Οι επιστήμονες αποκαλύπτουν – Πυρηνικός χειμώνας προκάλεσε την εξαφάνιση των δεινοσαύρων

Οι επιστήμονες ανακοίνωσαν τη Δευτέρα ότι δεν ήταν η πρόσκρουση του αστεροειδούς που σκότωσε τους δεινόσαυρους πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια, αλλά τα συντρίμμια που εκτοξεύτηκαν έπαιξαν κρίσιμο ρόλο.

Η δήλωση προέρχεται από μια ομάδα υπό την ηγεσία του Βασιλικού Παρατηρητηρίου του Βελγίου, η οποία διαπίστωσε ότι σκόνη από κονιοποιημένο βράχο πετάχτηκε στην ατμόσφαιρα της Γης, εμποδίζοντας τον ήλιο και εμποδίζοντας τη φωτοσύνθεση των φυτών.

Η νέα μοντελοποίηση έδειξε ότι η ποσότητα της σκόνης ήταν περίπου 2.000 γιγατόνοι – ξεπερνώντας το 11 φορές το βάρος του Έβερεστ – και παρέμεινε στην ατμόσφαιρα για έως και 15 χρόνια, προκαλώντας έναν παγκόσμιο πυρηνικό χειμώνα.

Κατά συνέπεια, η βλάστηση θα είχε εξαφανιστεί, με αποτέλεσμα την πείνα πολλών φυτοφάγων ειδών, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων δεινοσαύρων – ξεκινώντας τοκαταστροφικό γεγονός μαζικής εξαφάνισης που είδε το 75 τοις εκατό των ζωντανών πλασμάτων να εξαφανίζονται από τη Γη.

Οι επιστήμονες εργάζονται ακούραστα για να αποκαλύψουν το μυστήριο της εξαφάνισης των δεινοσαύρων από τότε που ανακαλύφθηκε ο κρατήρας Chicxulub το 1978.

Ωστόσο, ο γεωλογικός σχηματισμός δεν είναι αρκετός για να συμπεράνει κανείς ότι ο τεράστιος αστεροειδής ήταν αρκετός για να οδηγήσει τους δεινόσαυρους στην εξαφάνιση.

Η κορυφαία θεωρία πρόσφατα ήταν ότι το θείο από την πρόσκρουση του αστεροειδούς —ή αιθάλη από παγκόσμιες πυρκαγιές που πυροδότησε— απέκλεισε τον ουρανό και βύθισε τον κόσμο σε έναν μακρύ, σκοτεινό χειμώνα, σκοτώνοντας όλους εκτός από τους λίγους τυχερούς.

Ωστόσο, η έρευνα που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα με βάση σωματίδια που βρέθηκαν σε μια κρίσιμη τοποθεσία απολιθωμάτων επιβεβαίωσε μια προηγούμενη υπόθεση: ότι η σκόνη που εκτοξεύτηκε από τον αστεροειδή προκάλεσε την πυρηνικό χειμώνα. Τα σωματίδια βρέθηκαν στη θέση απολιθωμάτων Tanis στην πολιτεία της Βόρειας Ντακότα των ΗΠΑ.

Αν και 1.865 μίλια μακριά από τον κρατήρα, η τοποθεσία έχει διατηρήσει αρκετά αξιόλογα ευρήματα που πιστεύεται ότι χρονολογούνται αμέσως μετά την πρόσκρουση αστεροειδών σε στρώματα ιζήματος μιας αρχαίας λίμνης.

Οι ερευνητές είπαν ότι τα σωματίδια σκόνης ήταν περίπου 0,8 έως 8,0 μικρόμετρα – ακριβώς το σωστό μέγεθος για να κολλήσουν στην ατμόσφαιρα για έως και 15 χρόνια.

Εισάγοντας αυτά τα δεδομένα σε κλιματικά μοντέλα παρόμοια με αυτά που χρησιμοποιούνται για τη σημερινή Γη, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η σκόνη πιθανότατα έπαιξε πολύ πιο σημαντικό ρόλο στη μαζική εξαφάνιση από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως.

Από όλο το υλικό που εκτοξεύτηκε στην ατμόσφαιρα από τον αστεροειδή, υπολόγισαν ότι ήταν 75 τοις εκατό, 24 τοις εκατό θείο και 1 τοις εκατό αιθάλη.