Τι σημαίνει η λέξη Γενέθλια

Η εσωτερική σημασία της λέξης Γενέθλια.
Η μαγεία της Ελληνικής γλώσσας.
Η πανίερη ελληνική γλώσσα μας αποκαλύπτει με την υψίστης θεολογικής – εσωτερικής σημασίας λέξη Γενέθλια τα εξής:

Γενέθλια:
Γένεσις δηλαδή η αρχή, η εκκίνηση το ξεκίνημα του Άθλου.
Και γι αυτό το λόγο γράφεται με ένα (ν).
Δεν ετυμολογείται η λέξη Γενέθλια από την λέξη Γέννηση που γράφεται με δύο (ν) που όπως γνωρίζουμε νοηματοδοτεί την πράξη της γεννήσεως.

Άρα η θεολογική σημαντική των Γενεθλίων εννοιοδοτεί την πραγματική εσωτερική λειτουργία που ενεργοπoιείται κατά την εκάστοτε γέννηση μας, το ότι δηλαδή, η ψυχική μας εξέλιξη απαιτεί να επιτελέσουμε σε κάθε ενσάρκωση μας με επιτυχία τους αντίστοιχους πνευματικούς άθλους για την τελική μας αναγωγή.

Και ποιοί είναι αυτοί οι άθλοι;
Είναι όλα αυτά τα ηρωικά επιτεύγματα των πανανθρώπινων ελληνικών ηρωικών προτύπων που η πάνσεπτη ελληνική μυθολογία μας παρέδωσε και που οι Έλληνες ακόμα και σήμερα οφείλουν να έχουν ως πνευματικά πρότυπα.
Του Ηρακλή του Οδυσσέα του Θησέα του Ιάσονα και απειροπληθών άλλων Ηρώων της μυθολογίας μας.

Όμως, κατά την μελέτη των άθλων αυτών φυσικά και χρειάζεται να αποπειραθούμε των αποσυμβολισμών τους και να μην τους αναγιγνώσκουμε ως απλές ευφάνταστες ιστορίες.
Ευτυχώς όμως η επισταμένη μελέτη της Ελληνικής Θεολογίας δύναται να μας αποδώσει όλους τους εσωτερικούς συμβολισμούς τους και η προσπάθεια αυτή είναι και ένας από τους βασικότερους πυλώνες δημιουργίας του συγκεκριμένου ιστοχώρου.

Είθε να καταστούμε, κατά τους γήινους κύκλους μας, Ήρωες-Έρωες και με ερωτική ορμή σθένος και αυτοσυνείδηση να ξεκινήσουμε την επιτέλεση των άθλων μας.

Είθε να φανούμε αντάξιοι και να αντεπεξέλθουμε των δεινών μόχθων που αυτοί οι άθλοι απαιτούν

Είθε να περατωθούν οι εξελικτικοί μας ηρωικοί αγώνες από επιτυχία για να μπορέσουμε να αναγωγήσουμε την ψυχή μας.
[5:58 μμ]
ἥρωες δὲ ὡς ἔρωές τινες ὄντες καὶ ἤρωες οἷον ἐρωτικοὶ καὶ διαλεκτικοὶ ἐρασταὶ τοῦ θεοῦ
(Βλ Ιεροκλής «Υπόμνημα εις τα Πυθαγορικά Χρύσα Έπη» 3.6.3)

Ο γνήσιος εραστής της θεωρίας(γνώσεως) δεν απομακρύνεται από τον πόνο(κόπο), αλλά όσο δυσκολότερη είναι η αντιλήψις (της θεωρίας-γνώσεως) τόσο πιο πρόθυμα την κυνηγά χωρίς να δειλιάζει μπροστά στους άθλους.

(Πρόκλος «Εις Παρμενίδην» 681.21)