Τεράστια ηλιακή έκρηξη έγινε αισθητή στη Γη, τη Σελήνη και τον Άρη ταυτόχρονα για πρώτη φορά

Για πρώτη φορά, τα όργανα και στα τρία ουράνια σώματα κατέγραψαν το ίδιο γεγονός σχεδόν ταυτόχρονα. Το ExoMars Trace Gas Orbiter της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας, το ρόβερ Curiosity της NASA, το Chang’e-4 της Εθνικής Διαστημικής Υπηρεσίας της Κίνας, το Lunar Reconnaissance Orbiter της NASA (LRO) και ο δορυφόρος Eu:CROPIS του Γερμανικού Αεροδιαστημικού Κέντρου ανίχνευσαν την ακτινοβολία.

Η κατανόηση των CME είναι ζωτικής σημασίας για τη μελλοντική εξερεύνηση του διαστήματος, συμπεριλαμβανομένων των προγραμματισμένων αποστολών για την αποστολή αστροναυτών στον Άρη και τη δημιουργία ενός επιστημονικού φυλακίου στη Σελήνη. Στη Γη, το μαγνητικό μας πεδίο λειτουργεί ως ασπίδα έναντι των πιο επικίνδυνων ηλιακών εκρήξεων. Ωστόσο, το φεγγάρι και ο Άρης δεν έχουν αυτή την προστατευτική μαγνητόσφαιρα, πράγμα που σημαίνει ότι πολύ περισσότερη ακτινοβολία φτάνει στις επιφάνειές τους.

Το CME στις 28 Οκτωβρίου ήταν πολύ πιο αδύναμο, μόλις στα 31 χιλιοστόγραμμα. Ωστόσο, οι CME γίνονται πιο συχνοί και πιο έντονοι καθώς ο ήλιος πλησιάζει στην κορυφή του 11ετούς κύκλου ηλιακής δραστηριότητάς του, ο οποίος θα μπορούσε να ξεκινήσει στα τέλη του 2023.

Η μελέτη διαπίστωσε ότι η μαγνητόσφαιρα και η ατμόσφαιρα της Γης κατέστησαν την ακτινοβολία από το συμβάν αμελητέα τη στιγμή που έφτασε στην επιφάνεια του πλανήτη μας. Η επιφάνεια του Άρη πήρε περίπου το ένα 30ο της αρχικής δόσης χάρη στα ρυθμιστικά αποτελέσματα από την ατμόσφαιρά του. Αλλά λίγο περισσότερο από το ήμισυ της αρχικής δόσης ακτινοβολίας από το CME έπληξε την επιφάνεια του φεγγαριού.

Ενώ αυτό το συγκεκριμένο συμβάν CME δεν ήταν αρκετά ισχυρό για να αρρωστήσει δυνητικά έναν άνθρωπο, το ήμισυ της ακτινοβολίας από ένα μεγαλύτερο θα μπορούσε να είναι θανατηφόρο. Η μελέτη του πού και του πώς τα CME χτυπούν σώματα πέρα ​​από τη Γη θα μπορούσε να βοηθήσει τους επιστήμονες να αναπτύξουν την ασπίδα που είναι απαραίτητη για την προστασία των μελλοντικών αστροναυτών.