αικατερίνη των Μεδίκων. Η Αικατερίνη ήθελε να δει αν θα γεννιόντουσαν και άλλοι “άγριοι άντρες” αν ο Πέντρο παντρευόταν και έκανε παιδιά. Έτσι, αποφάσισε να τον παντρέψει. Επέλεξε μια όμορφη γυναίκα, που την έλεγαν επίσης Αικατερίνη, κόρη ενός δικαστικού υπαλλήλου, για να γίνει γυναίκα του.Το μελλοντικό ζευγάρι συναντήθηκε πρώτη φορά την ημέρα του γάμου του.

Δεν γνωρίζουμε πολλά για την τελετή του γάμου, αλλά οι φήμες ότι οι γιατροί της Βασίλισσας παρακολουθούσαν τον ζευγάρι την πρώτη τους νύχτα, παραμένουν. Προφανώς, ήθελαν να δουν αν το “Τέρας” θα μεταμορφωνόταν σε τέρας κατά την διάρκεια της νύχτας και αν θα μπορούσε να επιβιώσει η “Πεντάμορφη”.

Προς έκπληξη όλων, η “Πεντάμορφη” ερωτεύτηκε το τέρας και είχαν έναν ευτυχισμένο γάμο. Αλλά η βασίλισσα απογοητεύτηκε, όταν τα δυο πρώτα παιδιά του ζευγαριού δεν κληρονόμησαν την “τριχωτή όψη” του πατέρα τους. Τα επόμενα παιδιά του ζευγαριού, 2 γιοι και 3 κόρες, κληρονόμησαν το “σύνδρομο του λυκανθρώπου”, προς μεγάλη ευχαρίστηση της βασίλισσας.

Ο Πέντρο παντρεύτηκε την Αικατερίνη και έκαναν μαζί 7 παιδιά, 5 από τα οποία κληρονόμησαν το “σύνδρομο του λυκανθρώπου”.

Η οικογένεια του Πέντρο απέκτησε μεγάλη δημοτικότητα και μπορούσε να ταξιδεύει στην Ευρώπη μαζί με άλλους ευγενείς. Τελικά, αποφάσισαν να μείνουν στην Ισπανία, όπου είχαν την υποστήριξη του Δούκα της Πάρμα. Ο Δούκας επέτρεψε στον Πέντρο να έχει μια περιουσία σε μικρή απόσταση από την Πάρμα. Ωστόσο, τα παιδιά του που είχαν το “σύνδρομο του λυκανθρώπου”, δόθηκαν ως δώρο σε άλλες γνωστές οικογένειες. Δεν ήταν εύκολο για το ζευγάρι να δώσει τα παιδιά του, αλλά δεν είχαν άλλη επιλογή.

Τελικά, ο Πέντρο και η Αικατερίνη εγκαταστάθηκαν στην λίμνη Μπολσένα στην Ιταλία, όπου πέρασαν τα τελευταία χρόνια της ζωής τους. Είναι γνωστό, ότι ο Πέντρο παρευρέθηκε στην βάφτιση του εγγονού του το 1617 και πέθανε την επόμενη χρονιά. Η Αικατερίνη λέγεται ότι έζησε μέχρι το 1623.

Είναι πολύ λυπηρό, ότι παρά το γεγονός ότι ο Πέντρο ήταν ένας πολύ ευγενικός και τρυφερός άνθρωπος, του αρνήθηκε το χρίσμα στο νεκροκρέβατό του, εξαιτίας της εμφάνισής του. Αυτό σήμαινε ότι δεν μπορούσε να ταφεί σε ιερό έδαφος. Μέχρι το τέλος της ζωής του, του φέρθηκαν περισσότερο ως ζώο παρά ως άνθρωπο.

Δυστυχώς, η πραγματική ιστορία πίσω από την “Πεντάμορφη και το Τέρας” δεν είχε παραμυθένιο τέλος.