Ένα αρχαίο σκουλήκι επανήλθε στη ζωή μετά από 46.000 χρόνια παγωμένο στον μόνιμο πάγο της Σιβηρίας.
Τα μικροσκοπικά ζώα, που ονομάζονται νηματώδεις, αναζωογονήθηκαν από έναν μακρύ ύπνο, ο οποίος ξεκίνησε στο τέλος του Πλειστόκαινου περίπου 45.839 με 47.769 χρόνια πριν, αποκάλυψε η ανάλυση ραδιοανθράκων.
Εκτός από εντυπωσιακά ανθεκτικά, τα μικροσκοπικά πλάσματα ανήκουν σε ένα είδος που προηγουμένως ήταν άγνωστο στην επιστήμη, που ονομάστηκε Panagrolaimus kolymaensis.
Οι νηματώδεις, που ονομάζονται επίσης στρογγυλοί σκώληκες, είναι ένας από τους λίγους οργανισμούς που μπορούν να επιβιώσουν σε τόσο ακραία περιβάλλοντα για παρατεταμένες χρονικές περιόδους. Για να το κάνουν αυτό, εισέρχονται σε μια κατάσταση που μοιάζει με κενό που ονομάζεται «κρυπτοβίωση», στην οποία όλες οι μετρήσιμες μεταβολικές διεργασίες κλείνουν μέχρι να βελτιωθούν οι περιβαλλοντικές συνθήκες. Το 2018, οι νηματώδεις αναστήθηκαν μετά από μια υποψία 42.000 ετών κρυπτοβίωσης.
Άλλοι οργανισμοί που είναι ικανοί να κάνουν ένα τέτοιο κατόρθωμα περιλαμβάνουν τα αργά και τα στροφεία. Σε ένα ιδιαίτερα εκπληκτικό παράδειγμα του φαινομένου, έχει βρεθεί προηγουμένως ένας βακτηριακός σπόρος διατηρημένος στο κεχριμπάρι για 25 έως 40 εκατομμύρια χρόνια.
Στην πιο πρόσφατη μελέτη, το P. kolymaensis ανακτήθηκε σε βάθος 40 μέτρων σε μόνιμο πάγο στις όχθες του ποταμού Kolyma στη βορειοανατολική Σιβηρία. Το παγωμένο χώμα σε αυτά τα μέρη φιλοξενεί ένα πλήθος αρχαίων και απροσδόκητων ευρημάτων, από αρχαϊκό DNA και ιούς μέχρι μια ολόκληρη αρκούδα.
Η ανάλυση ραδιοανθράκων του φυτικού υλικού στα δείγματα του μόνιμου παγετού τα τοποθέτησε στο τέλος του Πλειστόκαινου και οι γονιδιωματικές αναλύσεις των νηματωδών τους αναγνώρισαν ως μη περιγραφόμενο είδος.
Οι ερευνητές καλλιέργησαν τα σκουλήκια για περισσότερες από 100 γενιές και συνέκριναν το γονιδίωμά τους με έναν από τους υφιστάμενους συγγενείς τους, τον Caenorhabditis elegans, εντοπίζοντας κοινά γονίδια που εμπλέκονται στην κρυπτοβίωση.
Με αυτόν τον τρόπο, ελπίζουν, ότι θα μπορέσουν να κατανοήσουν καλύτερα τους μηχανισμούς που στηρίζουν αυτή τη μυστηριώδη κατάσταση, η οποία θα μπορούσε τελικά να οδηγήσει σε νέες μεθόδους για τη μακροπρόθεσμη αποθήκευση κυττάρων και ιστών. Είναι επίσης περίεργοι για το αν υπάρχει ένα ανώτερο όριο για το πόσο καιρό μπορούν να παραμείνουν οι νηματώδεις σε κρυπτοβιοτική κατάσταση.
«Αυτά τα ευρήματα έχουν επιπτώσεις στην κατανόησή μας για τις εξελικτικές διαδικασίες, καθώς οι χρόνοι γενεών μπορεί να εκτείνονται από μέρες σε χιλιετίες και η μακροπρόθεσμη επιβίωση ατόμων ειδών μπορεί να οδηγήσει στην επανίδρυση εξαφανισμένων κατά τα άλλα γενεαλογιών», καταλήγουν οι συγγραφείς.
Η μελέτη δημοσιεύεται στο PLOS Genetics.