Ποια ήταν τα κατοικίδια των αρχαίων Ελλήνων

Πηγαίνοντας πίσω στον χρόνο οι αρχαίοι Έλληνες έδειχναν ιδιαίτερα αγάπη για τα κατοικίδια τα οποία φρόντιζαν ως μέλη του σπιτιού τους.

Οι τοιχογραφίες και τα γλυπτά δείχνουν την ιδιαίτερη αυτή σχέση, με το σκύλο να είναι ο πιο δημοφιλής από όλα τα κατοικίδια. Το βασικό που έκανε τους ανθρώπους στο να εξημερώσουν το σκύλο ήταν η μεγάλη του ικανότητα στο κυνήγι. Ράτσες, όπως η λακωνική, ήταν γνωστές για την ταχύτητά τους στο τρέξιμο και την ικανότητά τους στο κυνήγι.
Οι Μολοσσοί από την άλλη ήταν ιδιαίτερα δημοφιλείς. Με καταγωγή από την Ήπειρο, οι σκύλοι αυτοί ήταν προορισμένοι για τη φύλαξη και την προστασία μεγάλων κοπαδιών από μεγάλα αγρίμια όπως το τσακάλι, ο λύκος και οι αρκούδες.
Ο κρητικός λαγωνικός εμφανίζεται σε έργα τέχνης από τους προϊστορικούς οικισμούς του νησιού της Κρήτης που προηγήθηκαν του Μινωικού πολιτισμού. Αθλητικός και γρήγορος ο κρητικός λαγωνικός συνηθίζει να κυνηγά λαγούς και αγριοκούνελα χάρη στην οξύτατη όραση και όσφρησή του.

Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν ιδιαίτερα περήφανοι και για μια άλλη ράτσα σκύλων, την Celtic Vertragus. Τα σκυλιά αυτά ήταν, όπως πολλοί πιστεύουν, οι πρόγονοι των σημερινών greyhounds. Η ταχύτητά τους αλλά και άλλες τους ικανότητες ήταν στοιχεία που εκτιμούσαν οι αρχαίοι Έλληνες. Ένας μάλιστα μύθος αναφέρει ότι ένα τέτοιο σκυλί, o Περίτας, έσωσε το Μέγα Αλέξανδρο από έναν ελέφαντα. Ο Περίτας ήταν αυτός που δάγκωσε τον ελέφαντα στο πεδίο της μάχης, όταν πολεμούσε εναντίον του Δαρείου Γ΄Ο Μ. Αλέξανδρος τίμησε τον πιστό σκύλο του δίνοντας το όνομά του σε μία πόλη.

Εκτός από τους σκύλους υπήρχαν και άλλα ζώα που ζούσαν ως κατοικίδια στην αρχαία Ελλάδα. Όπως για παράδειγμα τα φίδια, επειδή πίστευαν ότι εμποδίζουν την εξάπλωση των ποντικιών και των αρουραίων. Αλλά και τα φέρετ ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή καθώς τα είχαν για να εμποδίζουν την εξάπλωση των διάφορων παράσιτων.

Όσο για τις γάτες, μπορεί στην αρχαία Αίγυπτο να τις λάτρευαν ως θεές όμως δεν έχουμε κάποια ανάλογη μαρτυρία και για τους αρχαίους Έλληνες. Ιδιαίτερα δημοφιλείς έγιναν μετά την κατάκτηση της Αιγύπτου από τον Μέγα Αλέξανδρο.
Άλλα κατοικίδια εκείνα τα χρόνια ήταν οι μαϊμούδες και οι πίθηκοι. Υπάρχουν μάλιστα πολλοί συγγραφείς που περιγράφουν ιστορίες με αυτά τα ζώα, μεταξύ αυτών και την προσπάθειά τους να μάθουν κάποιο μουσικό όργανο.

Τέλος τα μεγάλα πουλιά ήταν από τα αγαπημένα κατοικίδια των αρχαίων μαζί με τους ερωδιούς, τα παγώνια, τις πάπιες και τις χήνες. Οι πάπιες μάλιστα και οι χήνες ήταν μια εναλλακτική των σκύλων ως φύλακες επειδή έκαναν θόρυβο.
Ο σκύλος αποτέλεσε έμπνευση για την ίδρυση της φιλοσοφικής Σχολής του Κυνισμού και εκείνων που την ακολούθησαν, γνωστοί ως «κυνικοί φιλόσοφοι». Οι κυνικοί φιλόσοφοι γύριζαν στους δρόμους των Αθηνών ζώντας μιμούμενοι τη ζωή των σκύλων.
Ο γνωστός κυνικός φιλόσοφος Διογένης περιφερόταν μεσημέρι στο κέντρο των Αθηνών κρατώντας ένα φανάρι και έχοντας συντροφιά ένα σκύλο, φωνάζοντας «άνθρωπο ζητώ», υπονοώντας τη φιλοσοφική έννοια της λέξης «άνθρωπος». Σύμφωνα με το Σωκράτη, ο σκύλος είναι ένας «αληθινός φιλόσοφος».