Βρέθηκε πέτρινος χάρτης που δείχνει τον ουρανό πριν από 2.500 χρόνια

Το Castelliere di Rupinpiccolo είναι ένας αρχαίος λόφος, που βρίσκεται στην επαρχία της Τεργέστης, στην Ιταλία. Το φρούριο του λόφου στέγαζε έναν οχυρωμένο οικισμό που εμφανίστηκε κατά τη Μέση Εποχή του Χαλκού. Αρχαιολογικά στοιχεία δείχνουν ότι η παρουσία ανθρώπων συνεχίστηκε κατά την Εποχή του Σιδήρου έως ότου η τοποθεσία εγκαταλείφθηκε γύρω στον 5ο αιώνα μ.Χ.

Σε ανακοίνωση τύπου του Εθνικού Ινστιτούτου Αστροφυσικής της Ιταλίας (INAF), 2 μεγάλες κυκλικές πέτρες διαμέτρου 50 εκατοστών ανακαλύφθηκαν πρόσφατα στην είσοδο του λόφου.

Σύμφωνα με τον επιστήμονα του INAF, Paolo Molaro και ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Ca’ Foscari της Βενετίας και το Διεθνές Κέντρο Θεωρητικής Φυσικής (ICTP), η μία από τις πέτρες αναπαριστά τον ήλιο και η άλλη είναι ένας σκαλισμένος χάρτης του ουρανού, που χρονολογείται στον 4ο αιώνα π.Χ.

Η μελέτη των λίθων δημοσιεύτηκε στο γερμανικό περιοδικό αστρονομίας, Astronomische Nachrichten. Οι συγγραφείς της μελέτης υποστήριξαν ότι ο χάρτης απεικονίζει τον ουρανό πάνω από το Rupinpiccolo πριν από περίπου 2.500 χρόνια.

Αυτό σημαίνει ότι είναι ένας από τους παλαιότερους χάρτες του ουρανού που έχουν βρεθεί στην Ιταλία. Η ομάδα έχει εντοπίσει 29 εγχαράξεις στην πέτρα, που αντιστοιχούν ακριβώς στους αστερισμούς του Σκορπιού, του Ωρίωνα, των Πλειάδων και της Κασσιόπης. Με βάση τη γωνία των σημαδιών κοπής στην πέτρα, οι ερευνητές εκτιμούν ότι τα σκαλίσματα πιθανότατα έγιναν από το ίδιο άτομο χρησιμοποιώντας ένα σφυρί και μια υποτυπώδη μεταλλική σμίλη με άκρη 6-7 χιλιοστών.

Το μυστήριο με αρχαία μαύρη τρύπα
Ένα συγκεκριμένο αστέρι χαραγμένο στην πέτρα, που προσδιορίζεται ως Theta Scorpii (σ.σ. το δυαδικό αστέρι στον νότιο ζωδιακό αστερισμό του Σκορπιού) έχει γίνει δυσδιάκριτο στην πέτρα του Castelliere di Rupinpiccolo λόγω της χαμηλής θέσης του στον ορίζοντα. Ωστόσο, χρησιμοποιώντας το πρόγραμμα Stellarium για την προσομοίωση του νυχτερινού ουρανού, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι κάποιος μπορούσε να παρατηρήσει το αστέρι από τον αρχαίο λόφο γύρω στο 400 π.Χ.

Η 29η εγχάραξη παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς δεν έχει καμία συσχέτιση με ουράνια μοντέλα. Αντίθετα, οι συγγραφείς της μελέτης προτείνουν ότι θα μπορούσε στην πραγματικότητα να είναι μια αναπαράσταση ενός σουπερνόβα, ενός παροδικού φαινομένου που εμφανίστηκε ξαφνικά στον νυχτερινό ουρανό στην αρχαιότητα για μέρες ή μήνες και στη συνέχεια εξαφανίστηκε.

Εάν πράγματι ισχύει αυτό, οι ερευνητές προτείνουν ότι η ανίχνευση του εστιακού σημείου στον νυχτερινό ουρανό και η συσχέτιση με την 29η εγχάραξη θα μπορούσε ενδεχομένως να αποκαλύψει μια μαύρη τρύπα που άφησε πίσω της η έκρηξη σουπερνόβα.