Βρήκαν τάφο παιδιού ¨βαμπίρ” θαμμένο με το πρόσωπο προς τα κάτω

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ NICOLAUS COPERNICUS ΑΠΟΚΑΛΥΨΑΝ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΘΑΜΜΕΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΤΩ ΜΕ ΕΝΑ ΤΡΙΓΩΝΙΚΟ ΛΟΥΚΕΡΟ

Η ανακάλυψη έγινε κοντά στο χωριό Pnie, που βρίσκεται στο Pomeranian Voivodeship στη Βόρεια Πολωνία. Η ταφή, η οποία χρονολογείται από τον 17ο αιώνα, βρέθηκε δίπλα στην ταφή «βαμπίρ» με λουκέτο που ανακαλύφθηκε το 2022, όπου ο νεκρός θάφτηκε με ένα δρεπάνι στο λαιμό για να αποτρέψει την ανάβαση στον βαμπιρισμό.

Η έννοια του πνεύματος που ρουφάει το αίμα, ή του δαιμονισμένου που καταναλώνει ανθρώπινη σάρκα, έχει ειπωθεί στη μυθολογία και τις λαϊκές ιστορίες σχεδόν κάθε πολιτισμού ανά τους αιώνες. Στα τέλη του 17ου και 18ου αιώνα, η λαογραφία για τους βρικόλακες, όπως φανταζόμαστε, έγινε ανεξέλεγκτη στις λεκτικές παραδόσεις και τις παραδόσεις πολλών ευρωπαϊκών εθνοτήτων.

Κατά τη διάρκεια του 18ου αιώνα, οι θεάσεις βαμπίρ σε όλη την Ανατολική Ευρώπη είχαν φτάσει στο αποκορύφωμά τους, με συχνές εκταφές και την πρακτική του πονταρίσματος για να σκοτωθούν οι πιθανοί βαμπίρ. Αυτή η περίοδος αναφέρεται ως η «Διαμάχη των Βαμπίρ του 18ου αιώνα».

“Παιδιά βαμπίρ”

Η ταφή των παιδιών ήταν αρχικά θαμμένη μπρούμυτα, κάτι που σύμφωνα με τα τελετουργικά της εποχής προοριζόταν να κάνει τον νεκρό να δαγκώσει στο έδαφος εάν αναστηθεί. Σύμφωνα με τον Δρ Dariusz Polinski από το Πανεπιστήμιο Nicolaus Copernicus, το λουκέτο τοποθετήθηκε για να προστατεύσει τους ζωντανούς από τους νεκρούς και συμβόλιζε το κλείσιμο του τελευταίου σταδίου της ζωής.

Κοντά στην ταφή του παιδιού, οι αρχαιολόγοι βρήκαν επίσης έναν λάκκο που περιείχε τα λείψανα τριών παιδιών. Στο λάκκο υπήρχε ένα θραύσμα γνάθου με πράσινη χρώση, στο οποίο οι δοκιμές της στοιχειακής σύνθεσης έδειξαν ίχνη χρυσού, υπερμαγγανικού καλίου και χαλκού.

Το συγκεκριμένο νεκροταφείο ήταν πιθανότατα τόπος ταφής για άτομα που είχαν απορριφθεί από την κοινωνία, τόσο κατά τη διάρκεια της ζωής όσο και μετά τον θάνατο.