«Όλοι οι αξιωματούχοι της Ισλαμικής Δημοκρατίας πρέπει να φοβούνται για τη ζωή τους».
Αυτή η προειδοποίηση εκδόθηκε από τον Ali Younesi, πρώην υπουργό πληροφοριών του Ιράν, στις 29 Ιουνίου 2021 – μια άνευ προηγουμένου δήλωση που αποκάλυψε την έκταση της ξένης διείσδυσης στις δομές ασφαλείας της Ισλαμικής Δημοκρατίας.
Τώρα, μετά από 12 ημέρες πολέμου και ένα κύμα επιθέσεων με στόχο διοικητές του Σώματος της Ισλαμικής Επαναστατικής Φρουράς (IRGC) στο Ιράν, ένα από τα πιο πιεστικά ερωτήματα είναι: «Πώς διείσδυσε ο εχθρός σε τέτοιο βαθμό;».
Στις 13 Ιουνίου, μια σειρά επιθέσεων έπληξε αρκετούς ανώτερους διοικητές του IRGC βαθιά μέσα στο ιρανικό έδαφος.
Ενώ το ισραηλινό χτύπημα ήταν ένα από τα πιο σημαντικά πλήγματα πληροφοριών και στρατιωτικών χτυπημάτων που έχει καταφέρει ποτέ η Ισλαμική Δημοκρατία, οι αξιωματούχοι δεν έχουν ακόμη προσφέρει μια σαφή εξήγηση για την αποτυχία των μυστικών υπηρεσιών – συλλαμβάνοντας μόνο άτομα σε τοπικό επίπεδο.
Αυτή η έλλειψη επίσημης διαφάνειας έχει οδηγήσει σε εκτεταμένη σύγχυση, εικασίες και έντονες δημόσιες αντιδράσεις.
Αυτό που εκτυλίχθηκε το πρωί της 13ης Ιουνίου έδειξε την κυριαρχία των μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ επί του Ιράν. Η ιδέα της «διείσδυσης», που χρησιμοποιείται εδώ και καιρό από τους αξιωματούχους της Ισλαμικής Δημοκρατίας ως σύνθημα ή προειδοποίηση, έχει γίνει τώρα μια σκληρή πραγματικότητα.
Δολοφονίες, κυβερνοεπιθέσεις και οι πρώτες ρωγμές στην ασφάλεια
Το 2007, η δολοφονία του πυρηνικού φυσικού Ardeshir Hosseinpour σηματοδότησε την αρχή μιας σειράς περιστατικών που αργότερα αποδόθηκαν στη Μοσάντ.
Ο ιατροδικαστής είπε ότι η αιτία θανάτου ήταν δηλητηρίαση από αέριο, αλλά μεταγενέστερες μαρτυρίες, συμπεριλαμβανομένου του πρώην υπουργού Επιστημών Mostafa Moein, αποκάλυψαν ότι οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες ήταν πίσω από τη δολοφονία και οι υπηρεσίες πληροφοριών του Ιράν προσπάθησαν να αποκρύψουν την αλήθεια.
Αυτό σηματοδότησε την αρχή μιας ανησυχητικής τάσης: τη συστηματική δολοφονία πυρηνικών επιστημόνων.
Το 2009, ο Masoud Ali-Mohammadi σκοτώθηκε στην είσοδο του σπιτιού του. Το 2010, ο Majid Shahriari δολοφονήθηκε στη λεωφόρο Artesh της Τεχεράνης. Ένα χρόνο αργότερα, ο Dariush Rezaeinejad πυροβολήθηκε, ακολουθούμενος μήνες αργότερα από τη δολοφονία του Mostafa Ahmadi-Roshan κοντά στη γέφυρα Seyed Khandan της Τεχεράνης.
Ο Ramin Mehmanparast, εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών εκείνη την εποχή, δήλωσε στην αρχική του εξήγηση: «Στις προκαταρκτικές έρευνες, σημάδια από το τρίγωνο του σιωνιστικού καθεστώτος, της Αμερικής και των μισθωτών πρακτόρων στο Ιράν είναι ορατά σε αυτό το τρομοκρατικό περιστατικό».
Κάποιοι στην Ισλαμική Δημοκρατία απέδωσαν τις δολοφονίες στη Μοσάντ και έψαξαν για πράκτορές της στο Ιράν.
Οι ιρανικές μυστικές υπηρεσίες συνέλαβαν κάποιον ονόματι Majid Jamali Fashi για τη δολοφονία του Ali-Mohammadi και αργότερα τον εκτέλεσαν. Ωστόσο, σύντομα εμφανίστηκαν αναφορές που υποδήλωναν ότι η ομολογία του ήταν εξαναγκαστική και τα έγγραφα της υπόθεσής του χειραγωγήθηκαν από αξιωματούχους ασφαλείας.
Αυτό δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό. Το 2012, τα μέσα ενημέρωσης της Ισλαμικής Δημοκρατίας κυκλοφόρησαν ένα ντοκιμαντέρ 38 λεπτών με τίτλο Terror Club, παρουσιάζοντας το ρόλο του IRGC στη σύλληψη όλων των πρακτόρων που φέρονται να εμπλέκονται στις δολοφονίες πυρηνικών επιστημόνων.
Στο ντοκιμαντέρ συμμετείχαν 13 ύποπτοι που ομολόγησαν την κατασκοπεία. Ένας από αυτούς, ο Maziar Ebrahimi, χρόνια αργότερα μετά την απελευθέρωσή του, αποκάλυψε ότι είχε βασανιστεί σκληρά για να ομολογήσει.
«Ξεκινούν με ψυχολογική παρενόχληση και στη συνέχεια, ανάλογα με τον στόχο τους, αρχίζουν σωματικά βασανιστήρια μέχρι τελικά να πεις και να γράψεις αυτό που θέλουν», δήλωσε ο Ebrahimi στο IranWire. «Εκτός από αυτά που λένε για να βασανίσουν την ψυχή σου και να σε προσβάλουν και να σε ταπεινώσουν, κάνουν τα πάντα στο σώμα σου. Δεν έχει σημασία αν το δέρμα σας είναι ξεφλουδισμένο ή τα οστά σας είναι σπασμένα. Σε χτυπούν μέχρι τελικά να ομολογήσεις».
«Ομολόγησα για να μην με χτυπήσουν με καλώδια και με βασανίσουν πια», είπε ο Εμπραχίμι. «Με ξάπλωναν σε ένα κρεβάτι και με χτυπούσαν με καλώδια όσο μπορούσαν. Γελούσαν και έλεγαν ότι τα πόδια σου έχουν γίνει τόσο μεγάλα όσο το κεφάλι σου».
Παρ ‘όλα αυτά, το ντοκιμαντέρ επαινέθηκε από πολλούς αξιωματούχους της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Ο Ramadan Sharif, επικεφαλής δημοσίων σχέσεων του IRGC εκείνη την εποχή, δήλωσε: «Το διδακτικό ντοκιμαντέρ “Terror Club” έδειξε τις μεθόδους παγίδευσης της λείας του σιωνιστικού καθεστώτος για κατασκοπεία και τρομοκρατικές επιχειρήσεις».
Δεν ήταν μόνο η ισραηλινή κυβέρνηση και η Μοσάντ των οποίων οι επιχειρήσεις περιελάμβαναν δολοφονίες.
Το 2010, η διείσδυση πήρε μια νέα στροφή με την εισαγωγή του κακόβουλου λογισμικού Stuxnet στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν.
Αναπτύχθηκε από κοινού από ισραηλινές και αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών, το κακόβουλο λογισμικό σχεδιάστηκε για να σαμποτάρει φυγοκεντρητές εμπλουτισμού ουρανίου και κατάφερε να προκαλέσει σημαντική τεχνική ζημιά για μια περίοδο.
Αρχικά, Ιρανοί αξιωματούχοι απέρριψαν το περιστατικό και το περιόρισαν σε έναν «ήπιο πόλεμο», ανακοινώνοντας μάλιστα ότι δεν είχε προκληθεί ζημιά στο πυρηνικό πρόγραμμα.
Ο Γκαϊντάρ Μοσλεχί, υπουργός πληροφοριών της Ισλαμικής Δημοκρατίας εκείνη την εποχή, δήλωσε: «Η κυριαρχία μας στα εικονικά δίκτυα έχει στερήσει από τους εχθρούς κάθε ευκαιρία να λειτουργήσουν σε αυτόν τον τομέα».
Με την πάροδο του χρόνου, ωστόσο, έγινε αποδεκτή ως πραγματική, και ακόμη και εσωτερικές πηγές αναγνώρισαν την επίθεση ως σημαντική αποτυχία των μυστικών υπηρεσιών.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, μια ομάδα γνωστή ως «αποκλίνων κύκλος» έγινε το επίκεντρο κατηγοριών διείσδυσης. Οι στενοί σύμμαχοι του Αχμαντινετζάντ, ιδιαίτερα ο αντιπρόεδρός του, Εσφαντιάρ Ραχίμ Μασαέι, στοχοποιήθηκαν σε ντοκιμαντέρ ασφαλείας και τηλεοπτικά προγράμματα.
Αν και καμία άμεση σύνδεση μεταξύ αυτής της ομάδας και της Μοσάντ δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ επίσημα, πολλοί το θεώρησαν ως την αρχή μιας σύγκρουσης εσωτερικής ασφάλειας εντός της Ισλαμικής Δημοκρατίας.
Ο Ρουχανί στην εξουσία: Τα πυρηνικά μυστικά εκλάπησαν και ο Φαχριζαντέχ δολοφονήθηκε
Όταν ο Χασάν Ρουχανί έγινε πρόεδρος, οι προσδοκίες ήταν υψηλές για διπλωματία και μείωση των ξένων απειλών. Ωστόσο, υπό την προεδρία του, συνέβη μία από τις σημαντικότερες παραβιάσεις πληροφοριών – η Μοσάντ έκλεψε το πυρηνικό αρχείο του Ιράν.
Το 2018, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου ισχυρίστηκε ότι πράκτορες της Μοσάντ είχαν κλέψει χιλιάδες απόρρητα έγγραφα του Ιράν από μια αποθήκη στην περιοχή Turquzabad της Τεχεράνης. Τα έγγραφα φέρονται να περιγράφουν λεπτομερώς τα σχέδια για την κατασκευή τουλάχιστον πέντε πυρηνικών κεφαλών.
Αρχικά, Ιρανοί αξιωματούχοι, συμπεριλαμβανομένου του Abbas Araghchi, απέρριψαν το περιστατικό ως «προπαγάνδα» ή «κοροϊδία του Νετανιάχου». Αλλά με την πάροδο του χρόνου, ανώτερα στελέχη όπως ο Ρουχανί και ο Mohsen Rezaei αναγνώρισαν την παραβίαση.
Ο Rezaei παραδέχτηκε: «Αυτό το επίπεδο διείσδυσης αποκαλύπτει σοβαρές παραβιάσεις ασφαλείας». Το κλεμμένο υλικό φέρεται να περιελάμβανε 55.000 σελίδες και άλλα 55.000 ψηφιακά αρχεία σε 183 CD.
Λίγο αργότερα, μια σειρά εκρήξεων στην πυρηνική εγκατάσταση της Νατάνζ και η δολοφονία υψηλού προφίλ του Mohsen Fakhrizadeh επέφεραν νέα πλήγματα στους ισχυρισμούς των μυστικών υπηρεσιών της Ισλαμικής Δημοκρατίας.
Το 2021, ο Fereydoun Abbasi, τότε πρόεδρος της επιτροπής ενέργειας του κοινοβουλίου, δήλωσε ότι «πέντε μεγάλες εκρήξεις σημειώθηκαν στις πυρηνικές εγκαταστάσεις της Νατάνζ, μαζί με πολλά μικρότερα περιστατικά».
Ο Mohsen Fakhrizadeh, βασικό πρόσωπο στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, δολοφονήθηκε τον Νοέμβριο του 2020 από τηλεκατευθυνόμενο αυτόματο όπλο, χωρίς οι επιτιθέμενοι να εισέλθουν ποτέ στη χώρα. Σύμφωνα με πληροφορίες, η επιχείρηση διήρκεσε μόνο τρία λεπτά.
Το σύστημα πυροβολισμού, τοποθετημένο σε όχημα της Nissan, έριξε 13 σφαίρες από απόσταση 150 μέτρων, χρησιμοποιώντας τεχνητή νοημοσύνη και δορυφορική καθοδήγηση. Πολλά μέλη του κοινοβουλίου το είδαν ως ισραηλινή επιχείρηση.
Ο Mohsen Rezaei έγραψε στον πρόεδρο Ρουχανί: «Η συνέχιση τέτοιων ενεργειών καταδεικνύει την αποτυχία των υπηρεσιών πληροφοριών της χώρας».
Ο Hossein Allaei, πρώην διοικητής του IRGC, δήλωσε: «Το Ισραήλ διεξάγει επιχειρήσεις στο εσωτερικό του Ιράν, συμπεριλαμβανομένης της δολοφονίας επιστημόνων, για περισσότερο από μια δεκαετία».
Ακόμη και ο Ali Shamkhani, τότε γραμματέας του Ανώτατου Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, δήλωσε: «Επειδή αυτά τα περιστατικά έχουν γίνει τόσο συχνά τα τελευταία 20 χρόνια, δεν ελήφθησαν αρκετά σοβαρά υπόψη και αυτή τη φορά, πέτυχαν».
Το σχόλιό του έρχεται σε αντίθεση με την προηγούμενη δήλωσή του από το 2017: «Δεν υπάρχει απειλή για την ασφάλεια στη χώρα εναντίον οποιουδήποτε αξιωματούχου στην Ισλαμική Δημοκρατία. Είμαι ο αξιωματούχος ασφαλείας της χώρας μου. Ήταν η δεκαετία του 1980 όταν οι Μουτζαχεντίν [MEK] δολοφονούσαν».
Η αντίφαση μεταξύ αυτών των δηλώσεων, που έγιναν με διαφορά μόλις τριών ετών, υπογράμμισε την έκταση της διείσδυσης της Μοσάντ στον μηχανισμό ασφαλείας της χώρας.
Το βάθος αυτής της διείσδυσης έγινε ακόμη πιο εμφανές τον Ιούνιο του 2021, όταν ο Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ ισχυρίστηκε σε βιντεοσκοπημένη συνέντευξη ότι ο πιο υψηλόβαθμος αξιωματούχος υπεύθυνος για την αντιμετώπιση ισραηλινών κατασκόπων εντός του υπουργείου Πληροφοριών «ήταν ο ίδιος ισραηλινός κατάσκοπος».
Αυτή η δήλωση αποκάλυψε ένα αυξανόμενο ρήγμα μεταξύ του Υπουργείου Πληροφοριών και της IRGC Intelligence σχετικά με τον έλεγχο της αφήγησης της εθνικής ασφάλειας.
Η περίπτωση των περιβαλλοντικών ακτιβιστών, συμπεριλαμβανομένου του Kavous Seyed Emami, ο οποίος πέθανε στη φυλακή, υπογράμμισε περαιτέρω αυτό το εσωτερικό χάσμα.
Ενώ το υπουργείο Πληροφοριών αρνήθηκε τους ισχυρισμούς περί κατασκοπείας, η IRGC Intelligence χαρακτήρισε τους ακτιβιστές ως πράκτορες της Μοσάντ.
Ο εισαγγελέας της Τεχεράνης ισχυρίστηκε επίσης ότι τα άτομα αυτά παρακολουθούσαν το πυραυλικό πρόγραμμα του Ιράν και διαβίβαζαν διαβαθμισμένες πληροφορίες σε ξένες οντότητες.
με πληροφορίες iranwire.com
