Μια επαναστατική αρχαιλογική ανακάλυψη έρχεται να ανατρέψει τα δεδομένα για τα τεχνολογικά επιτεύγματα των αρχαίων πολιτισμών και στην προκειμένη περίπτωση των Αρχαίων Αιγυπτίων.
Ερευνητές στην Αίγυπτο εντόπισαν ένα εξαιρετικά προηγμένο σύστημα διαχείρισης υδάτων κοντά στην πυραμίδα του Djoser, το οποίο αποδεικνύει τη χρήση προηγμένων υδραυλικών τεχνολογιών κατά την κατασκευή των μνημειωδών κτισμάτων. Το σύστημα, που περιλαμβάνει φράγματα, δεξαμενές και κανάλια, αποκαλύπτει μια βαθιά κατανόηση των αρχών της υδροτεχνίας από τους αρχαίους Αιγυπτίους, κάτι που προηγουμένως θεωρούνταν αδύνατο για την εποχή εκείνη.
Ανατροπή των όσων γνωρίζουμε ως τώρα
Η συγκεκριμένη ανακάλυψη ανατρέπει όσα γνωρίζαμε για το παρελθόν, ενώ η έρευνα επικεντρώθηκε στο τεράστιο οικοδόμημα Gisir-el-Mudir, το οποίο επί χρόνια παρέμενε μυστήριο για τους επιστήμονες λόγω των τεράστιων διαστάσεών του και της ασαφούς χρήσης του.
Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, η κατασκευή αυτή χρησίμευε ως φράγμα, συλλέγοντας νερό κατά τη διάρκεια των εποχικών πλημμυρών, με μήκος που φτάνει τα 360 μέτρα και ικανότητα αποθήκευσης 14 εκατομμυρίων κυβικών ποδιών νερού, ένα επίτευγμα που αποδεικνύει τη στρατηγική σημασία της για την περιοχή.
Η ανακάλυψη αυτή θέτει υπό αμφισβήτηση την επιλογή της Saqqara για την κατασκευή της πυραμίδας, υποδεικνύοντας ότι πέρα από θρησκευτικούς λόγους, η τοποθεσία επιλέχθηκε και για την πρόσβαση σε απαραίτητους υδάτινους πόρους.
Η σημασία του έργου
Το έργο αυτό αποκτά ιδιαίτερη σημασία για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι αρχαίοι Αιγύπτιοι συνδύασαν τη μηχανική με την ανάγκη διαχείρισης των φυσικών πόρων, κάτι που άλλαξε τη μορφή των μεγάλων κατασκευών τους. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά ευρήματα είναι η λεγόμενη «Βαθιά Τάφρος» κάτω από την πυραμίδα του Djoser, μια σειρά δεξαμενών και θαλάμων που θεωρούνταν μέχρι πρότινος συμβολικά στοιχεία.
Όμως, οι σύγχρονοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι αυτή η υποδομή πιθανότατα λειτουργούσε ως σταθμός επεξεργασίας νερού, προετοιμάζοντας το για τη χρήση του στις ανυψωτικές μηχανές των πυραμίδων. Η χρήση των υδάτων μέσω αυτών των συστημάτων προφανώς επιτρέπει την λειτουργία ενός υδραυλικού ανελκυστήρα, που, μέσω πίεσης, ανύψωνε βαριά πετρώματα και τα τοποθετούσε στις κορυφές των πυραμίδων με ελάχιστο ανθρώπινο μόχθο.
Η χρήση της φυσικής ενέργειας για την επίλυση σύνθετων αρχιτεκτονικών προβλημάτων φανερώνει την πρόοδο των αρχαίων Αιγυπτίων σε τεχνολογία και μηχανική.
Η ανακάλυψη αυτού του υδραυλικού συστήματος προκαλεί επανεκτίμηση της μηχανικής των Αιγυπτίων και αναδεικνύει την προηγμένη κατανόησή τους για τη διαχείριση υδάτινων πόρων, τεχνολογία που προηγήθηκε των σύγχρονων επιτευγμάτων. Αυτό το εύρημα ανοίγει νέες προοπτικές για την εκτίμηση άλλων αρχαίων αιγυπτιακών μνημείων και δημιουργεί υποθέσεις για μια ευρύτερη παράδοση μηχανικής, η οποία δεν περιοριζόταν μόνο στην κατασκευή πυραμίδων, αλλά επεκτεινόταν και στη χρήση του φυσικού περιβάλλοντος για την εξυπηρέτηση των αναγκών του ανθρώπου.
Προηγμένες δεξιότητες
Η ανακάλυψη αυτή αποδεικνύει ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν όχι μόνο αρχιτεκτονική ικανότητα αλλά και άριστες δεξιότητες στην άρδευση και στη διαχείριση των φυσικών πόρων, κάτι που ανατρέπει την απλοϊκή αντίληψη που θέλει τις πυραμίδες να είναι αποτέλεσμα μόνο μαζικής εργασίας.
Όσο συνεχίζονται οι ανακαλύψεις, μεγαλώνει η απορία για τις κρυμμένες τεχνολογίες που ενδέχεται να αποκαλυφθούν κάτω από την άμμο της Αιγύπτου, έτοιμες να ανατρέψουν τα όσα γνωρίζουμε για το παρελθόν. Η ανακάλυψη του υδραυλικού συστήματος στην Saqqara προάγει νέες προοπτικές για τη μελέτη του αρχαίου αιγυπτιακού πολιτισμού και τονίζει τη σημασία της σύνθεσης αρχαιολογίας, υδρολογίας και μηχανικής για την κατανόηση της οργάνωσης αυτής της περίφημης κοινωνίας.
