Η πλειοψηφία των Νεάντερταλ, όπως και ο σύγχρονος Homo sapiens, έδειξαν μια ισχυρή προτίμηση για τη χρήση του δεξιού τους χεριού, όπως αποδεικνύεται από τις τυχαίες γρατζουνιές στα δόντια τους. Αυτή η ενδιαφέρουσα πτυχή της χειραψίας φαίνεται βαθιά ριζωμένη στην εξελικτική ιστορία μας, ενδεχομένως συνδεδεμένη με την όρθια στάση των πρώτων προγόνων μας και τις ικανότητες κατασκευής εργαλείων. Η συμμετρία των γρατζουνιών στα δόντια, σε συνδυασμό με τις παρατηρήσεις του πάχους των οστών στα οστά του άνω βραχίονα, υποστηρίζει την ιδέα ότι οι εξαφανισμένοι συγγενείς μας, συμπεριλαμβανομένων των Νεάντερταλ, ήταν κυρίως δεξιόχειρες. Αυτή η προτίμηση για δεξιοχειρία μπορεί να εξελίχθηκε σε συνδυασμό με την ανάπτυξη λίθινων εργαλείων και την πλευρίωση των λειτουργιών του εγκεφάλου. Το αριστερό ημισφαίριο, ελέγχοντας το δεξί χέρι, έπαιξε κρίσιμο ρόλο στο χειρισμό αντικειμένων, συμπεριλαμβανομένων των εργαλείων χειροτεχνίας.
Ενώ η γενετική βάση του χεριού παραμένει αόριστη, φαίνεται να είναι μια πολύπλοκη αλληλεπίδραση πολλαπλών γονιδίων και περιβαλλοντικών παραγόντων. Είναι ενδιαφέρον ότι τα αριστερόχειρα άτομα, αν και μειοψηφία, παρουσιάζουν μοναδικά πλεονεκτήματα, όπως πιο ομοιόμορφα κατανεμημένη επεξεργασία του εγκεφάλου, συμβάλλοντας ενδεχομένως στην ενίσχυση του συντονισμού, της μνήμης και των λεκτικών δεξιοτήτων. Σε ορισμένα διαδραστικά αθλήματα, οι αριστερόχειρες έχουν συχνά ένα εκπληκτικό πλεονέκτημα, επιδεικνύοντας την προσαρμοστικότητα και τη μεταβλητότητα στο είδος μας. Η επιμονή της αριστεροχειρίας με την πάροδο του χρόνου υπαινίσσεται τα εξελικτικά πλεονεκτήματα που παρέχει, προσφέροντας μια συναρπαστική ματιά στους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι έχουν προσαρμοστεί και ευδοκιμήσει σε όλη την ιστορία.