Υπάρχει μαγνητισμός στην σπηλιά του Νταβέλη; Έκανε το ΝΑΤΟ πειράματα εκει; Γιατί σφραγίστηκε

Ήταν στο τέλος της δεκαετίας του ’60 όταν οι κάτοικοι της Πεντέλης έκαναν λόγο για πολλά μεταφυσικά φαινόμενα στην σπηλιά του Νταβέλη, μεταξύ των οποίων απόκοσμοι ήχοι, παράξενα φώτα στον ουρανό, τοπικοί στρόβιλοι κόκκινου συνήθως χρώματος και η εμφάνιση απροσδιόριστων φιγούρων που για πολλούς δεν ήταν παρά… φαντάσματα.

Ο Δημήτριος Μακρυδόπουλος περιγράφοντας τη Σπηλιά του Νταβέλη, στο BBC αναφέρει ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως σκηνικό σε ταινία τρόμου. Όσοι έχουν βρεθεί εκεί, αναφέρει, μιλούν ανωμαλίες στη λειτουργία ηλεκτρονικών συσκευών, παράξενα φώτα και πλάσματα, νερό που στάζει προς τα πάνω, φανταστικές φωνές, ευρήματα σατανικών τελετών και πολλά άλλα.

Η σπηλιά του Νταβέλη στην αρχαιότητα υπήρξε ιερό του θεού Πάνα, ενώ στα βυζαντινά χρόνια υπήρξε ερημητήριο ασκητών, στους οποίους οφείλει και το παλαιότερο όνομά της «Σπήλαιον των Αμώμων».

Πήρε το όνομά της από τον φοβερό λήσταρχο Νταβέλη (πραγματικό όνομα Χρήστος Νάτσιος) με τον θρύλο να λέει ότι είχε ανακαλύψει τούνελ που οδηγούσαν στο σπίτι της αγαπημένης του Δούκισσα της Πλακεντίας.

Τα στρατιωτικά πειράματα
Στις 6 Οκτωβρίου 1977, ο «Ταχυδρόμος» δημοσιεύει αποκλειστικό θέμα για απόρρητα στρατιωτικά έργα στη σπηλιά του Νταβέλη.

Τότε ήταν που η περιοχή κηρύχθηκε στρατιωτική και φρουρούνταν. Κάποιοι είπαν ότι έφτιαξαν βάση πυραύλων του ΝΑΤΟ, μια φήμη που τροφοδοτήθηκε και λόγω της γειτονική βάση στη Νέα Μάκρη που είχε εκείνη την εποχή

Ο ερευνητής μεταφυσικών φαινομένων, Γιώργος Μπαλάνος, το 1982 έδωσε τη δική του εκδοχή για το τι συμβαίνει με τη σπηλιά με το βιβλίο του «Το Αίνιγμα της Πεντέλης». Έγραφε για απόκρυφα υπόγεια τούνελ, πυρηνικά όπλα και πειράματα που ελέγχουν το μυαλό.

Το 1990 η σπηλιά και το μυστήριο γύρω από αυτή έρχεται ξανά στις επικαιρότητα με το πρωτοσέλιδο του Έθνους που έκανε λόγο για πυρηνικά στις στοές.

Τελικά τα όποια έργα σταμάτησαν και τα τούνελ σφραγίστηκαν, όπως διαπίστωσε και ο δημοσιογράφος όταν επισκέφθηκε τη σπηλιά. Ο κ. Μακρυδόπουλος του λέει ότι το ΝΑΤΟ εξόρυξε μάρμαρο από τη Πεντέλης για να δημιουργήσει προηγμένους δορυφόρους κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.

«Όποια και αν είναι η αλήθεια», αναφέρει το BBC, «η μελέτη του Γεώργιου Παπαδέα, του 2002, συμφωνεί ότι υπάρχει κάτι ξεχωριστό με τη σπηλιά. Οι επιστήμονες βρήκαν σχιστόλιθο εμπλουτισμένο με γραφίτη μεταξύ των στρωμάτων του πεντελικού μαρμάρου, το οποίο καθιστά το βουνό έναν καλό αγωγό ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων.

Επιπλέον, το πεντελικό μάρμαρο διαθέτει ορισμένες ιδιότητες που το κάνουν δίνει ηλεκτρική φόρτιση κάτω από συνθήκες υψηλής πίεσης (οι οποίες, για τον Μακρυδόπουλο και άλλους, μπορεί να εξηγήσουν μερικά από τα παράξενα ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα που παρατηρούνται εκεί, όπως ο ζαλάδα και ο αποπροσανατολισμός ).

Ο Δημήτριος Παπανικολάου, καθηγητής στο Τμήμα Δυναμικής, Τεκτονικής και Εφαρμοσμένης Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος μελετά την Πεντέλη από το 1973, χαρακτηρίζει την όποια εμμονή με παραφυσικά φαινόμενα μέσα στο σπήλαιο ως «φαινόμενα placebo». Για τον καθηγητή, όσα συνέβησαν μέσα στο σπήλαιο τη δεκαετία του 70 και του 80 έγιναν με την προοπτική της θωράκισης του λεκανοπεδίου της Αττικής, ενώ τα τούνελ αργότερα σφραγίστηκαν γιατί ήταν επικίνδυνα.

Παραδέχεται ωστόσο ότι το μέρος έχει εάν ανεξήγητο μαγνητισμό. «Όταν η Αθήνα βρισκόταν στο απόγειο της δύναμής της, οι άνθρωποι αφιέρωσαν όλη την ευφυΐα τους για την εξόρυξη του καλύτερου μαρμάρου στον κόσμο. Ίσως ορισμένοι τόποι έχουν μια ξεχωριστή ενέργεια δική τους: την ενέργεια χιλιάδων ανθρώπων που κάποτε ζούσαν και ευδοκιμούσαν εκεί».

Ένα από τα πιο πολυσυζητημένα βιβλία ήταν «Το Αίνιγμα της Πεντέλης» του Γιώργου Μπαλανού.

Η προσωπική έρευνα του συγγραφέα στη σπηλιά του Νταβέλη κράτησε πάνω από δέκα χρόνια. Σύμφωνα με το έργο του Μπαλάνου, ανεξήγητα περιστατικά σημάδεψαν την πορεία της εξερεύνησης. Π.χ. φωτογραφίες που τραβήχτηκαν μέσα στη σπηλιά, όταν εμφανιζόταν το φιλμ, έδειχναν παράξενα φώτα, ανεμόσκαλες, σκιές κ.λπ. χωρίς να υπήρχαν στην πραγματικότητα. Επίσης, σύγχυση και απώλεια μνήμης παρατηρήθηκε ανάμεσα στους συνεργάτες του συγγραφέα.

«Η σπηλιά ήταν μια τεράστια αίθουσα», γράφει ο Μπαλάνου, «σε σχήμα νεφρού, με πολύ μεγάλη είσοδο, απ’ όπου το φως της μέρας φώτιζε σχεδόν τη μισή της έκταση (…). Από τη μεγάλη αίθουσα ξεκινούσαν διάφορα μικρά ή μεγάλα τούνελ, που πήγαιναν άγνωστο πού, είχαμε βέβαια ακούσει τις πιο απίθανες ιστορίες…».

Περίεργα σύμβολα Διάφορες ιστορίες κυκλοφορούν σχετικά με τα σύμβολα που είναι ζωγραφισμένα, ή χαραγμένα στους βράχους της σπηλιάς. Η πιο σημαντική ιστορία από όλες, είναι αυτή που υποστηρίζει ότι μία παλάμη η οποία είναι χαραγμένη μετακινείται από σημείο σε σημείο, όσο περνάνε τα χρόνια. Η εν λόγω παλάμη, σήμερα βρίσκεται στο αριστερό τοίχωμα της σπηλιάς, περίπου 1 μέτρο ψηλότερα από το έδαφος.

Τα τελευταία 20 χρόνια έχει αναφερθεί από τους επισκέπτες της σπηλιάς, ότι έχει μετακινηθεί τουλάχιστον τρεις φορές.