Οι εξαφανισμένοι γιγάντιοι πίθηκοι της νότιας Κίνας, που είχαν ύψος έως και 3 μέτρα και ζύγιζαν έως και 250 κιλά, προβληματίζουν εδώ και καιρό τους παλαιοντολόγους.
Γνωρίζουμε ότι αυτά τα τεράστια πλάσματα, που ονομάζονται Gigantopithcus blacki, υπήρχαν από 2.000 δόντια και 4 γνάθους που άφησαν πίσω τους, αλλά το πότε και πώς εξαφανίστηκαν ήταν ένα μυστήριο μέχρι τώρα.
Τα αποτελέσματα μιας έρευνας από Κινέζους, Αυστραλούς και Αμερικανούς επιστήμονες που δημοσιεύτηκαν στο Nature αναφέρουν ότι πιθανόν οι τεράστιοι πίθηκοι ήταν θύματα της περιβαλλοντικής αλλαγής.
‘Η ιστορία των Gigantopithcus blacki είναι ένα αίνιγμα στην παλαιοντολογία – πώς θα μπορούσε ένα τόσο δυνατό πλάσμα να εξαφανιστεί σε μια εποχή που άλλα πρωτεύοντα θηλαστικά προσαρμόστηκαν και επιβίωνσαν;’ λέει ο καθηγητής Yingqi Zhang, από το Ινστιτούτο Παλαιοντολογίας και Παλαιοανθρωπολογίας Σπονδυλωτών στην Κινεζική Ακαδημία Επιστημών.
«Η ανεπίλυτη αιτία της εξαφάνισής του έχει γίνει το Άγιο Δισκοπότηρο σε αυτόν τον κλάδο». Οι ουρακοτάγκοι (Pongo weidenreichi), που μοιάζουν αρκετά με το G. blacki, είναι μεταξύ των πρωτευόντων θηλαστικών που συνεχίζουν να υπάρχουν.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν 6 διαφορετικές τεχνικές χρονολόγησης σε στοιχεία από 22 σπήλαια – όλες στη νότια κινεζική επαρχία Guangxi. Αυτό τους έδωσε 157 διαφορετικές ηλικίες για τα δείγματα απολιθωμάτων. Σε συνδυασμό με περιβαλλοντική ανάλυση σε πράγματα όπως η γύρη, τα ιζήματα των σπηλαίων και τα ισότοπα στα δόντια, οι ερευνητές μπόρεσαν να δημιουργήσουν μια πιο εμπεριστατωμένη εικόνα της ύπαρξης και της εξαφάνισης του G. blacki.
Διαπίστωσαν ότι πριν από 2,3 εκατομμύρια χρόνια, το τοπίο ήταν «ένα μωσαϊκό από δάση και χόρτα, που παρείχαν ιδανικές συνθήκες για ακμάζοντες πληθυσμούς G. blacki».
Αλλά ο πίθηκος εξαφανίστηκε νωρίτερα από ό,τι πιστευόταν προηγουμένως ̶ μεταξύ 295.000 και 215.000 ετών πριν ̶ την ίδια στιγμή το περιβάλλον γινόταν πιο μεταβλητό.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι ο πίθηκος δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί στο μεταβαλλόμενο τοπίο, οδηγώντας σε μείωση του πληθυσμού του.