Ποιο ήταν το «superfood» των αρχαίων Ελλήνων;

Το φρούτο που οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν ως υπερτροφή..

Τα σύκα θεωρούνται ένα ιδιαίτερα θρεπτικό φρούτο, πλούσιο σε βιταμίνες και φυτικές ίνες, με μηδενική περιεκτικότητα σε λίπος και πολλαπλές ευεργετικές ιδιότητες για την υγεία μας, σύμφωνα με το Healthstat.gr.

Κάτι που ίσως δεν ξέρατε είναι πως και οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν την αξία του συγκεκριμένου φρούτου, καθώς υπάρχουν αποδείξεις ότι τα σύκα καλλιεργούνται στον ελλαδικό χώρο εδώ και πάνω από 6.000 χρόνια!

Μάλιστα, ο Σόλων ο Αθηναίος, ένας εκ των επτά σοφών της αρχαίας Ελλάδας, πίστευε πως ήταν τόσο ωφέλιμα για την υγεία, που είχε περάσει νόμο ο οποίος απαγόρευε την εξαγωγή των σύκων, ώστε να τα εκμεταλλεύονται στο έπακρο οι συμπολίτες του.

Παράλληλα, ο ίδιος νομοθέτησε και αυστηρές ποινές σχετικά με την κλοπή των καρπών της συκιάς, δίνοντας μεγάλες χρηματικές αμοιβές στα άτομα που «έπιαναν» τους κλέφτες των εν λόγω καρπών στα πράσα και τους κατέδιδαν. Λέγεται δε, ότι από αυτόν ακριβώς το νόμο προέρχεται και η λέξη «συκοφάντης», καθώς πολύ ήταν αυτοί που προχωρούσαν σε ψευδείς καταγγελίες, προκειμένου να λάβουν τα χρήματα.

Πλέον, οι ευεργετικές ιδιότητες των σύκων έχουν αποδειχθεί και από τη σύγχρονη επιστήμη, ενώ ιδίως τα σύκα που παράγονται στην περιοχή της Ελλάδας και της Αττικής θεωρούνται κορυφαίας ποιότητας, αφού το ζεστό και ξηρό κλίμα της χώρας μας ευνοεί την ευδοκίμησή τους.

Όπως το ρόδι, έτσι και τα σύκα ήταν σύμβολο γονιμότητας, ειρήνης, ευημερίας και πλούτου για τους αρχαίους Έλληνες, λόγω των πολλών σπόρων που φέρουν.

Στην αρχαία Ελλάδα, τα σύκα βρίσκονταν συχνά στο τραπέζι του πρωινού (ἀκρατισμός), ως συνοδευτικό του ψωμιού από κριθάρι το οποίο το βουτούσαν σε κρασί. Κάποιες φορές, ο ακρατισμός περιλάμβανε ελιές ή ένα είδος τηγανίτας με αλεύρι, νερό, ελαιόλαδο, μέλι και λίγο αλάτι.

Σύμφωνα με το «Δειπνοσοφισταί», έργο του αρχαίου Έλληνα Αθήναιου, ένα επιδόρπιο το οποίο οι αρχαίοι Έλληνες σέρβιραν συχνά μετά το κυρίως γεύμα τους περιλάμβανε κουκιά αναμεμειγμένα με σύκα. Το συγκεκριμένο πιάτο αναφέρεται σε πολλά κλασικά κείμενα που έχουν διασωθεί, όχι μόνο για τη γεύση του, αλλά και για τις θεραπευτικές του ιδιότητες.

Παράλληλα, τα σύκα καταναλώνονταν και ως ορεκτικό, όπως αναφέρεται στο βιβλίο «Legumes in Ancient Greece and Rome: Food, Medicine, or Poison?», μαζί με κρασί και ψητά φουντούκια, ρεβίθια και καρπούς οξιάς.

Αλλά και οι ξακουστοί πολεμιστές της αρχαίας Σπάρτης γνώριζαν τα οφέλη των συγκεκριμένων φρούτων, καθώς συνήθως αποτελούσαν συνοδευτικό του γνωστού μέλανος ζωμού (ένα είδος σούπας από χοιρινό κρέας, αλάτι, ξύδι και αίμα).