Δεν είναι η πρώτη φορά που προτάθηκαν διαστημικές ασπίδες – καθρέφτες ή σκιές που τοποθετούνται σε τροχιά μεταξύ του ήλιου και της Γης, με τον ισχυρισμό ότι όλα αυτά τα σχέδια έχουν ως στόχο την πρόληψη της “κλιματικής αλλαγής”.
Αυτή αναφέρεται ότι είναι η τελευταία ιδέα ενός Αμερικανού αστρονόμου στο Πανεπιστήμιο της Χαβάης.
Μέχρι τώρα, ωστόσο, οι επιστήμονες ήθελαν να σχεδιάσουν μια ασπίδα που εξισορροπεί το βάρος και το κόστος. Μια πιθανή λύση είναι η πρόσδεση του σε ένα αντίβαρο γεμάτο με υλικό αστεροειδή, σύμφωνα με τη νέα πρόταση που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS)
Οι τεχνολογίες «μπλοκαρίσματος του ήλιου» είναι γνωστές ως «τροποποίηση ηλιακής ακτινοβολίας» (SRM) .
Μέχρι τώρα, όπως αναφέρεται, η ιδέα της ηλιακής ασπίδας αντιμετώπιζε ένα σημαντικό εμπόδιο: το βάρος. Προηγούμενες προτάσεις είχαν τοποθετήσει την ασπίδα στο σημείο όπου η βαρύτητα της Γης και η πίεση ακτινοβολίας του ήλιου βρίσκονται σε ισορροπία. Η ηλιακή ασπίδα θα συνδεόταν σε ένα αντίβαρο με ένα ισχυρό πρόσδεμα γραφενίου. Το αντίβαρο θα άνοιγε αργά στο διάστημα, επιτρέποντάς του να γεμίσει σταδιακά με σεληνιακή σκόνη ή υλικό αστεροειδή που θα λειτουργούσε ως έρμα.
Καθώς το έρμα θα συλλαμβανόταν στο διάστημα, δεν θα χρειαζόταν να εκτοξευθεί από τη Γη. Λειτουργώντας ως αντίβαρο, θα μείωνε δραματικά το βάρος της ασπίδας, σύμφωνα με τους επιστήμονες.
Μαζί, η ασπίδα και το αντίβαρο θα ζύγιζαν περίπου 318 εκατομμύρια μετρικούς τόνους – 100 φορές λιγότερο από τα προηγούμενα σχέδια.
Σε μια εργασία του 2008 με τίτλο «20 λόγοι για τους οποίους η γεωμηχανική μπορεί να είναι μια κακή ιδέα», ο Αμερικανός κλιματολόγος Άλαν Ρόμποκ συγκρίνει αυτές τις τεχνολογίες με την τοποθέτηση της Γης σε «υποστήριξη ζωής», λέγοντας ότι «η θεραπεία μπορεί να είναι χειρότερη από την ασθένεια».
Ο Ρόμποκ προειδοποιεί για τις άγνωστες συνέπειες τέτοιων τεχνολογιών, συμπεριλαμβανομένων των επιπτώσεων στο περιφερειακό κλίμα, τα φυτά και την ηλιακή ενέργεια.
(με πληροφορίες από cnn. gr)
