Οι ανασκαφές στην τοποθεσία Anciens Arsenaux στη Sion της Ελβετίας, αποκάλυψαν στοιχεία ότι οι νεολιθικοί αγρότες χρησιμοποιούσαν την έλξη των ζώων για να τραβήξουν άροτρα μεταξύ 5.100 και 4.700 ετών πριν. Αυτή η ανακάλυψη είναι σχεδόν μια χιλιετία παλαιότερη από τα προηγούμενα παλαιότερα γνωστά σημάδια από αλέτρι.
Η τοποθεσία Anciens Arsenaux βρίσκεται στη Sion (Καντόνι του Valais, Ελβετία), στον αλλουβιακό κώνο του Sionne, ενός αλπικού χείμαρρου που διασχίζει την πόλη και καταλήγει στον Ροδανό. Η ανασκαφή του χώρου 800 τετραγωνικών μέτρων για τα Καντονικά Αρχεία του Βαλαί το 2017 αποκάλυψε εναλλασσόμενα επίπεδα ανθρώπινης απασχόλησης και προσχωσιγενείς αποθέσεις πάχους δέκα μέτρων.
Οι ερευνητές έχουν αποκαλύψει ότι τα επίπεδα οικισμών καλύπτουν μεγάλο μέρος της νεολιθικής περιόδου, καλύπτοντας περίπου μεταξύ 5200 και 3500 π.Χ.
Η παρουσία αυτών των αλλουβιακών κοιτασμάτων ήταν αναμφίβολα ο σημαντικότερος παράγοντας που κατέστησε δυνατή την ανακάλυψη. Επειδή τα αρχαία σημάδια του άροτρου διαγράφονται εύκολα από τη διάβρωση ή την επακόλουθη γεωργία, η ανακάλυψή τους είναι εξαιρετικά σπάνια. Ο μόνος λόγος που επιβίωσαν τα αυλάκια στη Σιόν είναι επειδή τα ιζήματα του γύρω ρέματος τα κάλυψαν γρήγορα, διατηρώντας τις εντυπώσεις των αυλακιών στα στρώματα του εδάφους.
Οι ισχυρότερες αποδείξεις για ζώα που τραβούσαν εργαλεία που μοιάζουν με αλέτρι στην ευρωπαϊκή γεωργία πριν από αυτή την ανακάλυψη προήλθαν από τοποθεσίες στη βόρεια Γερμανία και τη Δανία που χρονολογούνται πριν από περίπου 3.700 χρόνια.
Η τοποθεσία Sion περιέχει παράλληλες αυλακώσεις και αποτυπώματα στο έδαφος που συνάδουν με τη δημιουργία ενός αλετριού που σέρνεται στο έδαφος, καθώς και αποτυπώματα οπλών που δείχνουν ότι η δύναμη έλξης προήλθε από εξημερωμένα βοοειδή.
Στο παρελθόν, υπήρχαν ενδείξεις από οστά ζώων ότι άνθρωποι σε περιοχές όπως η Ανατολία και τα Βαλκάνια χρησιμοποιούσαν περιστασιακά βοοειδή ή βόδια για έλξη από την έβδομη χιλιετία π.Χ. Από την άλλη πλευρά, αυτή είναι η πρώτη συγκεκριμένη απόδειξη της διαδεδομένης γεωργίας του αρότρου που βρέθηκε στην προϊστορική αρχαιολογία.
Αυτά τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι η έλξη των ζώων στη γεωργία εμφανίστηκε πολύ νωρίς μετά την εμφάνιση της ίδιας της γεωργίας στην αλπική περιοχή της Ευρώπης, εξηγούν οι ερευνητές. Δεν ήταν μεταγενέστερη προσαρμογή αλλά πιθανότατα αναπόσπαστο μέρος των πρώιμων διαδικασιών νεολιθοποίησης σε ολόκληρη την ήπειρο.
Σε σύγκριση με τη γεωργία που βασίζεται μόνο στην ανθρώπινη εργασία και τα εργαλεία χειρός, η χρήση ζωικής δύναμης για έλξη άροτρων αντιπροσωπεύει μια σημαντική τεχνολογική καινοτομία που αυξάνει την αγροτική παραγωγικότητα και το πλεόνασμα και επιτρέπει την καλλιέργεια πολύ μεγαλύτερων εκτάσεων. Σε πολλές πρώιμες αγροτικές κοινωνίες, η οικονομική διαστρωμάτωση και η κοινωνική πολυπλοκότητα πιστεύεται ότι τροφοδοτήθηκαν από αυτή την υπερβολική παραγωγή.
Η ικανότητα να δουλεύεις μεγαλύτερα χωράφια με έλξη ζώων μπορεί να προέκυψε από την αρχή αντί να είναι μια μεταγενέστερη επαναστατική εξέλιξη.