Οι σκληρές θέσεις του Ντούγκιν για την Ουκρανία και οι σχέσεις του με τον Πούτιν και το Κρεμλίνο – Ο Αλεξάντερ Ντούγκιν, ιδεολογικός καθοδηγητής πολλών στελεχών της Ρωσικής Ηγεσίας «ευλογεί» ιδεολογικά την εισβολή στην Ουκρανία/strong>
Ο Αλεξάντερ Ντούγκιν τάσσεται εδώ και χρόνια υπέρ της ένωσης με τη Ρωσία των ρωσόφωνων περιοχών, με σκοπό τη δημιουργία μιας νέας ρωσικής αυτοκρατορίας. Σε αυτή θα περιλαμβάνεται και η Ουκρανία.
Η 30χρονη Ντάρια Ντούγκινα, δημοσιογράφος, είχε επίσης ταχθεί υπέρ της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία. Τον Μάιο χαρακτήρισε σε συνέντευξή της τον πόλεμο «σύγκρουση πολιτισμών» και δήλωσε περήφανη που τόσο η ίδια όσο και ο πατέρας της είναι στόχος κυρώσεων από τη Δύση.
Νωρίτερα φέτος οι αμερικανικές και οι βρετανικές αρχές επέβαλαν κυρώσεις στη Ντάρια Ντούγκινα για τη διασπορά «παραπληροφόρησης» σχετικά με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
Ο Ντούγκιν είναι στόχος κυρώσεων των ΗΠΑ ήδη από το 2015 για τη φερόμενη εμπλοκή του στην προσάρτηση της ουκρανικής χερσονήσου της Κριμαίας στη Ρωσία.
Η επιρροή του Ντούγκιν στον Πούτιν αποτελεί αντικείμενο εικασιών, με κάποιους αναλυτές να εκτιμούν ότι είναι μεγάλη ενώ άλλοι να τη χαρακτηρίζουν μηδαμινή.
Βίντεο η στιγμή της δολοφονίας της κόρης του Αλεξάντερ Ντούγκιν
A Land Cruiser Prado carrying the daughter of famed Rashist ideologist Alexander Dugin was blown up near Moscow.
The explosion occurred near the village of Bolshiye Vyazemi. Dugin's daughter Daria died on the spot. pic.twitter.com/KFwOxUVcic
— NEXTA (@nexta_tv) August 20, 2022
Οι φιλοσοφικές και πολιτικές θεωρίες του
Ο Ντούγκιν είναι ευρύτερα γνωστός για το βιβλίο «Τα θεμέλια της Γεωπολιτικής: Το Γεωπολιτικό Μέλλον της Ρωσίας» (1996), το οποίο είχε μεγάλη επίδραση εντός των ελίτ του ρωσικού κράτους επάνω σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, έχοντας καταστεί εγχειρίδιο σε πολλά πανεπιστήμια. Είναι επίσης πολύ γνωστός για την έλξη του προς ριζοσπαστικά αριστερά και δεξιά ιδεώδη μέσα από τα οποία, ανασυνθέτοντας τα, δημιουργεί την Τέταρτη Πολιτική Θεωρία, εναλλακτική προς τον Φιλελευθερισμό, που έχει επίσης περιγραφεί ως φασιστική.
Ο Ντούγκιν ανήκει σε εκείνους που υποστηρίζουν ότι το μέλλον επιβάλλει την ανάκτηση του «ένδοξου» παρελθόντος από το φιλελεύθερο, εμπορικό, και κοσμοπολίτικο παρόν.
Στο έργο του «Τα θεμέλια της γεωπολιτικής: Το γεωπολιτικό μέλλον της Ρωσίας», σκιαγραφεί όλα όσα βλέπουμε σήμερα: Ρώσοι πράκτορες, λέει, οφείλουν να ενισχύσουν κάθε είδους διχαστική τάση στις ΗΠΑ, στηρίζοντας τους θιασώτες του απομονωτισμού· στη Βρετανία, πρέπει να γιγαντωθεί το ιστορικό χάσμα με την ηπειρωτική Ευρώπη και να ενισχυθούν τα αυτονομιστικά κινήματα. Η δυτική Ευρώπη πρέπει να «αγκαλιάσει» τη Ρωσία, με δόλωμα τους φυσικούς της πόρους. Το ΝΑΤΟ θα διαλυθεί εκ των έσω, επισημαίνει.
Υποστηρίζει ότι οι τρεις κύριες πολιτικές ιδεολογίες της Νεωτερικότητας (Φιλελευθερισμός, Κομμουνισμός, Φασισμός) είναι πλέον ξεπερασμένες και αγωνίζεται χάρη της δημιουργίας μίας πλήρως νέας πολιτικής θεωρίας – της Τέταρτης Πολιτικής Θεωρίας. Πολιτικά, είναι ριζικά ενάντιος στον αμερικάνικο ηγεμονισμό και την παγκόσμια κυριαρχία. Εναντιώνεται στην Παγκοσμιοποίηση και αντιτάσσει το δόγμα της πολυπολικότητας.
Ο Πούτιν φαίνεται πάντως να ακολούθησε πολλά από αυτά για τα οποία μίλησε ο Ντούγκιν.
«Η Ουκρανία είναι ένα ανεξάρτητο κράτος με εδαφικές φιλοδοξίες, που συνιστά μείζονα κίνδυνο για την Ευρασία. Χωρίς την επίλυση αυτού του προβλήματος, δεν έχει νόημα η συζήτηση για την ευρωπαϊκή πολιτική», υποστηρίζει ο Ντούγκιν και οραματίζεται τον διαχωρισμό της Ευρώπης σε δύο σφαίρες επιρροής: τη ρωσική και τη γερμανική, με επικυριαρχία της Ρωσίας εξαιτίας της γερμανικής εξάρτησης από τους ενεργειακούς πόρους της.
Καθώς η Βρετανία διαλύεται, η Μόσχα μαζεύει τα συντρίμμια μέχρι που η αυτοκρατορία της Ευρασίας εκτείνεται «από το Δουβλίνο έως το Βλαδιβοστόκ». Ο Ντούγκιν καταλήγει πως «αν ο Χίτλερ δεν είχε εισβάλει στη Ρωσία, η Βρετανία θα ήταν παρελθόν. Οι ΗΠΑ θα παρέμεναν απομονωμένες και διχασμένες και η Ιαπωνία, εταίρος της Ρωσίας, θα διοικούσε την Κίνα».
