Όταν αστεροειδείς ή μετεωρίτες πέφτουν στο φεγγάρι, οι συγκρούσεις στέλνουν θραύσματα της σεληνιακής επιφάνειας που πετούν στον αέρα, θερμαινόμενα σε λιωμένες θερμοκρασίες από την πρόσκρουση. Κάτω από αυτές τις ακραίες συνθήκες, τα πυριτικά σωματίδια ενώνονται για να σχηματίσουν μικροσκοπικές γυάλινες χάντρες, γράφει ο Ben Turner του Live Science. Τώρα, οι επιστήμονες λένε ότι έχουν βρει νερό αποθηκευμένο σε αυτές τις γυάλινες χάντρες σε δείγματα που επιστράφηκαν από το φεγγάρι.
Τεράστιες ποσότητες γυάλινων σφαιριδίων, κρυμμένες στο σεληνιακό έδαφος, θα μπορούσαν να χωρέσουν έως και 300 δισεκατομμύρια τόνους νερού, εκτιμούν οι ερευνητές.
«Αυτή η ανακάλυψη μας κάνει να πιστεύουμε ότι το φεγγάρι είναι πιο πλούσιο σε νερό από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως», λέει στον Ian Sample του Guardian ο Ian Crawford, επιστήμονας και αστροβιολόγος στο Birkbeck του Πανεπιστημίου του Λονδίνου.
Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν τη Δευτέρα στο περιοδικό Nature Geoscience, υποδεικνύουν μια πιθανή πηγή νερού για χρήση από τον άνθρωπο σε μελλοντικές σεληνιακές αποστολές.
«Το νερό είναι το πιο περιζήτητο εμπόρευμα για τη διευκόλυνση της βιώσιμης εξερεύνησης των πλανητικών επιφανειών», λέει ο Mahesh Anand, συν-συγγραφέας της μελέτης και πλανητολόγος στο Open University στην Αγγλία. «Το να γνωρίζουν πώς παράγεται, αποθηκεύεται και αναπληρώνεται το νερό κοντά στη σεληνιακή επιφάνεια θα ήταν πολύ χρήσιμο για τους μελλοντικούς εξερευνητές να το εξάγουν και να το χρησιμοποιήσουν».
«Για μελλοντικό επιτόπιο σχεδιασμό πόρων, αυτό είναι ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός που δείχνει το δρόμο προς έναν πόρο που έχει αρκετά υψηλή περιεκτικότητα σε νερό», δήλωσε ο Craig O’Neill, γεωφυσικός και πλανητολόγος στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ στην Αυστραλία.
Οι επιστήμονες εντόπισαν για πρώτη φορά σημάδια ότι μπορεί να υπάρχει νερό στο φεγγάρι τη δεκαετία του 1990: Τα δεδομένα από το τροχιακό Clementine της NASA έδειξαν ότι η σκοτεινή περιοχή του φεγγαριού μπορεί να περιέχει πάγο και η αποστολή Lunar Prospector της NASA βρήκε στοιχεία που δείχνουν την ύπαρξη πάγου στους πόλους. Το 2020, δεδομένα από το Στρατηγικό Παρατηρητήριο Υπέρυθρης Αστρονομίας της Διαστημικής Υπηρεσίας επιβεβαίωσαν ότι υπήρχε νερό στο σεληνιακό έδαφος στην ηλιόλουστη πλευρά. Καθώς τα στοιχεία έχουν συσσωρευτεί με τα χρόνια, οι επιστήμονες σήμερα έχουν «μικρή αμφιβολία» ότι το μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειας του φεγγαριού συγκρατεί νερό με κάποια μορφή.
Οι εξετασθείσες γυάλινες χάντρες, που κυμαίνονταν από περίπου 50 μικρόμετρα έως 1 χιλιοστό σε μέγεθος, προήλθαν από ένα σεληνιακό δείγμα εδάφους που ανακτήθηκε από την αποστολή Chang’e 5 της Κίνας στο φεγγάρι το 2020. Μετά την ανατίναξη των σφαιριδίων, οι επιστήμονες θεωρούν ότι σχηματίστηκε νερό στο εσωτερικό τους μέσω ηλιακού ανέμου, ροής σωματιδίων από τον ήλιο. Το υδρογόνο από αυτή την εισροή θα μπορούσε να έχει συνδυαστεί με άτομα οξυγόνου στα σφαιρίδια για να σχηματίσει νερό.
«Η σύνθεση του ισοτόπου υδρογόνου των σφαιριδίων είναι παρόμοια με τη σύνθεση ισοτόπων υδρογόνου του ηλιακού ανέμου», λέει στην Inverse ο Hejiu Hui, συγγραφέας της μελέτης και γεωχημικός στο Πανεπιστήμιο Nanjing στην Κίνα. «Αυτή η ομοιότητα υποδηλώνει ότι το νερό προέρχεται από τον ηλιακό άνεμο».
Το νερό μπορεί να διαχέεται μέσα και έξω από τα σφαιρίδια κάθε λίγα χρόνια, συμβάλλοντας σε μια μορφή κύκλου νερού στο φεγγάρι, σύμφωνα με την ανάλυση των ερευνητών.
Η κατανόηση του πώς αποθηκεύεται το νερό στο φεγγάρι θα μπορούσε τελικά να βοηθήσει τους αστροναύτες να το χρησιμοποιήσουν για να πίνουν ή να τροφοδοτούν πυραύλους. «Αυτό το νερό μπορεί να απελευθερωθεί απλά θερμαίνοντας αυτές τις γυάλινες χάντρες».